Ianos

Εχω ανάγκη να ξαναβρω τον εαυτό μου, να βγω απ' τις αμφιβολιες μου. Ο χρονος κυλαει βασανιστικα...
Νιωθω το ηθικο μου να μ' εγκαταλειπει. Βουλιαζω σε μια κινουμενη αμμο και το κοντινοτερο κλαδι βρισκεται αρκετα μακρια απ ' το χερι μου.
Νιωθω λιονταρι ξεδοντιασμενο που βρυχαται μονο τη νυχτα, για να μην καταλαβουν τα αλλα ζωα την αδυναμια του και το κατασπαραξουν.
Οι αναμνησεις μου απο εσενα ειναι ανεξιτηλες. Οσο κι αν εχουν εκφυλιστει τα κυτταρα του μυαλου μου, εσυ εισαι εκει, χαραγμενη για παντα... Στεκεις αναλλοιωτη...
Ξερω απ' εξω κι ανακατωτα την γεωγραφια του σωματος σου. Τους λοφους και τις πεδιαδες σου, τα ποταμια και τα ρυακια σου, τον χειμαρρο των μαλλιων σου. Το σωμα εχει τη δικη του γλωσσα περα απ' το ενστικτο. Μια ταραχη που δεν εξηγειται με λογια..
Νοσταλγησα το γελιο σου....
Σε νιωθω μεσα μου να απλωνεσαι και να καταλαμβανεις το απειρο, να καταπινεις καθε μου κυτταρο και να αναδυεσαι απο τους πορους του δερματος μου. Φοβισμενο πλασματακι μου, ζεις σε καθε τραγουδι, σε καθε αναμνηση. Στις φωτογραφιες που με κοιταζουν με το λοξο σου χαμογελο. Ζεις σε μια αλλη διασταση.... -Το μεγαλο ψεμα που λεει κανεις στον εαυτο του για να παρηγορηθει...
Το μεγαλο ψεμα.... Τι ειναι ψεμα και τι αληθεια τελικα???
Αγαπημενη μου φαντασιωση. η αληθεια δεν ειναι συμπαγης, εχει πολλες αποχρωσεις...
Οταν κλεινεσαι στον εαυτο σου και δε μπορεις να βρεις την καρδια σου, εγω σ' ακολουθω στις διαδρομες σου. Μαζι με τις σκιες.... Εκεινη την ωρα, η θυμηση σου ξεχυνεται μεσα μου, σαν φουρτουνιασμενος ωκεανος. Δε μπορεις να φυγεις απο μεσα μου...
Δε ξερω να γραφω επιλογους. Εσυ, εισαι ειδικη στις ξαφνικες παυσεις...
Ετσι κι εγω, κλεινω εδω. Ετσι αγαρμπα κι αποτομα. Ετσι οπως βγηκες κι εσυ απ' την ζωη μου...
Ονειρα γλυκα....