Περπατάω μέσα
σε μια πολη που κοιμάται στο πλαι ενός πολύβουου αυτοκινητοδρόμου …
Διπλα σε σκουπίδια που ζέχνουν και κάνουν την ατμόσφαιρα της αποπνικτική
και την ανάσα δύσκολη…
Το χειμώνα, φορα ένα απαίσιο κίτρινο πανωφόρι…Κίτρινο, το χρώμα του μίσους
….
Πάνω στην κυρτή της πλάτη ζουν ετοιμόρροπα κτίρια που σε κάθε της ανασήκωμα γκρεμίζονται...
Αλλά οι διαβάτες προσπερνούν τα σιντριμια αδιάφοροι ...
Βλέπεις ένα κτιριο που πέφτει δεν αφορά κανέναν, εκτός και αν, η ζωή του βρισκόταν μέσα σε αυτό…
Κλεινω τα μάτια και προσπαθώ να στείλω το μυαλο μου στο γαλάζιο…
Εκεί που ένιωθα γεμάτος και ζωντανος…
Το μυαλο όμως αρνείται να συνεργαστεί και να σχηματίσει την εικόνα…
Παραμένω άδειος και χωρίς σφυγμο…
Περπατάω διπλα σε άδειους σιδηροδρομικούς σταθμούς …
Κοιτάζω τις ράγες που κάποτε έπαιρναν και επέστρεφαν αγαπημένους…
Τώρα δεν επιστέφει κανεις…
Πως μπορείς να θεραπεύσεις την σκουριά της ψυχης;
Ειδικά όταν ο ήλιος δεν λάμπει ποτέ σε αυτό το σημείο του χάρτη…
Και αυτό το πλοιο, που θα μας μετέφερε στην προσωπική μας Εδέμ, κείτεται
νεκρο στην αγκαλιά ενός ναυπηγείου φάντασμα…
Περπατάω σε δρόμους δακρύων και μετάνοιας…
Εκεί που οι άγγελοι μάχονται τους προσωπικούς μας δαίμονες και συχνά χάνουν την μάχη…
Στέκομαι μπροστά σε ένα καθρέφτη που κοσμεί την πρόσοψη ενός καταστήματος
και μέσα του βλέπω τον εαυτο μου να γίνεται χιλια κομμάτια…
Και αυτές οι φωνές στο κεφαλι μου νιώθω σαν να με μαστιγώνουν με μια αλυσίδα
φτιαγμένη από ραγισμένες καρδιές…
Από συνήθεια ,όταν έρχεται ο
πονος ο νους μου ταξιδεύει σε σένα …
Αραγε που να ξοδεύεσαι απόψε…
Που πολεμάς για τα όνειρα σου…
Νιώθεις αγαπημένη προτού η σκέψη σε κανει λογική;
Βλέπεις την αλήθεια πριν ανοίξεις καν τα μάτια σου;
Διαισθάνεσαι το ποσό κουρασμένος είμαι πια από την σκοτεινιά μου;
Αν ναι ,άνοιξε τα φτερά σου και ελα να με βοηθήσεις να αποδράσω από εδώ …
Να φύγουμε μακριά από αυτό το άθλιο μέρος…
Και ας συνεχίσουμε μέχρι να κουραστείς και να μην μπορείς να πετάξεις άλλο..
Σε αυτή την διαδρομή θα έχουμε ζήσει τόσα που στο τέλος θα μοιάζει θελκτική η πτώση
…
Ελα λοιπον,ελα να πέσουμε...
Να συντρίβουμε στο έδαφος της πραγματικότητας…
