13/7/10

Φλεγόμενο κάστρο...


Κάθε που αρχίζει να νυχτώνει μαζί με το σκοτάδι έρχεται πάντα και ο πόνος...
Μερικές φορές είναι πολύ δυνατός ...
Τόσο πολύ, που τον κάνει να δακρύζει και να ουρλιάζει...
Άλλες φόρες πάλι είναι πιο ήπιος...
Πιο γλυκός...
Σαν να του δίνει το περιθώριο να μαζέψει τις δυνάμεις του για να αντέξει τις στιγμές του παροξυσμού του...
Κάθε νύχτα η ίδια επιπονη διαδικασία...
Κάθε νύχτα η πληγή στην καρδιά του ανοίγει και στάζει αίμα...
Η γνωριμία του με αυτό τον πόνο έχει γίνει από τότε που ήταν παιδί...
Θυμάται πολύ καλά το πόσο είχε φοβηθεί την πρώτη φορά...
Ο πόνος ήταν αφόρητος και η αιμορραγία τρομακτική...
Νόμιζε ότι θα πέθαινε...
Σιγά σιγά το συνήθισε...
Μεγαλώνοντας έμαθε να μπορεί να το ελέγχει και κάπως...
Άλλα πάντα είχε ένα σφίξιμο στο στομάχι όταν πλησίαζε εκείνη η ώρα..
Ένας σοφός του είχε πει ότι αυτό που πάθαινε ήταν το αποτέλεσμα της αγάπης...
Πόσο παράξενο του είχε φανεί τότε...
Αν η αγάπη προξενεί τόσο πόνο σκέφτηκε ίσως δεν αξίζει τον κόπο να αγαπάς...
Γιαυτό έκανε όσο πιο άγρια ζωή μπορούσε και έφτιαξε γύρω του ένα κάστρο με θεόρατους τοίχους...
Και μέσα σε αυτό το κάστρο έκρυψε τα αισθήματα του...
Και μαζί και αυτό το ευαίσθητο μικρο αγόρι...
Έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει πια...
Κανείς να μην μπορεί να το αγαπήσει...
Στις ώρες τις μοναξιάς του μερικές φορές σκεφτόταν ότι γινόταν τόσο σκληρός με τους άλλους που ακόμα και ο ίδιος δεν μπορούσε να αντέξει την ύπαρξη του...
Άλλα όσο ο πόνος ήταν παρών και τα ερωτήματα του αναπάντητα το κάστρο του θα έμενε όρθιο...
Και ένας Θεός ξέρει πόσο έψαξε να βρει τις απαντήσεις ...
Άλλα μάταια...
Ποιος να ξέρει...
Ίσως τελικά και να μην υπάρχουν...
Το μόνο που έμαθε είναι ότι η αγάπη είναι θυσία και πόνος...
Και άσχετα με το πόσο καλά έχεις μάθει να κρύβεσαι θα σε ανακαλύψει...
Ξέρει ότι όσο ψηλά και αν έφτιαξε τα τείχη στο κάστρο του αρκεί μια απόφαση αυτής της μικρής νεράιδας για να παραδοθούν στις φλόγες...
Γιατί υπάρχουν πληγές που πονούν τόσο ηδονικά που άσχετα με το τι δηλώνουμε δεν θέλουμε να τις αποφύγουμε ...
Ίσως γιατί κάνεις θνητός δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα της νεράιδας του...
Χωρίς καν να το καταλάβει κάποια στιγμή βρίσκεται να κοιτάζει μια μεγάλη φωτιά που ακουμπάει τον ουρανό..
Τότε γυρίζει στο μαγικό πλάσμα διπλά του και σχεδόν ξέπνοα το παρακαλάει...
"Κανε κάτι,βοήθησε με..."
Εκεινη του χαρίζει ένα υπέροχο χαμόγελο και απαντάει
" Αυτό κάνω ,σε βοηθάω..."
"Μα το κάστρο μου...καίγεται..."
"Ε και λοιπόν;"

18 σχόλια:

Βιβη είπε...

Τα κάστρα υπάρχουν γι αυτόν ακριβώς το σκοπό.Για να καίγονται.Με μόνη προυπόθεση να καούν όταν βρεθεί η σωστή νεράϊδα...Καλη σου μέρα Ιανέ μου!

zoyzoy είπε...

Τουλάχιστον θα σταματήσει να πονάει και ν'αιμοραγεί τώρα που συνάντησε την νεράιδα και γέμισε η καρδιά του αγάπη??

Την καλησπέρα μου!!

nina είπε...

το πρόβλημα είναι ότι με την εμφάνιση της νεράιδας το κάστρο δεν καίγεται αμέσως αλλά αρχίζει να πέφτει και εμείς λέμε: δε βαριέσαι σε καιρό ειρήνης είμαστε, και τί ειρήνης! όταν όμως η ειρήνη δείξει τα δόντια της, γιατί όλοι έχουμε δόντια, τότε να δεις φωτιές και τρεχάματα :)
Κάτω από άλλες συνθήκες θα με είχε επηρρεάσει το κείμενό σου, αλλά αυτές τις μέρες είμαι τόσο καλά μέσα μου που στην ανάγκη τη σφάζω τη νεράιδα στο γόνατο. Στην ανάγκη είπαμε :)

Καλό βράδυ!

ΦΟΥΛΗ είπε...

