Εντάξει...

Τα μάτια βάρια...
Νύχτα...
Αργά...
Πέρασε ο καιρός ...
Και όλα τώρα πονάνε λιγότερο...
Ίσως να μπορούσα να το παλέψω...
Να μην τελείωνε κατά αυτό τον τρόπο...
Ίσως πάλι να ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου...
Και να έπρεπε να πεθάνει...
Μου το έλεγες πάντα...
Ότι παίρνω τα πράγματα πιο σοβαρά από όσο πρέπει...
Το ξέρω...
Άλλα πως να αλλάξεις αυτό από το οποίο είσαι πλασμένος;

Άφησα την φωτιά να θεριέψει ...
Και τώρα καίει σαν την κόλαση...
Απόψε που το αλκοόλ δεν φτάνει για να σβήσει την μνήμη...
Βάλε την φωτιά σε ένα ποτήρι και κέρνα με...
Πιες αν θες και εσύ μαζί μου...
Έτσι και αλλιώς δεν μπορώ πια να το σταματήσω...
Δεν ξέρω καν γιατί δοκίμασα ...
Δεν θυμάμαι καν το λόγο που προσπάθησα...
Ξέχασα αυτό το κάτι...
Που υπήρχε μέσα μου από πάντα...
Ίσως να μεγάλωσα ....
Ίσως να κουράστηκα...
Πλήρωσα βλέπεις τόσες φορές το φόρο της ζωής με χαμένα όνειρα...
Που μπορεί πια μερικά να τα σκοτώνω εν τη γέννεση τους για να μην τα δω να αυτοκτονούν...
Ίσως να έκανα πιο πολλά από όσα έπρεπε...
Ίσως να είμαι κολλημένος παράλογα σε κάποια από αυτά...
Συγχώρεσε με απόψε...
Δεν είμαι βέβαιος που και αν θα καταλήξει κάπου αυτός ο μονόλογος...

Παύση...

Μην δίνεις σημασία σε ότι λέω...
Κράτα μόνο αυτό που ήδη ξέρεις...
Η μάλλον αυτό που εύχεσαι να είναι η αλήθεια...
Πως ότι και αν γίνει...

Όσο και αν δυσκολέψει...

Εγώ στο τέλος θα τα καταφέρω ...

Θα είμαι εντάξει...