26/4/12

Εξομολόγηση...‏

Το μέρος που βρίσκεσαι είναι το μόνο μέρος που θέλω να είμαι...
Το μόνο μέρος που ησυχάζει το φουρτουνιασμένο μου μυαλό...
Απάνεμο λιμάνι της ταραγμένης μου ιδιοσυγκρασίας...
Δεν μπορώ σου πω τα πάντα...
Επειδή αν το κάνω μπορεί να μην σου αρέσουν όλα αυτά που θα ακούσεις...
Και δεν θέλω να συννεφιάζεις...
Δεν μπορώ να σου δείξω τα πάντα...
Επειδή ξέρω ότι δεν θα σου αρέσουν όλα τα ευρήματα...
Και το μισώ όταν σκοτεινιάζεις...
Έτσι σου κρατώ προστατευτικά μυστικά...
Φύλακας της αθωότητας στην όμορφη ψυχή σου...
Φύλακας με ανοιχτό κέλυφος για να απορροφά όλη την κακία που σε πλησιάζει...
Με μια πανοπλία τρύπια και μια ασπίδα μισή...
Στέκει μπροστα σου με την καρδιά του σκισμένη και ματωμένη ...
Κουρασμένος από την μάχη...
Σχεδόν νεκρός...
Ένα φιλί σου όμως είναι αρκετό για να τον επαναφέρει στην ζωή....
Αναγέννηση...
Κρατώ το φως μπροστα στο στήθος μου αναμμένο...
Για να μπορείς να με βρίσκεις ακόμα και στο πιο βαθύ σκοτάδι...
Ο καιρός της άρνησης πεθαίνει μπροστα στα γυμνά σου πόδια...
Μπορεί να είμαι κουρασμένος ...
Αλλά πλέον ξέρω,ότι μπορώ να επιτρέψω επιτέλους στην αγάπη σου να με βάλει για ύπνο...
Και να νιώσω σαν να επέστρεψα σπιτι από μακρύ και επίπονο ταξίδι...
Και εσύ,μόλις κλείσω τα μάτια μου θα με χαϊδέψεις τρυφερά στο μέτωπο...
Θα με ρωτησεις σιγανά με την ελπίδα να μην σε ακούσω...
"Μα τι αγάπησες τόσο πολύ σε μένα;"...
Εγώ, θα χαμογελάσω μες τον ύπνο μου και θα αφεθώ στο χάδι σου...
Νεράιδα της ψυχής μου,αυτά που αγαπώ σε σένα είναι τόσο απλά και τόσο σύνθετα συνάμα ...
Που ίσως οι άλλοι να μην τα βλέπουν καν...
Η να τα θεωρούν τόσο συνηθισμένα που να τα προσπερνούν....
Εγώ όμως όχι...
Γιατί...
Αγαπώ που μαλώνεις με τα φάλτσα της καρδιάς σου...
Αγαπώ που χαλάς τις ομοιοκαταληξίες και καταστρέφεις το ρεφρέν...
Αγαπώ που μπορείς να κάνεις το αέρα μου, να μυρίζει γιασεμί...
Αγαπώ που εκεί που ξαπλώνεις ανθίζουν τριαντάφυλλα...

