Ανοχύρωτη πόλη...‏

Κλείσε τα φώτα...
Έλα και ξάπλωσε εδώ...
Δίπλα μου...
Μέσα στο σκοτάδι άκου πόσο παράξενα ηχεί ο χτύπος της καρδιάς μου...
Κοίτα πως ανάμεσα στα ακίνητα σώματα μας κυλάει φως...
Φως στο χρώμα της φωτιάς...
Σαν ένα κόκκινο ποτάμι αίματος...
Μάρτυρα το πάθος που κρύβουν οι ψυχές μας η μια για την άλλη...
Σε νοιάζομαι....
Πάντα θα σε νοιάζομαι...
Ακόμα και αν ιστορία σου παραμείνει ένα μυστηριώδες αίνιγμα...
Ακόμα και αν ξέρω ότι πάντα αγαπούσες να περπατάς στις σκιές αδιαφορώντας για τους άλλους...
Εγώ δεν θα πτοηθώ ...
Γιατί σε εχω παρακολουθήσει και σε εχω αναλύσει...
Σε εχω δει να κλαις
Σε εχω δει να πονάς...
Εχω κοιτάξει πίσω από την μάσκα...
Και σε ξέρω πια τόσο καλά που αυτό σε κάνει να τρομάζεις...
Ίσως το λάθος μου τότε,να ήταν που σε άφησα να επισκεφτείς τα σκοτάδια μου...
Εκεί που δεν υπαρχουν ούτε φεγγάρια, ούτε αστέρια...
Μονο οι φόβοι μου και οι ανασφάλειες μου ντυμένες στα μαύρα...
Έπρεπε να το ξέρω ότι θα φοβηθείς...
Έπρεπε να το προβλέψω ότι δεν θα το αντέξεις...
Βιάστηκα να σε βάλω στα δύσκολα...
Χωρίς να σε εχω προετοιμάσει κατάλληλα...
Και όμως ακόμα και την ώρα που άνοιγα την πόρτα για να φύγεις ευχήθηκα για σένα...
Την στιγμή που σε ελευθέρωνα έκανα όρκους αφοσίωσης που δεν έπρεπε να τους μάθεις ποτέ...
Πόσες νύχτες πέρασα συλλογιζομένος αν η ευτυχία που σου αξίζει σου δόθηκε...
Και αυτή την νύχτα που μετά από τόσα χρόνια η καρδιά σου ξαναχτυπά τόσο κοντά στην δική μου δεν θέλω να μου πεις...
Δεν έχει σημασία...
Ανοίγω τα μάτια νομίζοντας ότι όλο αυτό είναι ένα όνειρο και θα διαλυθεί...
Αλλά δεν είναι...
Χρόνια τώρα ζούσες μέσα στα όνειρα μου και περίμενες υπομονετικά να ξυπνήσω...
Κάποιες νύχτες μου τραγουδούσες και εγώ σαν μαγεμένος ακολουθούσα την φωνή σου αλλά δεν σε έβρισκα...
Όμως απόψε είσαι εδώ...
Έξω από το όνειρο και μέσα στην ζωή μου ξανά...
Το άρωμα σου μεθυστικό,ζαλίζει όλες τις αισθήσεις μου...
Οι αναμνήσεις μας είναι τώρα κρεμασμένες στον τοίχο και τα σώματα μας έτοιμα και πρόθυμα να ξαναγνωριστούν ...
Για να δημιουργήσουν καινούργιες...
Γυρνώ προς το μέρος σου...
Μου χαμογελάς...
Και η νύχτα μου πλέον σου ανήκει...
Ανοχύρωτη πόλη ετοιμη να λεηλατηθεί από τις ανάσες σου...