Το κορίτσι έκανε βιαστικά την ευχή του σφίγγοντας τις μικρές γροθιές της...
"Εύχομαι τα συναισθήματα να μπορούσαν να είναι συνδεδεμένα με τις λέξεις με τον ίδιο τρόπο που είναι δεμένα με τις αναμνήσεις...Με τον ίδιο τρόπο που εγώ μπορώ να δένω με χορδές τις άκρες των μπαλονιών μου..."
Κοίταξε στο καθρέφτη την πλάτη της και είδε αυτό που μόνο εκείνη μπορουσε και δεν το εκμυστηρευοταν πουθενά...
Στην ράχη της ήταν περίτεχνα ραμμένα δυο μικρά φτερά και ήξερε ότι αυτό την καθιστούσε νεράιδα...
Είχε επίγνωση ότι οι δυνάμεις της θα αναπτυσσόταν μαζί της...
"Μικρή εγώ, μικρές και οι δυνάμεις μου" συνήθιζε να μονολογεί..
Μάλιστα είχε διαλέξει και το αντικείμενο της ...
Θα ήταν η νεράιδα των λέξεων...
Λάτρευε το συναίσθημα που καταλάμβανε την καρδιά και το μυαλό της κατά την γέννηση τους...
Και ήθελε να το νιώθει συνεχώς...
Είχε μάθει, ότι οι σωστές λέξεις πάντα γλυτώνουν από το ζηλόφθονο χέρι του χρόνου...
Και κάνουν ένα αέναο ταξίδι...
Και τι όμορφο ταξίδι θα είναι άμα έχεις την τύχη να γεννηθείς λέξη συγγραφέα...
Με το που ανοίγεις τα μάτια έρχεσαι σε επαφή με ένα κόσμο γεμάτο ζωντανά χρώματα...
Και μέσα από τις ασπρόμαυρες σελίδες του βιβλίου που ανήκεις παρακολουθεις την ζωή...
Βιώνεις από τα πιο όμορφα μέχρι τα πιο ακρωτηριασμενα συναισθήματα...
Η πραγματικοτητα κάνει έρωτα με την φαντασία και σαν μουσική υπόκρουση ακούγονται άλλοτε οι επευφημίες και άλλοτε οι θρήνοι ενός κωφού κόσμου...
Η ένωση τους γεννά μια λέξη βρέφος...
Μοιάζει σαν παιδικό αστέρι....
Το κορίτσι θα την κρατήσει μέχρι να ωριμάσουν και οι δυο τους...
Και τότε θα λάμψουν με μια ομορφιά τόσο ιδιαίτερη που κανείς δεν θα έχει κάτι να την συγκρίνει...
Αλλα επειδή αυτή η ώρα φαντάζει ακόμα μακρινή ,πρέπει και οι δυο τους να προστατευθουν....
Έτσι παίρνει την λέξη μαζί με ένα αστέρι και τα βάζει μέσα σε ένα από τα μπαλόνια της.,.
Μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή θα μείνουν εκεί κρυμμένα και αυτή,θα είναι απλά το κορίτσι με τα μπαλόνια ...
Που θα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο βελόνες...