άντε πάλι με κοκάλωσες!!!
Ρε συ ο αδελφός μου δουλεύει στην πυροσβεστική! προλαβαίνει να τον φωνάζω!!!
Το εχω χάλασα πάλι???

ria είπε...

μερικές φορές αξίζει να κάψεις μέχρι και τα θεμέλια.

άλλες φορές πάλι, απλά το χτίζεις από την αρχή!

αλλά αυτό δεν πειράζει, αυτό είναι η ζωή!

Ianos είπε...

Βιβή...
Ολα τα καστρα σε καποια στιγμη καιγονται... Το θεμα ειναι το τι γινεται μετα την πυρκαγια... Καληνυχτα!:)

Ianos είπε...

zoyzoy...
H αιμορραγία και ο πόνος σταματάει για λίγο...
Μετα ειναι αναλογα την διαθεση της νεραιδας! xexe! Φιλια γλυκια μου!

Ianos είπε...

nina...
Γιατι καλε θα σφαξεις την νεραιδουλα μου?
Αστην μωρε δεν πειραζει! :) ;)
Nina μου αυτο που κραταω απο το σχολιο ειναι οτι εισαι πολυ καλα αυτο το καιρο! Πολυ χαιρομαι!
:))

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Αφού έχουμε μέσο στην πυροσβεστική πάλι καλά...
Τώρα θα την αφήσω να τα κάψει όλα!
Φιλιαααα!!!

Ianos είπε...

ria...
Πολυ σωστη σε βρισκω...
Οντως αυτο ειναι τελικα η ζωη!
Καληνυχτες!!! :)

D.Angel είπε...

Ηρθα για την πυρόσβεση!
Χα χα χα χα χα χα
Πισίνα θα στα κάνω εδώ μέσα!
Χα χα χα χα χα
Φιλιά πολλά γλυκέ μου
Καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

ΟΥΦ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ...ΕΦΤΑΣΑ ΩΣ ΕΔΩ.ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΔΙΚΟ.ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΛΑ.ΣΚΕΨΕΙΣ,ΟΝΕΙΡΑ,ΦΟΒΙΕΣ.ΣΕ ΕΝΑ ΘΑ ΣΤΑΘΩ.ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.ΑΓΑΠΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΜΑΣ...ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ,ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ,ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ,ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ.ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ,ΑΛΛΑ....ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ.ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΕΥΕΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΙΑΝΕ.ΧΡΙΣΤΙΝΑ.

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ianos είπε...

D.Angel...
Πισίνα γουαου... Μισό λεπτό να φέρω τα μπρατσακια και την κουλούρα μου!
Χαχαχα Πολλααα φιλιαααα!!!

Ianos είπε...

Xristina...
Ε δεν θα τα κατάφερνες???
Έτσι είναι καλή μου την αγάπη δεν μπορείς να την αποφύγεις όσο και αν προσπαθήσεις....
Άπλα σε αυτά όλα που είπες συμφωνώ φτάνει να είναι η προσπάθεια αμοιβαία και η μάχη κοινή!
Αλλιώς είναι απλά συμβιβασμός!Καλή σου νύχτα! :)

flash είπε...

Κάνε κάτι, βοήθησε με
Αυτό κάνω ,σε βοηθάω
Μα το κάστρο μου...καίγεται
Ε και λοιπόν;

Ο έρωτας δεν είναι αυτός;
Ναι ο έρωτας, και στον έρωτα
η πιο έξυπνη τακτική είναι η παράδοση…
στις φλόγες του!
προσδοκώντας ανάσταση νεκρών...

Γειά σου Ιανέ!

Ianos είπε...

flash...
Kαλως όρισες στο φτωχικό μου!!!
Ο έρωτας είναι ναι...
Η παράδοση είναι και αυτή μια τακτική...
Δεν ξέρω αν είναι η εξυπνότερη αλλά σίγουρα πολλές φορές είναι αποτελεσματική!!!Καλή σου νύχτα! :)

~reflection~ είπε...

Απόλυτος Έρωτας = Απόλυτη Καταστροφή

"Και πλησιάζει Ο Απόλυτος Έρωτας..
Εκεινος που διαγραφει με διπλή γραμμη στο σκαρίφημα της Ζωής σου κάθε σου σχεδιο..
Εκεινος που νανουρίζει αϋπνίες μέσα στα βράδια σου...
Εκεινος που σου θυμίζει πόσα έχασες, τόσο καιρό
ακολουθώντας πιστά το κατεστημενο,
χωρίς μία ουσιαστική και θορυβώδη επανάσταση..."

Έτσι, είναι η Φύση του Ερωτα...

Αρνούμαστε..
αλλα εκείνος ξέρει.. όχι για πολύ!...

Δυσκολη απόφαση η Συναινεση...
Απαιτεί καταστροφικό Πέρασμα πάνω από όσα έχεις χτίσει....

Το τολμας?..

πόσοι άφησαν πίσω την μέχρι τότε Ζωή, για να ζήσουν το Απόλυτο... την Απόλυτη Ευτυχία δίπλα στον Απόλυτο Έρωτα???

Λίγοι....
Ελαχιστοι... αυτοί που αρνήθηκαν πατρίδα και θεο.. {και Εαυτό ενίοτε!...}
Αλλα γι'αυτους γραφουν οι ποιητες...

Τα φιλια μου..