Πυρωμένη λάμα...

H πόρτα έκλεισε απότομα και το παιχνίδι ξεκινάει...
Ελα ...
Τι περιμένεις;
Η διαστροφή μας ξεχειλίζει απόψε και ξέρω ότι η νύχτα αυτή θα είναι μεγάλη...
Αφήσαμε τους όρκους και τους συναισθηματισμούς μας έξω από αυτό το δωμάτιο...
Κοινό συμφωνηθέν...
Πλησιάζεις...
Δεν υπάρχει καμιά αθωότητα πλέον στο βλέμμα σου...
Πριν φύγουμε από εκείνο το γεμάτο κόσμο μέρος,μου το είχες πει άλλωστε...
"Μην ρωτάς πως,μην ρωτάς το γιατί ,αυτή την νύχτα θα δημιουργήσουμε τον ιδιωτικό μας μύθο..."
Με αγγίζεις ...
Έχουμε την δίψα...
Νιώθουμε την πείνα ο ένας του άλλου...
Κολλάμε όπως το μέταλλο με το μαγνήτη...
Μέσα στο σκοτάδι δυο στρώσεις δέρμα γίνονται μια...
"Αργά..." μου λες επιτακτικά...
Τα σώματα μας καθώς τρίβονται το ένα στο άλλο αποκτάν μια περίεργη λάμψη, λες και μέσω της ένωσης μας διαχέεται στην ατμόσφαιρα ο ηλεκτρισμός...
Κορύφωση πρώτη ...
Η κραυγή σου εκτονώνει την ένταση και η πλάτη μου γίνεται πρόσφορο έδαφος και ανυπεράσπιστη λεία στα όμορφα νύχια σου...
Αναπνοή και στάση...
Άλλα όχι για πολύ...
Η ικανοποίηση δεν είναι αρκετή...
Όχι απόψε...
Αυτη την νύχτα θέλεις περισσότερα...
Εξάπτεις ξανά τις αισθήσεις μου καθώς με πλησιάζεις μπουσουλώντας και με προκαλείς να σε ακολουθήσω στο πάτωμα..
Αν ήσουν μια σειρήνα και εγώ ήμουν δεμένος σε κατάρτι για να σε αποφύγω,το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κατάφερνα να το σπάσω...
Τίποτα δεν με κρατάει μακριά από το κορμί σου αυτό το βράδυ...
Είμαι ξανά μέσα σου...
Τα μάτια μου καίνε ,το κορμί μου σπαρταράει και τα σύνορα του κόσμου μου είναι το τόξο που διαγράφει το κορμί σου μες τα χέρια μου...
"Κοίτα με..." φωνάζεις και οι παλάμες σου φυλακίζουν το πρόσωπο μου...
Πρόκληση και παράκληση έχουν πάρει την θέση της απούσας αθωότητας και ζουν αρμονικά μέσα στα μάτια σου...
Τουλάχιστον για αυτή την νύχτα...
Ξέρω ότι θα πεθάνουν με το πρώτο φως της μέρας άλλα πλέον δεν με νοιάζει...
Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι αυτό που έχουμε θα ζήσει μόνο λίγες ώρες...
Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι μέχρι το πρωί θα είσαι εδώ..
Τα φιλιά σου θα παρελαύνουν σε όλο μου το κορμί..
Οι κραυγές και τα γέλια μας θα γεμίζουν τον αέρα..
Και ο ερωτάς μας θα καίει...
Σαν πυρωμένη λάμα...

Υ.Γ.(Η υλοποίηση της φαντασίας πέρα από ότι είναι απολαυστική και ευχάριστη ,μερικές φορές βοηθάει το νου και την ψυχή να αποστασιοποιηθούν από τα γεγονότα και να επουλώσουν ανοιχτές πληγές...Παράξενο τι μπορεί να κάνει η έντονη ερωτική αίσθηση μιας βραδιάς...Σε ευχαριστώ για τις στιγμές, και την νύχτα...)