B-Day...

Πολύ συχνά σας έχω εξιστορήσει βιώματά από το παρελθόν μου ...
Σχετικά με το πως έζησα την ζωή μου σαν τυχοδιώκτης...
Περιμένοντας πάντα να έρθει εκείνη η ημέρα...
Που θα μπορέσω να πιάσω το χέρι σου και να σου τραγουδήσω...
Και τότε εσύ, ίσως να μου πεις "έλα κοντά μου ,ξάπλωσε και αγάπησε με"...
Και εγώ τότε επιτελούς θα μπορέσω να επιστρέψω και να μείνω...
Υπήρξαν πολλές φoρες που ήμουν ένας ταξιδιώτης...
Που έψαχνε να βρει κάτι καινούργιο για να του εξάψει την φαντασία μέσα σε παλιές μέρες...
Πόσες παγωμένες νύχτες περιπλανήθηκα χωρίς εσένα...
Και αυτές οι μέρες εμπόδισαν τα μάτια μου να δουν ότι ίσως είσαι κοντά...
Καθώς αυτή η τύφλωση μου δημιουργεί σύγχυση αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα δεν είσαι εδώ...

Τώρα αισθάνομαι ότι μεγαλώνω...
Και όλα τα τραγούδια που έχουμε τραγουδήσει...
Μοιάζουν σαν ηχώ που ακούγεται από απόσταση...
Σαν το θόρυβο που κάνει ένας ανεμόμυλος καθώς γυρίζει...
Υποθέτω ότι θα είμαι για πάντα...
Ένας στρατιώτης της τύχης...

(Το παραπάνω κείμενο είναι μια ελεύθερη μετάφραση του Soldier Of Fortune των Deep Purple...Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια που με έχει συντροφέψει σε πολύ δύσκολες στιγμές...)

21 του Γενάρη σήμερα...

κάθε χρόνο τέτοια μέρα ξεκινάω με διάθεση να γκρινιάζω γιατί προσπαθώντας να κάνω τον απολογισμό του χρόνου που πέρασε βρίσκω ένα σωρό πράγματα που δεν κατάφερα να κάνω...
Άλλα κάθε χρόνο στο τέλος καταλήγω πάντα στο ίδιο συμπέρασμα ...
Και το καταθέτω...
Παρολη την μουρτζουφλια που με πιάνει, διαπιστώνω ότι έχω ανθρώπους που με αγαπάνε και με αντέχουν...
Και αυτό για μένα είναι πολύτιμο...
Ένας μοναχικός,δύστροπος, ξεροκέφαλος και κυκλοθυμικός άνθρωπος όπως είμαι εγώ δεν είναι και ο καλύτερος συγγενής,φίλος,σύντροφος...
Άλλα νιώθω τυχερός που κάποιοι άνθρωποι βλέπουν κάτι σε μένα που μάλλον εγώ δεν μπορώ να το διακρίνω και αυτό τους κάνει να με αγαπάνε και να θέλουν να είναι δίπλα μου....

Σας ευχαριστώ για την υπομονή ...
Και ιδιαίτερα τον Χρήστο και την κουμπαροσυνεταιρα μου που τους βγάζω το λάδι καθημερινά...Σας αγαπάω παιδάκια...

Από την χρονιά που πέρασε χρωστάω ένα μεγάλο συγγνώμη σε έναν άνθρωπο επειδή δεν κατάφερα να κρατήσω τις υποσχέσεις που του είχα δώσει...Του το ζητώ από εδώ απόψε...

Ευχαριστώ όλους εσάς που γεμίζετε την ζωή μου χρώματα ...

Και φυσικά όπως πάντα την Νεράιδα που είναι η αφορμή και η αιτία για να γράφονται τα πιο όμορφα παραμύθια....

Άλλος ένας χρόνος στην πλάτη λοιπόν και συνεχίζουμε...