Εισιτήριο...

Μερικές φορές μια εικόνα σου μόνο είναι όλα όσα χρειάζεται να δω για να ακουμπήσω την ψυχή σου...
Να νιώσω τους φόβους σου ...
Να μοιραστώ τις αγωνίες σου...
Να γελάσω με την χαρά σου...
Παράξενη που είναι αυτή η σύνδεση μας...
Νικάει αποστάσεις...
Καταργεί λογικές...
Παραβιάζει κανόνες...
Μην τρομάζεις...
Έτσι επικοινωνούν οι ψυχές σαν την δική μου...
Οι μοναχικές ψυχές σε ανάγκη ...
Έχουν την δική τους δυναμική...
Το δικό τους τρόπο...
Και αν δεν μπορείς να τις δεις,αν ακούσεις προσεκτικά τις καταλαβαίνεις από την μουσική τους...
Είναι τόσο ιδιαίτερος και μοναδικός ο ήχος που βγαίνει μέσα από το ράγισμα τους...

Που να ανήκουμε άραγε εγώ και εσύ;
Όταν ζούμε σε ένα κόσμο που μοιάζει τόσο λανθασμένος και άδικος;
Που ανήκουμε εγώ και εσύ;
Όταν ζούμε σε ένα κόσμο που κανένα δεν τον ενδιαφέρει η αληθινή αγάπη;
Είσαι εδώ;
Με ακούς;
Ξέρω πως νιώθεις παγιδευμένη σε αυτό τον κόσμο μερικές στιγμές...
Και θέλεις να δραπετεύσεις...
Εγώ που ταξίδεψα από νωρίς στέκω σε μια άκρη κατάκοπος και πληγιασμένος, φοβούμενος μην με δεις και ματαιώσεις το ταξίδι σου...
Γιατί θέλω να ταξιδέψεις...
Ακόμα και αν εγώ δεν μπορώ να έρθω μαζί σου...
Ο χρόνος δεν έχει όρια....
Μας περικυκλώνει...
Ίσως κάποια μέρα βρει τον τρόπο να πυροδοτήσει την φωτιά μέσα μου και να σε ακολουθήσω...
Άλλα μέχρι τότε ...

Κόβω ένα κομμάτι από την ψυχή μου το διπλώνω μέσα σε ένα λευκό χαρτί και στο δίνω...
Εισιτήριο για ταξιδέψεις οπού ονειρεύεσαι...
Μην ανησυχείς δεν με πονάει το κόψιμο...
Πιο πολύ πονάει ότι μερικές φορές με νικάει ο εγωισμός και εύχομαι να χρησιμοποιούσες αυτό το εισιτήριο για να έρθεις εδώ...
Αλλά αυτές οι στιγμές κρατάνε λίγο...
Ποτέ δεν χάρισα κάτι για να κερδίσω κάτι άλλο...
Μικρο μου κορίτσι με τα αλλιώτικα μάτια και με έναν ήλιο για χαμόγελο θέλω να ταξιδέψεις οπού λαχταρά η ψυχή σου...
Και που ξέρεις ίσως να έρθει κάποια νύχτα που θα αναρωτηθώ...
"Ποιος ήρθε απόψε και η βραδιά έχει μια τόσο γλυκιά ζεστασιά;"...