Μεθυσμένο καρδιοχτύπι...

Έχει μια παράξενη ζεστασιά απόψε...
Έχει μείνει από την μέρα που ήσουν εδώ...
Τα συναισθήματα μου αλλάζουν με μια αλλόκοτη ρυθμική ταχύτητα...
Που ώρες ώρες με τρομάζει...
Στο αέρα πλανάται μια αναπνοή που άλλοτε επιταχύνει και άλλοτε επιβραδύνετε...
Ανάλογα με τις εικόνες και τα παιχνίδια που γεννά το μυαλό μου...
Μια έμπνευση ...
Μια ανάγκη...
Μια επιστροφη...
Και οι λέξεις φτάνουν στο τέλος τους...
Άλλα μην φοβάσαι...
Πάντα θα είμαι εδώ για να δημιουργούμε καινούργιες...
Το σήμερα που πνίγηκε στα δάκρυα είναι η υποθήκη για την αυριανή σου ευτυχία...
Και αυτή η σταγόνα αίμα που σε τρόμαξε όταν θα την δεις από απόσταση θα μοιαζει με κρασί...
Θα μοιαζει με ζωή...
Έχει μια παράξενη ζεστασιά απόψε...
Και επειδή σε νοιάζομαι με τον δικό μου παράξενο τρόπο είμαι εδώ...
Μαζεύω ακούραστα θλίψεις και απορροφώ παρορμητισμους ...
Έχω μόνο μια επιθυμία ...
Να βλέπεις τις γραμμές μου να μετατρέπονται...
Να ιδρώνουν επάνω στο χαρτί καθώς προσπαθούν να σε φτάσουν όπου και αν βρίσκεσαι...
Να τις βλέπεις να αποκτάνε υπόσταση από μόνες τους και να δημιουργούν ένα κόσμο χρωματιστό και άγριο συνάμα...
Αλλάζοντας όψη στα άσχημα μου δίνοντας τους μια μορφή αιθέρια και όμορφη...
Έχει μια παράξενη ζεστασιά απόψε...
Και μια γλυκιά ησυχία...
Το μόνο που ακούγεται είναι το ελαφρύ τρίξιμο της πόρτας που ανοίγει για να δεχτεί την επιστροφη σου...
Και το μεθυσμένο μου καρδιοχτύπι...