Ο φύλακας του χρόνου...

Ο χρόνος είναι σαν το νερό...
Όσο και αν προσπαθήσεις να τον κρατήσεις μέσα στα χέρια σου αυτός θα δραπετεύσει...
Γιαυτό...
Γίνε αυτή που αντιλαμβάνεται...
Γίνε αυτή που κατανοεί...
Ότι ο χρόνος είναι μια θάλασσα που κανένα σκάφος δεν καταφέρνει ποτέ να προσαράξει στην άμμο...
Όλα τους κινούνται μέσα της σε διάφορους ρυθμούς και πεθαίνουν πάντα εν πλω...

Έμεινα άυπνος αμέτρητες ανήσυχες νύχτες...
Πάλεψα με τους εσωτερικούς μου δαίμονες και αρνήθηκα αξιώματα που δεν μου ταιριάζουν ...
Και τώρα βγαίνω στο φως...
Αναλαμβάνοντας τα άσχημα και τα άχαρα...

Είμαι μοναχικός...Δεν είμαι μόνος....

Συχνά παραισθήσεις από το μέλλον με επισκέπτονται και μετατρέπουν το νερό του χρόνου σε μαργαριτάρια...

Χαμογελώ καθώς θρηνώ τις χαμένες σου νύχτες για να μην στεναχωρηθείς...

Και αυτό το φεγγαρόφωτο απόψε,σαν ασημένια μπούκλα πέφτει επάνω στο πρόσωπο σου και φωτίζει τις στιγμές...

Τις στιγμές που όλα φαντάζουν δύσκολα...
Που οι αναμονές γίνονται βασανιστικές...
Οι λέξεις αιχμηρές...
Οι αντοχές μηδαμινές...
Και αρχίζεις να απορείς...
Να φοβάσαι ότι αλλάζεις...
Και αυτή η αλλαγή σε κάνει να χάνεις όμορφα κομμάτια του εαυτού σου...

Αυτές τις στιγμές δεν σου μιλώ...
Μεταμορφώνομαι σε φύλακα του χρόνου σου...
Κρατώ ότι μπορεί να χάσεις...
Ότι μπορεί να παραβλέψεις ...
Καθετί κάλο που αφήνεις...
Έτσι ώστε ακόμα και αυτές τις στιγμές που θα χαθείς,κάπου να υπάρχουν όλα αυτά που θα σου αποδεικνύουν ότι ο χρόνος που πέρασε είχε αξία...

Αυτή είναι βλέπεις η δουλειά του φύλακα...
Να φιλτράρει το νερό του χρόνου...
Να κράτα το φως για να φωτίζει τα μονοπάτια...
Που είμαι;
Δεν βλέπεις την φλόγα που καίει;
Δεν βλέπεις το κερί που λειώνει;
Εκεί...