Venceremos....Θα νικησουμε...

Αγαπημένοι μου συνταξιδιώτες...
Από όλες τις φυλές...
Από όλα τα φύλα...
Όπου και αν είσαστε...
Όποιοι και αν είσαστε...
Έχω ένα μήνυμα για εσάς...

Θέλω να ξέρετε ότι και την νέα χρονιά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ...
Για να έχουμε ελπίδες...
Να κάνουμε όνειρα...
Να πραγματοποιούμε επιθυμίες...
Ξέρω...
Ότι οι προκλήσεις και οι δυσκολίες στις ζωές μας θα είναι πολλές...
Ξέρω...
Ότι τίποτα δεν θα είναι εύκολο...
Ότι τίποτα δεν θα είναι απλό...
Άλλα ποιος είπε ότι η ζωή είναι εύκολη και απλή;
Αυτό είναι που δίνει και νόημα στον αγώνα..

Οπλιστείτε με θάρρος...
Ανοίξτε τα παραθυρόφυλλα της ψυχής σας για να είναι έτοιμα να υποδεχθούν τον νέο αγέρα..
Την καινούργια έμπνευση...
Ελάτε να προσπαθήσουμε να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στο όνειρο...
Πιο κοντά στο θαύμα...
Και φέτος προσπαθήστε να γίνεται εσείς το θαύμα στην ζωή κάποιου...
Είναι ανεκτίμητη η αίσθηση...

Όσο για μένα...
Ελπίζω...Εύχομαι...
Να μπορώ ...Να τα καταφέρνω...
Να διεγείρω το πάθος και την ομορφιά στις ψυχές των ανθρώπων που οι ζωές μας θα ακουμπήσουν η μια την άλλη...
Μονό αυτό επιθυμώ για δώρο φέτος...

Αγαπημένοι μου...
Μην σταματάτε να κυνηγάτε και να πολεμάτε για τα όνειρα σας...
Να έχουμε μια όμορφη και δημιουργική χρονιά ...
Και μην ξεχνάτε ...
Όλοι μαζί μπορούμε....
Και θα νικήσουμε...
Venceremos....Που έλεγε και ο υπέροχος Νικόλας...



Venceremos ( Θα νικήσουμε )

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος


Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos...