19/4/10

Παραμύθια της Οκάς...






Στάθηκε στη μέση της αυτοσχέδιας σκηνής και υποκλίθηκε...
Ένα ελαφρύ μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη του για λίγο και αμέσως μετά άρχισε να μιλάει....
Οι λέξεις έπεφταν από το στόμα στα χέρια του και αυτός με επιδέξιες κινήσεις εμπείρου γλύπτη τις σκάλιζε δημιουργώντας την αρχή ενός πανέμορφου γλυπτού...
Παίρνει ένα μικρο κομμάτι και το ενώνει με ένα μεγαλύτερο και αυτό το παράταιρο και πολλές φόρες επικίνδυνο ταίριασμα κάνει το παραμύθι του να εκτυλίσσεται....
Μπροστά του το κοινό μαγεμένο κρατάει μια ησυχία προσμονής...
Αυτός πυρετωδώς συγκεντρώνει την σιωπή και την υφαίνει δεξιοτεχνικά ετσι ώστε όταν αποφασίσει να την σπάσει αυτή να χαρίσει έντονα συναισθήματα έκπληξης και χαράς...
Για να φτιαχτεί όμως ένα παραμύθι χρειάζονται πιο πολλά απο τον λόγο και την σιωπή...
Παίρνει ενα δάκρυ απο τα μάτια μιας νεαρής χήρας και την λάμψη απο τα μάτια του πιο χαρισματικού νέου που υπάρχει στο χώρο...
Τα ενώνει και όλοι μένουν άφωνοι καθώς από αυτό παράξενο ανόμοιο πάντρεμα δημιουργείται το αστείο κομμάτι του παραμυθιού...
Η φωνή του τώρα τρέμει απο την ένταση,παραδομένος στην πλοκή που ο ίδιος δημιουργεί μιλάει ποτε πιο γρήγορα και πότε πιο κοφτά και αργά...
Στα χέρια του τώρα μπορείς να δεις οτι τα παραμύθι αρχίζει και παίρνει ολο και πιο ευκρινή μορφή...
Του λείπει μόνο το σημαντικό υλικό που θα το οδηγήσει στην κορύφωση...
Ενα υλικό που το έχουν μέσα όλα τα παραμύθια του κόσμου...
Και το υλικό αυτο το λένε αγάπη...
Κοιτάζει στο πλήθος και διαλέγει να την συλλέξει απο δυο ενώσεις....
Από το σφίξιμο του αντίχειρα μιας μάνας απο το μωρό της και απο το κράτημα των χεριών ενος τυφλού ζευγαριού...
Άδολη και ατόφια μορφή αγάπης...
Αγάπη του παραμυθιού...
Μέτα απο αυτό το παραμύθι τώρα φτάνει προς το τέλος του...
Στο κοινό τα κεφάλια γερνούν και αγγίζουν τρυφερά το ενα το αλλο και μικροί αναστεναγμοί ηλεκτρίζουν την ατμοσφαίρα...
Για σήμερα η ιστορία σταμάτα άλλα δεν τελειώνει...
Γιατι το παραμύθι δεν εχει αρχή και φυσικά δεν εχει τέλος ...
Και ο παραμυθάς αυτό το ξέρει...
Ετσι δίνει ένα πρόσκαιρο τέλος και ανανεώνει την συνάντηση με το κοινό του...
Ξέρει ότι ακούραστα από την άλλη μέρα κιόλας θα συνεχίσει να υφαίνει ιστορίες με τον δικό του παράξενο και μοναδικό τρόπο...
Νιώθοντας πάντα την ίδια έντονη συγκίνηση και τα ίδια έντονα συναισθήματα κάθε φόρα που αποκαλύπτει ένα καινούργιο κόσμο σε έκπληκτα μάτια...
Αυτη είναι η τροφή του...
Αυτη είναι η αμοιβή του...
Η αυλαία πέφτει για απόψε και αυτός ευχαριστημένος χάνεται για μια ακόμα φόρα από τα μάτια του κόσμου τραγουδώντας ένα γνώριμο για όσους τον ξέρουν τραγούδι...
Αύριο πάλι...




Παραμύθια της Οκάς

Σε λόγια πάλι θα χαθώ φτιασιδωμένα
Σαν από κείνα που πουλώ στην αγορά
Λόγια που ξέρω πως δεν νοιάζουνε κανένα
Και 'γω τα γράφω να περάσει η βραδιά

Κάτι τραγούδια για παράξενες αγάπες
Που επιζούν μόνο στα βάθη του μυαλού
Για όλες εκείνες τις μικρές μου αυταπάτες
Που κάθε νύχτα μου στοιχειώνουνε το νου

Τι με κοιτάς;
Τι με ρωτάς;
Ποιες αλήθειες να μάθεις ζητάς;
Τι με κοιτάς;
Τι με ρωτάς;
Παραμύθια πουλώ της οκάς

Μα τώρα άκου της σιωπής την μελωδία
Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή
Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία
Όσα κι αν πω θα τα ξεχάσεις το πρωί

Μια μελωδία που την σκάρωσα για σένα
Που 'χεις προλάβει τρεις φορές να μ' αρνηθείς
Κι ένας αγέρας που φυσάει λυπημένα
Μου ψιθυρίζει πως κι απόψε δεν θα ρθεις

-Μιλτιάδης Πασχαλίδης-

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

..και πόσο όμορφο θα ήταν, αν αυτή η μαεστρία του παραμυθά έκανε τα κεφάλια των ξένων ν΄αγγίξουν τα δικά μας..παρασυρμένα απ΄τη μαγεία του λόγου του!

(..ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης "κέντησε" αυτό το τραγούδι μοναδικά..)

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

ΦΟΥΛΗ είπε...

ζούμε μες τα παραμύθια,αλλά κάπου μας αρεσει!!
Καλή βδομάδα......

Σταλαγματιά είπε...

Κι έτσι ζει κι εκείνος κάθε βράδυ το δικό του παραμύθι!!

Το κομμάτι του Πασχαλίδη το λατρευω, μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια :)

Φιλί

zoyzoy είπε...

Μαγεύτηκα με τα υφάδια που διάλεξες να φτιάξεις το παραμύθι σου την ιστορία σου!
Ο καλύτερος παραμυθάς είσαι φτάνει να τα κρατάς για σένα!
Η ζωή θα στα διαλύσει είναι πολύ σκληρή!

Καλή εβδομάδα!

She είπε...

ο αγαπημένος μας παραμυθάς με την ευαίσθητη καρδιά...

;-)

Ianos είπε...

New-girl-on-the-blog...
Αυτός είναι και ο σκοπός του παραμυθιού, να αγγίζει και να ενώνει ...Και ο παραμυθάς με τις μικρές του δυνάμεις προσπαθεί να συμβάλλει όσο μπορεί...
Το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου... Καλή εβδομάδα!!! :)

Ianos είπε...

Φουλη...
Γιατί να μην μας αρέσει;Σε ποιον δεν αρέσει να ζει στα παραμύθια; Καλή εβδομάδα!!! :))

Ianos είπε...

Σταλαγματιά...
Ίσως γιαυτό να το κάνει και με τόση αγάπη,επειδή μέσα από αυτό ζει και αυτός το δικό του παραμύθι...
Το κομμάτι είναι τέλειο και χαίρομαι πολύ που σου αρέσει!!!
Πήρα το φιλί και το ανταποδίδω!!!

Ianos είπε...

zoyzoy...
Ως συνήθως εγώ τώρα ντρέπομαι...
Ευχαριστώ...
Δεν είναι πολύ όμορφα τα υφάδια;Τα καλύτερα που μπορούσα να βρω!
Πάντα τα μοιράζω στους ανθρώπους που αγαπάω zoyzoy μου και ας εχει αυτό ως αποτέλεσμα να διαλύονται..
Καλή εβδομάδα!Φιλιά!

Ianos είπε...

Αnasa...
ενα μεγαλο χαμογελο,ενα μεγαλο ευχαριστω και ενα μεγαλο φιλι!!! :)

D.Angel είπε...

Καλησπέρααααααααααααααααααααααα

Ianos είπε...

D.Angel...
Ομιλητικότατη σε βρίσκω...
Καλησπεραααααααααααααααα... :)

Unknown είπε...

ΤΡΥΦΕΡΟ,ΓΛΥΚΟ,ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΙΚΟ.ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΕΣ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΟΥ.ΜΙΑ ΘΑΛΠΩΡΗ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΡΑ ΘΑ ΔΙΑΒΑΖΑ ΚΙΑΛΟ.ΣΤΟ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ....ΕΙΣΑΙ ΣΠΑΝΙΟΣ...ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΤΣΙ!!!ΚΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ.ΧΡΙΣΤΙΝΑ.

Ianos είπε...

Χριστίνα...
Ευχαριστώ ευχαριστώ ευχαριστώ,δεν έχω πολλά λόγια να εκφραστώ ,μόνο ευχαριστώ μπορώ να λέω.Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ που σε αγγίζουν αυτά που έχω να πω.
Και κάθε άλλο παρά σπάνιο θεωρώ τον εαυτό μου...
Να έχεις μια υπέροχη μέρα! :)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΦΟΒΕΡΟΣ Ο ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ!!!!
ΠΕΡΑΣΕ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ.
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.

Ianos είπε...

Σκρουτζακο...
Αγαπημενος ο Πασχαλιδης...
Θα περασω φιλαρακι μου σιγουρα...
Παντα περναω...
Καλο ξημερωμα... :)