Στα δικά μου είσαι εσύ,που έχεις την παλίρροια στο σώμα και την αλμυρά μες στο αίμα σου...
Ο χρόνος πάντα ξεχρεώνει όταν το μυαλό είναι ανοιχτό και αφύλακτο...
Η μεγαλύτερη άπατη θωρακίστηκε πίσω από κανόνες και παντοτινά"ποτέ πια"...
Γιατί στην πραγματικότητα για κάποιους ανθρώπους δεν υπάρχουν αντίο...
Είναι πληγές που όταν ιαθούν ζουν πια κάτω από το δέρμα ο ένας του άλλου...
Σε κοιτάζω κάθε νύχτα ....
Είσαι ένα κορίτσι μπλεγμένο στα όνειρα του...
Απολυτή και μοναδική μου, μούσα και νέμεσις...
Συγκρούονται μέσα μου αιματηρά οι δυο σου φύσεις και γεμίζουν την ψυχή μου ακρωτηριασμένα σ΄αγαπώ...
Πάρε το χέρι μου και έλα να δούμε πως και αν θα ξημερώσουμε...
Για μερικά "για πάντα " αρκεί μόνο μια νύχτα...
Έχω δει τον έρωτα να σπάει το τόξο του και να τραβάει με μανία το βέλος από την σάρκα...
Έχω βυθιστεί πολλές φορές στην μέθη των δακρύων...
Και ασεβώς,εχω ρωτήσει τον Θεό γιατί διαιωνίζει αυτή την σαδιστική σπάταλη των συναισθημάτων μου,χωρίς να πάρω απάντηση....
Είναι η εποχή του κυνηγιού...
Και όλα τα αθώα πλάσματα προσπαθούν να ξεφύγουν...
Ψάχνοντας να βρουν νόημα μακριά από τις θυσίες ...
Μα εσύ μην κουνηθείς από την θέση σου...
Δεν χρειάζεται...
Κάθε φορά που η αγάπη σου θα ουρλιάζει την ανάγκη της...
Με μια σπασμένη πυξίδα που μαγικά δείχνει πάντα το σωστό σημείο...
Και με ένα αστέρι αλήτη να φωτίζει τον δρόμο στο σκοτάδι...
Όπου και να σαι...
Πάντα θα εχω την δύναμη να σε βρίσκω...
