Δυο χρόνια μετά....

Πριν από δυο χρόνια ακριβώς έκατσα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου και με το καινούργιο ηλεκτρονικό μου μολύβι έγραψα πάνω στο μαύρο φόντο:

Iανος... Γιατί η ζωή έχει δυο όψεις... Μια της σκληρής πραγματικότητας και μια αυτή της χώρας της φαντασίας... Ανάλογα λοιπόν με την ροή της ζωής και την διάθεση της στιγμής θα αποτυπώνονται ιστορίες και απόψεις πότε από την μια όψη και πότε από την άλλη...

Διστακτικά έκανα κλικ πάνω στην δημοσίευση ανάρτησης και έτσι γεννήθηκε ο Ιανός...
Γεννήθηκε από μια εσωτερική ανάγκη που κουβαλάω από παιδί να εκφράζω αυτά που νιώθω με τον γραπτό λόγο...
Σαν ένα είδος προσωπικής ψυχοθεραπείας και εκτόνωσης...
Για να πω την αλήθεια εκείνη την στιγμή που έκανα αυτό το πρώτο κλικ πριν δυο χρόνια δεν είχα πολυκαταλαβει οτι το περιεχόμενο της ψυχής μου που αποτύπωνα σε αυτά τα κείμενα ήταν πλέον σε κοινή θέα...
Η μάλλον για το πω καλύτερα δεν πίστευα ότι αυτά που έγραφα θα τα διάβαζε κάνεις και πόσο μάλλον ότι θα τα έβρισκε ενδιαφέροντα η άξια προσοχής...
Έκανα λάθος...
Την συνέχεια δεν την περίμενα....
Αυτός ο άλλος μου εαυτός, ο Ιανός ,εισέβαλε για τα καλά στην ζωή μου και μου έδωσε να καταλάβω ότι είχε έρθει για να μείνει...
Γίναμε με τον καιρό οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος...
Και δώσαμε ο ένας στον άλλο κάτι πολύτιμο...
Εγώ χάρισα στον Ιανό την ύπαρξη του και ο Ιανός μου το ανταπέδωσε καθώς μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια πόρτα που άνοιξε για να μου χαρίσει όλους εσάς...
Ένα σωρό υπέροχους ανθρώπους...
Και ειλικρινά είσαστε ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα που μπορεί να πάρει κανείς...
Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους απόκτησα ακόμα μια οικογένεια...
Που με σκέφτεται, με παρακολουθεί, με συμβουλεύει,με προσέχει ...
Και πάνω από όλα με αγαπάει για αυτό που πραγματικά είμαι....
Σε όλους εσάς που αυτά τα δυο χρόνια μου κάνατε την τιμή να αφιερώσετε χρόνο από την ζωή σας για να διαβάσετε αυτά που γράφω το να σας πω ένα απλό ευχαριστώ μου μοιάζει ελάχιστο...
Άλλα ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να πω εκτός από αυτό...
Σας ευχαριστώ όλους, γνωστούς και άγνωστους που μου χαρίζετε αυτό το ανακάτεμα των ψυχών μας που με κάνει καλύτερο άνθρωπο...
Και ιδιαίτερα...

Την Μικρή μου Ξένη,την Ria,την Solaris, το Κόκκινο μπαλόνι,το Μανιταρακι, την Ανέμη,την Λερναία Ύδρα, και την LIlia lekker γιατί ήταν από τους πρώτους που με τίμησαν με την παρουσία τους...

Τις φανταστικές αδερφές από το αγαπημένο μου νησί Φουλη και Ζουζου για τα πολύ καλά λόγια και την συνεχή παρουσία τους...

Την Dreamer Angel με το υπέροχο χιούμορ, την γεμάτη καλλιτεχνικές ανησυχίες Roadartist και την γευστική Cibusi...

Την αγαπημένη μου Ανάσα (έρχεται η αναγνώριση μας Καλλιόπη μου) και τον πανέξυπνο Ευρυνοο...

Το new girl on the blog ,την Χριστινα, τον Bilsot,την Νίνα,τον Skroytzako,τον Merlin,την Ρικη και την Κάκια P...

Την Anael με την υπέροχη και αισθαντική γραφή της...

Την πανέμορφη τόσο σε γραφή όσο και σε όψη Νατάσα( Τhe Bookeater)...(Συνοδοιπόρε βλέπεις ε? Τα καλύτερα λέω! χεχε)

Στην ΒΙΒΗ...Κουμπαρακι venceremos θα νικήσουμε να είσαι σίγουρη!

Και τέλος το μικρο μου ευαίσθητο και πηγή χαράς dreameraki...

Ένα ειδικό ευχαριστώ στην Silverdust που μετέφερε μερικά από τα κείμενα μου στο forum του Νεραιδοκυκλου...

Και όπως πάντα τελευταίους άφησα τον Χρήστο και τον Τάκη που με αντέχουν εδώ και 30 χρόνια και την Νεράιδα που είναι η αφορμή και η αιτία για να γράφονται τα πιο όμορφα παραμύθια....

Υ.Γ. Ζήτω συγγνώμη από όσους ξέχασα να αναφέρω....Είσαστε τόσοι πολλοί και το μυαλό μου είναι τόσο φτωχό...Συνταξιδιώτες μου ελπίζω να μην κουραστήκατε ...Γιατί το ταξίδι συνεχίζεται...