Καλοκαιρινή βροχή...

Τα σύννεφα έκαναν την εμφάνιση τους ξαφνικά...
Απρόσκλητοι επισκέπτες σε μια υπαίθρια γιορτή χωρίς καλεσμένους...
Τα κοίταξα που ασφυκτιούσαν μέσα στα γκρι κουστούμια τους και τους χαμογέλασα...
Αυτά πάλι χωρίς να μου ανταποδώσουν το βλέμμα άρχισαν να συνωστίζονται πάνω από το μικρο κομμάτι του ουρανού μου...
Έπειτα, άνοιξαν νωχελικά τα μάτια τους και ξεκίνησαν να ρίχνουν στη γη τα δροσερά τους δάκρυα....
Καλοκαιρινή βροχή....
Λυτρωτική ...
Πέφτει γύρω μου,επάνω μου...
Παντού...
Νιώθω τις σταγόνες της σαν απαλά φιλιά επάνω στην σάρκα μου...
Και αισθάνομαι ότι όσα περισσότερα εισπράττω τόσο πιο πολύ αναζωογονείται το πνεύμα μου και καθαρίζει η αύρα μου...
Καλοκαιρινή βροχή...
Όμορφη,απρόσμενη,ευλογημένη...
Αφήνομαι στο σιωπηλό της χάδι σαν μαγεμένος...
Και βυθισμένος στο μαγικό της αγκάλιασμα αρχίζω να ονειροπολώ...
Χαμένος μέσα σε αυτή την φυσική αίσθηση ομορφιάς...
Θα μπορούσα να ξεχαστώ εδώ για ώρες, για μέρες, για χρονιά...
Άλλα ακόμα και αν χρειαστεί να φύγω θα κόψω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και θα το αφήσω εδώ...
Μην φοβάσαι...
Δεν θα μου λείψει ...
Δεν θα με πονάει...
Θα είναι ευτυχισμένο που θα αποκοπεί για να μείνει σε αυτό το ιδιαίτερό μέρος...
Δεν ξέρω αν στο εχω πει ,άλλα υπάρχουν κάποια μέρη που είναι τόσο ξεχωριστά για μένα που δεν θέλω να λείπω ποτέ από αυτά...
Και ένα από αυτά τα μέρη βρίσκεται κάπου μέσα στην καρδιά σου...
Ξέρεις...
Εκεί που χορεύω μαζί σου μέσα σε αυτή την καλοκαιρινή βροχή...
Και νιώθω ξανά ζωντανός...