Μικρή πυγολαμπίδα...

Τα πιο όμορφα λόγια μου άρχισαν να ματώνουν απόψε...
Παλεύουν για την επιβίωση τους μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα απομόνωσης που έχω δημιουργήσει ο ίδιος...
Κάπου ανάμεσα στο χρόνο άρχισα να αδυνατώ να θυμηθώ αν αυτή η δημιουργία ήταν για προστασία η για τιμωρία...
Μα ακόμα και αν είναι για πρώτο η ουσία είναι ότι πονάει σαν το δεύτερο...
Υπάρχουν τόσες ανείπωτες λέξεις που πεθαίνουν μεταξύ μας...
Που ίσως η απουσία τους να χωρίζει τις ζωές μας...
Να κόβει τα μονοπάτια που οδηγούν τον ένα στον άλλο...
Ωστόσο κάποιες νύχτες ...
Από το ανοιχτό μου παράθυρο μπαίνεις μαζί με τον αγέρα και νιώθω τις άκρες των δαχτύλων σου να με χαϊδεύουν απαλά...
Να μου χαρίζουν παρηγοριά...
Να σκαλίζουν τις στάχτες της ζωής μου και να φτιάχνουν λέξεις ...
Λέξεις που δίνουν νόημα και κουράγιο όταν αυτό λιγοστεύει ...
Λέξεις για να είναι εκεί...
Όποτε τις έχω ανάγκη...
Σαν μια δικλείδα ασφάλειας...
Ενάντια στα επαναλαμβανόμενα λάθη...
Ενάντια στον αυτοκαταστροφικό εαυτό μου...

Τα πιο όμορφα λόγια μου άρχισαν να ματώνουν απόψε...
Αυτή την νύχτα που ο κόσμος είναι τόσο ήσυχος...
Αυτή τη νύχτα που τα αστέρια είναι οι δικαστές μου...
Δεν υπάρχουν ένορκοι και κοινό...
Είμαστε μόνο εγώ και το φεγγάρι που παρακολουθεί αμίλητο από θέση ισχύος...
Ο ήλιος ξεκουράζεται μέσα στο ουράνιο γαλάζιο σπίτι του και εγώ καρφωμένος στο εδώλιο κοιτάζω μέσα στο σκοτάδι το ανοιχτό μου παράθυρο...
Δεν με νοιάζουν οι ετυμηγορίες...
Το μονο που προσπαθώ να δω είναι εσένα που χαραμίζεις την μαγεία σου για κάποιον σαν έμενα...
Τι παράξενη αίσθηση...
Να είσαι εκεί άλλα ταυτόχρονα να είσαι και εδώ...
Μαζί μου ...
Ήρθες αυτή την νύχτα σαν μικρή πυγολαμπίδα και φωτίζεις τα σκοτάδια μου..
Ρίχνεις το φως σου στα μονοπάτια μου...
Ένα μικρο φως που μοιάζει με μια μικρή φλόγα...
Άλλα με τόση δύναμη...
Έτοιμο να αντιπαρατεθεί σε κάθε εμπόδιο που θα του βάλει αυτή η νύχτα...
Και η κάθε νύχτα...
Σε παρακαλώ προκαταβολικά να μου συγχωρείς τις σπασμωδικές μου αντιδράσεις...
Δεν ξέρω να χειρίζομαι τα όμορφα που μου χαρίζονται...
Βλέπεις...
Ανάξιος νιώθω για αυτή την ευλογία...
Να έρχεσαι κάθε νύχτα σαν μικρή πυγολαμπίδα και να ξορκίζεις το σκοτάδι της ψυχής μου με το φως σου...

Question game...

Η ζωή κάνει κύκλους...
Αυτό το ξέρουμε όλοι....
Έτσι όταν χώνεις ένα συνάνθρωπο blogger να παίξει κάποιο bloggoπαιχνιδο το σίγουρο είναι ότι θα στο ανταποδώσει με την πρώτη ευκαιρία...
Ειδικά άμα έχεις χώσει την Dreamer Angel μπορείς να το θεωρείς βέβαιο...
Έτσι όπως καταλάβατε έλαβα πρόσκληση από την αγαπημένη μου Dreamer να λάβω μέρος σε αυτό το παιχνίδι που μου μοιάζει σαν ψιλό ανακρισουλα...
Μονo μια λάμπα να με τυφλώνει λείπει...
Άλλα όπως ξέρετε χατίρια δεν χαλάω ,πόσο μάλλον στην Dreamer Angel, όποτε ας απαντήσω και το κρίμα στο λαιμό της! χε χε χε...


