Το φιλί του σκορπιού...‏

 
Ακούω τους ψιθύρους σου...
Σπάνε αναιδώς την σπάνια σιωπή μου...
Αλλά δεν με ταράζουν ...
Παραδόξως με ηρεμούν...
Στις σκιές που ζω η εικονα σου είναι το μόνο φωτεινό...
Η γεύση σου στα χείλη μου η μόνη απόλαυση...
Η αέρινη ομορφια σου...
Τα αλμυρά φιλιά μου...
Οι αναλυτές καταστάσεων  με προειδοποίησαν...
Αλλά εγώ τους αγνόησα και θα συνεχίσω να τους αγνοώ...
Μου λένε ότι αναζητώ παράτολμα τον κίνδυνο...
Μου λένε ότι οδεύω προς την τέλεια καταστροφή...
Και ότι θα έρθει  μια μέρα που δεν θα με αφήσεις να φύγω...
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι οι προειδοποιήσεις τους είναι μάταιες...
Γιατί εγώ εχω ήδη παραδοθεί...
Στις μαγικές δυνάμεις σου...
Στον παράξενο έλεγχο σου...
Δεν μπορώ πια να κρυφτώ...
Είναι ανώφελο να αντισταθώ...
Μόλις απομακρύνομαι,μου λείπει ο κίνδυνος και η αίσθηση προσμονής που φέρνει η παρουσία σου στην ζωή μου...
Και καταλαβαίνω το πόσο ζωντανός νιωθω δίπλα σου...
Έτσι, μένω εδώ μαγεμένος...
Ξαπλώνω στις αμμουδιές σου...
Κολυμπώ μέσα στις υπέροχες θάλασσες σου...
Πλέον δεν με νοιάζει και δεν θέλω να δραπετεύσω...
Το μόνο που λαχταρώ είναι να είμαι κοντά σου...
Καταραμένος ποιητής αιχμάλωτος στο νησί μιας νεράιδας...
Που το πεπρωμένο του είναι...
Να πεθάνει ευτυχισμένος από το θανατηφόρο φιλί του σκορπιού...