Διαφορά...‏

Οι κανονικοί άνθρωποι πάντα είχαν τις ενστάσεις τους απέναντι του...
Τους ενοχλουσε αρκετά η ειλικρίνεια και ο αυτοσαρκασμός του....
Πολλοί μαλιστα από αυτούς έλεγαν ,ότι είχε μια δόση τρέλας μέσα στο βλέμμα του...
Μια από τις κατηγορίες τους ,ήταν ότι φορούσε πάντα μαύρα ρούχα...
Οχυρωμένοι πίσω από προκαταλήψεις και στερεότυπα αρνιόντουσαν να δουν και να κατανοήσουν το γιατί...
Και εκεί, μέσα στην ηθελημένη τους τύφλωση, τους διέφευγε ότι κάτω από το μαύρο ήταν κρυμμένα όλα τα χρώματα του κόσμου...

Οι κανονικοί άνθρωποι πάντα μισούνε ένα παιχνίδι που δεν παίζεται σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες τους...
Οι αγαπημένες τους τράπουλες είναι πάντα οι σημαδεμένες...
Και ετσι δεν μπορούσαν να ανεχτούν την αδιαφορία του απέναντι στους νόμους και τα όρια τους...
Δεν μπορούσαν να συνηθίσουν τις φωνές που άκουγε...
Και ακόμα πιο πολύ αυτή την διαβολεμένη του διαίσθηση που καταλάβαινε την καλά κρυμμένη κακία...
Την θανάσιμη ματαιοδοξία....

Οι κανονικοί άνθρωποι μισούν ότι δεν μπορούν να φτάσουν...
Φοβούνται ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν...
Και όταν ο φόβος τους φτάνει στο ζενίθ αρχίζουν τον πόλεμο...
Βλέπεις ακόμα και η πιο λαμπερή ελπίδα δείχνει αλλιώς άμα τις ρίξεις λάσπη...
Και ετσι ξεκινούν...
Παραπληροφορούν και παρερμηνεύουν....
Κάθε λέξη αλλοιώνεται...
Κάθε πράξη επικρίνεται...
Στην κορύφωση της προπαγάνδας τους,τον κατηγορούν ακόμα και για δαίμονα....

Αλλά εκείνος ,δεν δίνει σημασία στους κανονικούς ανθρώπους...
Μόνος στο ήσυχο του ξέφωτο φτιάχνει από τον αγέρα μουσική....
Με ένα σιωπηλό χαμόγελο γράφει απαντήσεις για όλους τους γρίφους... 
Βλέπεις ξέρει...
Ότι το να είσαι ξεχωριστός έχει τίμημα....
Ότι το δώρο της ατέλειας είναι σαν άγρια μαγεία...
Ξέρει ότι για να κατακτήσεις τα όμορφα πρέπει να ματώσεις...
Ξέρει πως να μετατρέψει την κακοτυχιά σε θετικό οιωνό...
Ξέρει ότι είναι διαφορετικός...
Και αυτή η διάφορα του μοιαζει σαν μια αρχαία μαγική δύναμη που ίσως μια μέρα σώσει τον κόσμο των κανονικών ανθρώπων...