1)Ένα αντικείμενο από τη ντουλάπα σου χωρίς το οποίο δεν μπορείς να ζήσεις

Στην ντουλάπα ειδικά δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο που δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτό...

2)Τι είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν για σένα

Είμαι ένα πολύ καλά κεκαλυμμένο control freak...

3)Ονόμασε κάτι που θα ήθελες να κάνεις πριν πεθάνεις

Ένα παιδί, προς το παρόν...

4)Μία τροφή χωρίς την οποία δεν μπορείς να ζήσεις

Κρέας κρέας κρέας....(Αυτό θα έλειπε άλλωστε... ;) )

5)Μία φράση που χαρακτηρίζει τον τρόπο που ζεις

Always practice what you preach...

6)Ποιο είναι το τραγούδι που ακούς περισσότερο στο i Tunes

Αυτό τον καιρό το Meds των Placebo (τυχαίο; Δεν νομίζω!)

7)Τι στυλ θεωρείς ότι έχεις

Ξέρω εγώ μωρέ...Επιμελώς ατημέλητο...

8)Δύο χόμπι σου

Γράψιμο και Dvd-θεραπεία με ταινίες μεγάλου μήκους ...

9)Δύο χαρακτηριστικά που μισείς ή σε ενοχλούν

Αχαριστία και Ταξερολισμος...

10)Απόλαυση που σου δημιουργεί ενοχές

Καμιά απόλαυση δεν μου δημιουργεί ενοχές...

11)Ποιο είναι το αγαπημένο σου vampire

Selen-Underworld

12)Αγαπημένα Cartoon

Asterix n' Ovelix

13)Ποιο είναι πιο σημαντικό: αγάπη, φήμη, δύναμη, ή λεφτά?

Πιστεύω πως αν δεν έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν αληθινά και φυσικά να τους αγαπάς και εσύ τότε ότι και να έχεις από τα υπόλοιπα πάντα θα είσαι κατά βάθος δυστυχής...

14)Αν μπορούσες να ζεις σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο, ποια θα ήταν, και γιατί;

Στην Αμερική του 1920 την εποχή της ποτοαπαγόρευσης...Λατρεύω το ύφος και την αίσθηση που αποπνέει και φυσικά τις τεράστιες αντιθέσεις της(Ιανός είμαι τι να κάνω)...plus ότι η αγαπημένη μου ταινία είναι ο Νονός... χε χε...

15)Μπορείς να θυμηθείς, τι έκανες σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν;

Ακριβώς τι έκανα δεν θυμάμαι αλλά σίγουρα εργασίες στο μαγαζί για να ανοίξει...

Τι τελείωσε κιόλας;
Κρίμα και είχα πάρει φόρα... χι χι χι...

Χμμμ...Ποια παιδάκια να καλέσω να παίξουν ;

Ο κλήρος πέφτει στους: ;)

Το new girl on the blog ,την porcupine,την zoyzoy,την next_day,το μονοκερακι ,τον Vangel και την Φουλη αν θέλει...

Έχεις ποτέ...;;;...

Άλλη μια μέρα πέρασε...

Σκίστηκε από το φτηνό ημερολόγιο, διαβάστηκε και έχει πια πεταχθεί στα σκουπίδια...

Καθώς το φως σβήνει αγκαλιάζω το κορμί σου και νιώθω πιο μόνος από ποτέ...

Τα συναισθήματα έρχονται κατά πάνω μου σαν κύματα αυτή την νύχτα...

Ποιος ξέρει; Ίσως αυτή τη φορά καταφέρουν να με αποτελειώσουν...

Έτσι,ώστε όταν το ρολόι χτυπήσει για να ξυπνήσεις,εγώ να μην υπάρχω στην ζωή σου...

Δεν φταις εσύ ,εγώ φταίω...

Που δεν παύω ποτέ να ζητάω μια ευκαιρία να προσπαθήσω ...

Να βρω το μονοπάτι που οδηγεί στον ουρανό...

Ξόδεψα τον φόβο μου σε γιατροσόφια γιατί η θλίψη είναι τυφλή...

Είμαι ανυπόμονος να δώσω και πεθαίνω πάντα πριν προλάβω να συγχωρήσω...

Είμαι η πινελιά της ασχήμιας μέσα σε ένα κόσμο ομορφιάς...

Το ράγισμα σε ένα πανάκριβο καθρέφτη...

