Μελαγχολικό νανούρισμα....

Κοιμήσου νεράιδα μου...
Κλείσε τα όμορφα μεγάλα μάτια σου και άσε αυτή την μουσική να σε νανουρίζει καθώς θα ξεθωριάζει σιγά σιγά μέσα στα δρομάκια του μυαλού σου...
Όπως ξεθωριάζουν και τα τριαντάφυλλα που τόσο αγαπάς από το κρύο του χειμώνα...
Στην ατμόσφαιρα είναι διάχυτο ένα άρωμα που έχει μια παράξενη μυρωδιά απόψε ...
Σαν κάποιος να έχει ανακατέψει αίμα και γιασεμί ...
Φταίω εγώ που αιμορραγώ...
Φταις εσύ που ευωδιάζεις...
Αυτή την νύχτα αγνοώ τις σκιές που μου ουρλιάζουν να φύγω μακριά σου...
Το μόνο που θέλω είναι να σε βάλω να κοιμηθείς...
Και τίποτα δεν μπορεί να με εμποδίσει...
Ένα νεκρό τσέλο και αυτό το σάπιο πιάνο αρμονικά συνεργάζονται στη σιωπή και καλύπτουν με την μελωδία τους τα ουρλιαχτά ...
Και αυτά σε λίγο νικημένα σιωπούν...
Τώρα στον αέρα κυριαρχεί η θλιμμένη μελωδία και ο ήχος απο το φτερούγισμα ενός αγγέλου που κατέβηκε κοντά μας...
Στο είχα πει μια νύχτα που έκλαιγες , θυμάσαι;
Ότι οι άγγελοι λατρεύουν τα μελαγχολικά νανουρίσματα...

Κοιμησου νεράιδα μου...
Πήγαινε στην πόλη του ονείρου σου και περίμενε...
Και εγώ θα στείλω ένα φιλί μου εκεί για να σε συναντήσει...
Κράτα το από το χέρι και αυτό θα σε οδηγήσει σε ένα ακόμα πιο όμορφο μέρος...
Στο μέρος που κατοικούν οι γενναιόδωρες καρδιές...
Σε ένα μέρος που οι άγγελοι σου δίνουν τα φτερά τους και υπομονετικά σε μαθαίνουν πως να πετάς...
Σε ένα μέρος που η φωτιά δεν αναζωπυρώνεται με ξύλα και αέρα άλλα μόνο από τρυφερά φιλιά...
Σε αυτό το μέρος που η αγάπη δεν είναι άπλα μια λέξη μέσα σε ένα σκονισμένο λεξικό...
Μα το ταξίδι μας μπορεί να είναι μεγάλο και ακόμα και μέσα στο όνειρο σου να νυχτώσει...
Και τι με αυτό...
Εγώ θα βγάλω την ψυχή μου, θα την τυλιξω με ασήμι και θα την κάνω μαξιλάρι...
Τα αστέρια θα χαμηλώσουν το φως τους ...
Και δυο σύννεφα θα ενωθούν για να σου φτιάξουν σκέπασμα...
Και όταν θα κλείσεις τα μάτια σου, θα έρθει πάλι η μελωδία για να να σε βοηθήσει να κοιμηθείς...
Και καθώς θα αφήνεσαι στην αγκαλιά του Μορφέα,εγώ θα σκύψω και θα σου ψιθυρίσω...
"Πάντα θα είμαι εδώ όποτε με ζητάς,πάντα,ακόμα και στα όνειρα σου..."
Και εσύ τότε θα ανασηκωθείς μισοκοιμισμένη, θα με φιλήσεις απαλά και θα ρωτήσεις...
"Ποιητή μου γιατί η μουσική μας είναι πάντα θλιμμένη;"
Και εγώ τότε θα χαμογελάσω και θα σου το ξαναεξηγήσω...
"Γιατί θέλω τον φύλακα - άγγελο σου να είναι πάντα κοντά σου την ώρα που ο ύπνος σε ταξιδεύει...
Και ξέρω ότι οι άγγελοι λατρεύουν τα μελαγχολικά νανουρίσματα..."