Θέλω ...

Μέρες γιορτινές ήρθαν...
Μέρες που πραγματοποιούνται οι ευχές και τα θέλω των παιδιών...
Και εγώ που δεν είμαι πια ένα από αυτά δεν καρτερώ καμιά εκπλήρωση...
Άπλα όταν έρχονται αυτές οι μέρες φωνάζω τα θέλω μου σε σένα...
Ίσως για να μην τα ξεχνάω και εγώ...

Θέλω...
Τα βλέφαρα μου να πέσουν και να γίνουν ένα με τα πεσμένα φύλλα...Να τα πάρει ο αγέρας και να δραπετεύσουν....

Θέλω...
Να σπάσω τα ρολόγια σε κομμάτια και να τα φυτέψω στο νωπό χώμα...Μήπως και ο χρόνος ανθίσει...

Θέλω...
Να ξεκαρφιτσώσω αστέρια από τον ουρανό και να τα χρησιμοποιήσω ως χρώμα για να φτιάξω τον πιο σπάνιο πίνακα...
Και όταν τελειώσω να μην έχει μείνει ούτε ένα για να μπορώ να ευχηθώ...

Θέλω...
Να έρθεις και να ενώσουμε τα δάκτυλα μας κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο...Και μέσα από αυτό να μπορεί να δει ο καθένας πως είναι το τέλος της αθωότητας...

Θέλω...
Να ταρακουνήσω εκείνο το ζευγάρι που χάθηκε στην ρουτίνα και την μιζέρια...Να τους πω ότι με το να προσποιείσαι την ευτυχία δεν σημαίνει ότι την έχεις κιόλας....

Θέλω...
Να πάω σε εκείνο το παγκάκι στο πάρκο...Εκεί που κάθεται αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα έχοντας πάντα τα μάτια κλειστά και κρατώντας ένα αυτοκτονικό σημείωμα στα χέρια της και να αλλάξω τα χάπια της με βιταμίνες...Να της θυμίσω ότι η ζωή είναι δώρο και όχι χάσιμο χρόνου...

Θέλω ...
Να μου κάνει την χάρη ο Αίολος και να φυσήξει δυνατά για να πετάξει αυτός ο μεγάλος χαρταετός και να καρφιτσωθεί στην πιο ψήλη κορυφή...Έτσι ώστε να μπορούν να δουν όλοι τα αρχικά που είναι χαραγμένα επάνω του....

Θέλω
Να αγριεψω τα όμορφα και να τσιγκλισω τα άγρια...

Θέλω ..
Να ψεκάσουμε και να βάψουμε κάθε γκρι τσιμεντένιο τοίχο μέχρι που ο καθένας να μπορεί να δει ουράνια τόξα....

Θέλω...
Αυτό το μπαλόνι που έφυγε από τα χέρια του μικρού μου ανιψιού να κάνει το ταξίδι και να φτάσει στο νησί που βρίσκεσαι...Να σκάσει στα χέρια σου δίνοντας σου το πιο φτωχό και ταπεινό δώρο που θα λάβεις αυτά τα Χριστούγεννα ...

Την ανάσα μου...