Το αγκάθι που σε κάνει να καταριέσαι το τριαντάφυλλο...

Απών...

Δεν θέλω να με πιστέψεις... Να με καταλάβεις θέλω...

Αλλά αυτό ίσως να είναι ότι πιο δύσκολο έχεις κάνει ποτέ...

Αλήθεια...

Έχεις ποτέ ακούσει το κλάμα ενός άγγελου;

Έχεις ποτέ προσπαθήσει να νικήσεις τα στερεότυπα του μυαλού σου;

Έχεις ποτέ καταφέρει να διαβάσεις την αλήθεια πίσω από τις λέξεις που σου χάρισα;

Έχεις ποτέ θελήσει να δεις τον κόσμο από την άλλη πλευρά;

Αλήθεια ...

Έχεις ποτέ σκεφτεί γιατί προσπερνάω την αγάπη σαν αυτή να είναι ένας μη πειστικός ζητιάνος;

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί σιχαίνομαι τα ανταλλάγματα;

Έχεις ποτέ συνειδητοποιήσει ότι δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι από αυτούς ,που δεν έχουν τίποτα πια για να φοβηθούν...

Πόσα ακόμα δεν έχεις σκεφτεί...

Πόσα πολλά είναι αυτά που δεν ξέρεις...

Πόσα είναι εκείνα που βλέπεις και αδυνατείς να καταλάβεις...

Ίσως με τον καιρό...

Άλλα...

Η νύχτα προχωρά και εγώ πρέπει να φύγω...

Τα σκέφτεσαι μετά όλα αυτά...

Τώρα το μόνο που θέλω από σένα ειναι να με βοηθήσεις...

Να βρω ένα καλό μέρος για να κρυφτώ από τον εαυτό μου...

Ο φύλακας του χρόνου...

Ο χρόνος είναι σαν το νερό...
Όσο και αν προσπαθήσεις να τον κρατήσεις μέσα στα χέρια σου αυτός θα δραπετεύσει...
Γιαυτό...
Γίνε αυτή που αντιλαμβάνεται...
Γίνε αυτή που κατανοεί...
Ότι ο χρόνος είναι μια θάλασσα που κανένα σκάφος δεν καταφέρνει ποτέ να προσαράξει στην άμμο...
Όλα τους κινούνται μέσα της σε διάφορους ρυθμούς και πεθαίνουν πάντα εν πλω...

Έμεινα άυπνος αμέτρητες ανήσυχες νύχτες...
Πάλεψα με τους εσωτερικούς μου δαίμονες και αρνήθηκα αξιώματα που δεν μου ταιριάζουν ...
Και τώρα βγαίνω στο φως...
Αναλαμβάνοντας τα άσχημα και τα άχαρα...

Είμαι μοναχικός...Δεν είμαι μόνος....

Συχνά παραισθήσεις από το μέλλον με επισκέπτονται και μετατρέπουν το νερό του χρόνου σε μαργαριτάρια...

Χαμογελώ καθώς θρηνώ τις χαμένες σου νύχτες για να μην στεναχωρηθείς...

Και αυτό το φεγγαρόφωτο απόψε,σαν ασημένια μπούκλα πέφτει επάνω στο πρόσωπο σου και φωτίζει τις στιγμές...

Τις στιγμές που όλα φαντάζουν δύσκολα...
Που οι αναμονές γίνονται βασανιστικές...
Οι λέξεις αιχμηρές...
Οι αντοχές μηδαμινές...
Και αρχίζεις να απορείς...
Να φοβάσαι ότι αλλάζεις...
Και αυτή η αλλαγή σε κάνει να χάνεις όμορφα κομμάτια του εαυτού σου...

Αυτές τις στιγμές δεν σου μιλώ...
Μεταμορφώνομαι σε φύλακα του χρόνου σου...
Κρατώ ότι μπορεί να χάσεις...
Ότι μπορεί να παραβλέψεις ...
Καθετί κάλο που αφήνεις...
Έτσι ώστε ακόμα και αυτές τις στιγμές που θα χαθείς,κάπου να υπάρχουν όλα αυτά που θα σου αποδεικνύουν ότι ο χρόνος που πέρασε είχε αξία...

Αυτή είναι βλέπεις η δουλειά του φύλακα...
Να φιλτράρει το νερό του χρόνου...
Να κράτα το φως για να φωτίζει τα μονοπάτια...
Που είμαι;
Δεν βλέπεις την φλόγα που καίει;
Δεν βλέπεις το κερί που λειώνει;
Εκεί...