Έχεις ποτέ...;;;...

Άλλη μια μέρα πέρασε...

Σκίστηκε από το φτηνό ημερολόγιο, διαβάστηκε και έχει πια πεταχθεί στα σκουπίδια...

Καθώς το φως σβήνει αγκαλιάζω το κορμί σου και νιώθω πιο μόνος από ποτέ...

Τα συναισθήματα έρχονται κατά πάνω μου σαν κύματα αυτή την νύχτα...

Ποιος ξέρει; Ίσως αυτή τη φορά καταφέρουν να με αποτελειώσουν...

Έτσι,ώστε όταν το ρολόι χτυπήσει για να ξυπνήσεις,εγώ να μην υπάρχω στην ζωή σου...

Δεν φταις εσύ ,εγώ φταίω...

Που δεν παύω ποτέ να ζητάω μια ευκαιρία να προσπαθήσω ...

Να βρω το μονοπάτι που οδηγεί στον ουρανό...

Ξόδεψα τον φόβο μου σε γιατροσόφια γιατί η θλίψη είναι τυφλή...

Είμαι ανυπόμονος να δώσω και πεθαίνω πάντα πριν προλάβω να συγχωρήσω...

Είμαι η πινελιά της ασχήμιας μέσα σε ένα κόσμο ομορφιάς...

Το ράγισμα σε ένα πανάκριβο καθρέφτη...

Το αγκάθι που σε κάνει να καταριέσαι το τριαντάφυλλο...

Απών...

Δεν θέλω να με πιστέψεις... Να με καταλάβεις θέλω...

Αλλά αυτό ίσως να είναι ότι πιο δύσκολο έχεις κάνει ποτέ...

Αλήθεια...

Έχεις ποτέ ακούσει το κλάμα ενός άγγελου;

Έχεις ποτέ προσπαθήσει να νικήσεις τα στερεότυπα του μυαλού σου;

Έχεις ποτέ καταφέρει να διαβάσεις την αλήθεια πίσω από τις λέξεις που σου χάρισα;

Έχεις ποτέ θελήσει να δεις τον κόσμο από την άλλη πλευρά;

Αλήθεια ...

Έχεις ποτέ σκεφτεί γιατί προσπερνάω την αγάπη σαν αυτή να είναι ένας μη πειστικός ζητιάνος;

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί σιχαίνομαι τα ανταλλάγματα;

Έχεις ποτέ συνειδητοποιήσει ότι δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι από αυτούς ,που δεν έχουν τίποτα πια για να φοβηθούν...

Πόσα ακόμα δεν έχεις σκεφτεί...

Πόσα πολλά είναι αυτά που δεν ξέρεις...

Πόσα είναι εκείνα που βλέπεις και αδυνατείς να καταλάβεις...

Ίσως με τον καιρό...

Άλλα...

Η νύχτα προχωρά και εγώ πρέπει να φύγω...

Τα σκέφτεσαι μετά όλα αυτά...

Τώρα το μόνο που θέλω από σένα ειναι να με βοηθήσεις...

Να βρω ένα καλό μέρος για να κρυφτώ από τον εαυτό μου...