22/7/22

Το χρέος...


Και έρχεται μια μέρα που ο ήλιος ζεματάει τα τσιμέντα της ψυχής σου αλλά ταυτόχρονα μέσα σου δεν σταματάει να βρέχει ... Σε πιάνει η ανάσα σου και πνίγεσαι λες και έχει γίνει παρανάλωμα ο κόσμος σου και το οξυγόνο πλέον δεν φθάνει για να καλύψει τις ανάγκες σου... Ένας κόμπος στον λαιμό δεν λέει να λυθεί κάνοντας δύσκολο έως αδύνατο να καταπιείς ακόμα και το ίδιο σου το σάλιο... Είναι οι πρώτες ώρες που βιώνεις την απώλεια... Έχεις φτάσει εκεί που δεν ήθελες ούτε να το σκέφτεσαι.. Στον τερματικό σταθμό που κάνεις δεν κατεβαίνει με τη θέληση του... Ξέρεις ότι πρέπει να ζήσεις εδώ για μέρες .μπορεί και για μήνες.. Πρέπει να θρηνήσεις και μετά να ανασυνταχθείς, να αναλογιστείς, να ανακεφαλαιώσεις Να κάνεις ένα γενναίο απολογισμό... Για το αν και πόσο σωστός υπήρξες απέναντί στο χρέος σου... Να αφεθείς μέσα στα σκοτάδια σου και να βιώσεις αυτό το ανάμικτο συναίσθημα λύτρωσης και ανείπωτου πόνου σε όλη του την μεγαλοπρέπεια Ήρθε η μέρα που η αντίστροφη μέτρηση έχει τελειώσει...Το χρονόμετρο έχει μηδενίσει... Και όσες φορές και αν είχες προβάρει την αντίδραση σου για αυτή την στιγμή τελικά διαπιστώνεις ότι ήταν άδικος κόπος .. Όταν ένας από τους πιο αγαπημένους σου ανθρώπους αφήνει την τελευταία του πνοή μέσα στην αγκαλιά σου τίποτα μετά από αυτό πια δεν είναι το ίδιο... Σε χαράζει, σε αλλάζει.. Θα θυμάσαι πάντα τα τελευταία λόγια, το τελευταίο χάδι, το τελευταίο φιλί... Πάντα θα νιώθεις αυτή την τελευταία του ανάσα να σου χαϊδεύει το πρόσωπο στοργικά... Και πάντα θα αναρωτιέσαι αν υπήρχε κάτι άλλο ή κάτι περισσότερο που θα μπορούσες να είχες κάνει... Και ας σταμάτησες ολόκληρη την ζωή σου για χρόνια... Και ας μεταμορφώθηκες από γιος ,σε γιατρό, νοσηλευτή, μάγειρα και αλλά πολλά... Και ας έφτασες να κάνεις πράγματα που φανταζόσουν τον εαυτό σου μόνο σε μωρά να τα κάνει... Εσύ εξακολουθείς να αναρωτιέσαι... Ακόμα και τώρα που όλοι σου λένε μπράβο και σε επαινούν για όλη την στάση που κράτησες και για όλα αυτά που έκανες στα τελευταία χρόνια της ζωής του γεννήτορα σου... Εσύ ακόμα αναρωτιέσαι... Τα έκανα σωστά; Είσαι άραγε υπερήφανος για μένα εκεί στον ουρανό; Χαμογελάει ή ψυχή σου; Κάποιος ,κάποια στιγμή ,με ρώτησε πως άντεξα για τόσα χρόνια μια τόσο δύσκολη και επίπονη κατάσταση και διαδικασία ... Και εγώ του απάντησα... "Είναι πολύ απλό... Δεν το είδα ποτέ σαν κατάσταση η σαν μια διαδικασία... Δηλαδή σαν κάτι δυσάρεστο που έπρεπε να αποφύγω... Το είδα μόνο σαν μια ανταπόδοση αγάπης προς τον άνθρωπο που με έφερε στην ζωή και με μεγάλωσε... Ήταν απλά το χρέος μου..." (Αντίο μπαμπά μου... Ξεκουράσου... Σ'αγαπώ...)

1/7/22

Δώρο μου ...

Βαδίζεις προς το γαλάζιο του ουρανού ...

Και ο τρόπος που σε λούζει το φως τονίζει το σπάνιο...

Δεν μοιάζει να πατάς στο έδαφος ... Αιωρήσε ...

Ένα μαγικό πλάσμα που δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο ...

Και όμως ζει ανάμεσα μας ...

Θυμάμαι εκείνη την νυχτιά που η απόσταση μηδενίστηκε ...

Με πήρες από το χέρι και με οδήγησες σε ένα κήπο γεμάτο τριαντάφυλλα ... 

Ο κήπος της εμπιστοσύνης ...

Ο δικός μας κήπος ...

Νιώθω παρασυρμένος .... Παραδομένος ...

Ενας παραμυθάς που μπροστά σου νιώθει ανήμπορος να αφηγηθεί μια ιστορία ...

Ενας ρομαντικός ανόητος...Που θέλει να χαθεί μες την γαληνή σου ...

Γιατί εσύ είσαι το μόνο που χρειάζομαι να βρω ...

Αλλά δεν θα σε ψάξω ...

Όταν η ώρα θα είναι η κατάλληλη το ξέρω ότι θα έρθεις εσύ κοντά μου ...

Η αγάπη θα σε οδηγήσει ....

Μπορείς να ακούσεις την κραυγή του λύκου ;

Ταξιδεύει στον αέρα απόψε και ξυπνά τις νεκρές πάλεις  ...

Πάντα θα βρίσκουμε ο ένας τον άλλο ...

Και ο χρόνος που δεν υπήρχε το μαζί θα μοιάζει με κακό όνειρο που τέλειωσε...

Ξέρω ότι εγώ δεν θα έχω φύγει ποτέ από αυτό το μέρος που τώρα μου μοιάζει καταραμένο ...

Αλλά θα είσαι εδώ και  θα διαλύσεις την ομίχλη ...

Και εγώ θα προσπαθώ να αποφασίσω αν θα πάρω ανάσα η αν θα πνιγώ στο βυθό της ομορφιάς σου...

Είμαι σίγουρος ότι θα διαλέξω το δεύτερο ...

Είσαι το πεφταστέρι που εκπληρώνει κάθε ευχή μου ...

Είσαι μια μαγική βροχή που καθαρίζει ότι βρώμικο ζει μέσα μου ...

Είσαι το δάκρυ του φοίνικα που με θεραπεύει και με αναγεννά ...

Εσύ είσαι το πιο πολύτιμο δώρο .... 

Το δώρο μου ...