Καινούργια μέρα...

Η νύχτα φευγει...
Και μαζί της θα φύγουν οι φόβοι και οι ενοχές...
Η ώρα έχει έρθει...
Για να βρεις την καινούργια μέρα που μόλις άρχισε...
Όλες οι υποσχέσεις...
Όλες οι προσμονές...
Είναι πλέον παρελθόν...
Έφτασε η στιγμή να απαλύνουμε τους πόνους των χαμένων χρόνων...
Είναι πια καιρός να σκουπίσεις αυτά τα πικρά δάκρυα...
Πλέον υπάρχει η αγάπη και φωτίζει το δρόμο...
Και μέσα στα σκοτάδια σου έρχεται σαν ένα μεγαλο χαμόγελο...
Που δεν αγγίζει μόνο εσενα, αλλά και τα πάντα γύρω σου...
Τα ακουμπάει και τα κάνει πρόθυμα να ανταποδώσουν το χαμόγελο...
Όχι άλλες σκιές ...
Πεθαίνουν μαζί με το παρελθόν και τώρα το πνεύμα σου είναι πια έτοιμο να πετάξει...
Να λάμψει στον ήλιο όπως του αξίζει...
Η δύναμη της αγάπης μοιαζει με αυτή του κεραυνού...
Θεϊκό δώρο...
Μην τρομάζεις...
Δέξου το ήρεμα και αγκάλιασε το σιγά σιγά...
Το ταξίδι ξεκινά...
Και θα πάμε όπου η ψυχή σου ονειρεύεται...
Επειδή το σε αγαπώ και το σε χρειαζομαι είναι ένα μαγικό κλειδί...
Ένα κλειδι που ανοίγει τον κόσμο των παραμυθιών...
Άλλα επειδή ακόμα και στον κόσμο των παραμυθιών υπαρχουν δράκοι να είσαι ετοιμη για όλα...
Και αν πιάσει καταιγίδα,στην πιο σκοτεινή της ώρα θα είμαι εκεί για να σε κρατήσω...
Μέχρι να βγει ξανά το ουράνιο τόξο...
Και όταν θα αρχίσουν τα πουλιά να τραγουδάνε και πάλι εκείνο το υπέροχο τραγούδι,εμείς θα χορεύουμε μέχρι το τέλος του χρόνου...
Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες...
Ποιος με αγαπάει;
Ποιος με χρειάζεται;
Ποιος θα με περιμένει;
Η απάντηση είναι απλή...
Εγώ σε αγαπάω ...
Εγώ σε χρειαζομαι...
Και θα είμαι εδώ όσο χρειαστεί...
Δεν με νοιάζει που περπατάμε σε αφιλόξενες πολιτείες με μόνο όπλο μας το συναίσθημα...
Πιασμένοι χέρι χέρι θα τα καταφέρουμε...
Θα περάσουμε μέσα από την φωτιά και τα σκοτάδια...
Με μόνο την αγάπη να φωτίζει αυτό το μονοπάτι που οδηγεί στην πιο όμορφη μέρα...
Την καινούργια μέρα...