17/4/12

Ο χορός των σκιών...‏


Άφησα ένα χαμόγελο να δραπετεύσει...
Του έδωσα την ελευθερία να πάει όπου εκείνο θέλει...
Ακόμα και εκεί που ξέρει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτο...
Άφησα μια ελπίδα να πάει μακριά....
Να δώσει καινούργια πνοή σε αιχμάλωτους του παρελθόντος...
Στους κατόχους των χαμένων ονείρων...
Στους αθεράπευτα ρομαντικούς ονειροπλοους...
Υπήρξαν μέρες που κρατούσα αστέρια στα χέρια μου...
Υπήρξαν μέρες που η καρδιά μου μπορούσε να αγγίξει το φεγγάρι...
Εχω κόψει μικρά κομμάτια του τότε εαυτού μου και τα κρατώ συσκευασμένα σε μικρά κουτάκια...
Για να στα δώσω την ώρα που πρέπει....
Την σωστή ώρα...
Τα συναισθήματα μου πάντα με οδηγούν στην θάλασσα ...
Εκεί, μέσα στο γαλάζιο αγαπούν να χάνονται...
Αλλά τον τελευταίο καιρό κάτι έχει αλλάξει...
Μένω κλεισμένος στο μικρο μου δωμάτιο...
Λείπεις εσύ προς το παρόν, άλλα έρχεται εδώ η σκιά σου...
Και όσο η ώρα περνά...
Βλέπω την νύχτα...
Νιώθω το σκοτάδι...
Και άνεμος που μπαίνει από τις γρίλιες τραγουδά το τραγούδι που αγαπάς....
Το τραγουδά με την ζεστή φωνή σου..
Και τότε οι φόβοι μικραίνουν...
Νιώθω ξανά την γεύση...
Νιώθω ξανά την γλυκιά αλμύρα των δακρύων...
Όταν έρχεται το πρώτο φως, κάνω προσπάθεια να κρύψω την σκιά σου για να μείνει λίγο ακόμα...
Αν και πλέον η μέτρηση είναι αντίστροφη...
Ο δρόμος για τον παράδεισο περνάει μέσα από σκιές που αγκαλιάζονται...
Και οι δικές μας, κάθε βράδυ ενώνονται για να είναι έτοιμες...
Μείνε πλάι μου...
Ακολούθησε τα βήματα μου...
Οι πληγές άρχισαν να θεραπεύονται...
Τα δάκρυά άλλαξαν συναίσθημα...
Κάθε που η νύχτα πέφτει, προάγγελος της αγάπης μας ο χορός των σκιών...
Δείχνει το πιο όμορφο μέλλον...

5/4/12

Μάτια...


Θέλω να σου μιλησω για μάτια απόψε...
Γιατί στα μάτια κρύβονται όλες οι αλήθειες...
Μοιάζουν σαν μικρά κελιά που μέσα τους κρατούν φυλακισμένο ένα κόσμο αισθημάτων...
Ένα κόσμο που δεν θα πρέπει να νιώθεις την ανάγκη να αποδράσεις...
Υπαρχουν μάτια που έχουν όλα όσα θελεις να δεις μέσα στο αστραφτερό τους βλέμμα...
Και άλλα που είναι σκυφτά και μελαγχολικά....
Που δείχνουν πόνο και μια μικρή μετάνοια...
Υπαρχουν μάτια που μοιάζουν με μικρές φλόγες ...
Αλλά αντί για φως σου φανερώνουν θάνατο και σκοτεινιά ψυχής...
Όμως είναι κάποια αλλά που μέσα τους μπορείς να δεις την αγάπη και να την αναγνωρίσεις...
Σαν δυο μικροσκοπικές καρδιές που πάλλονται γρήγορα...
Να θυμάσαι ...
Η διάθεση σου αλλάζει τα χρώματα ...
Το φως των δικών σου ματιών διώχνει κάθε σκιά...
Και το κλείσιμο τους φυλακίζει τις όμορφες σκέψεις...
Να θυμάσαι...
Πάντα θα μπορείς να με δεις...
Ακόμα και στο πιο πηχτό σκοτάδι...
Γιατί τα δικά μου μάτια είναι ερωτευμένα με την νύχτα σου...
Και φωσφορίζουν την αγάπη τους στο μαύρο...
Να θυμάσαι...
Υπαρχουν μάτια που κοιτάζουν επάνω σου..
Και υπαρχουν μάτια που βλέπουν μέσα σου...
Χρειάζεται να σου εξηγήσω ποια μάτια αξίζει να αγαπήσεις;;;