Ξεθωριάζω μέσα σου...

Στέκομαι ακόμα δίπλα σου..
Σε πείσμα όλων των καλοθελητών ...
Ανόητες Κασσανδρες που διαψεύδω τις προφητείες τους...
Συνεχίζω....
Θέλω να κρατάω αυτό το αόρατο χέρι σου...
Θέλω να  συνεχίσω να παίρνω την ζωή από τις ανάσες σου...
Σε κοιτάζω και ξέρω όλες τις κρυφές σου αλήθειες...
Αόρατες  από το πλήθος υποκλίνονται στην δύναμη της ένωσης μας...
Σιωπηλή και περήφανη...
Ζεις την ζωή σου...
Και έρχονται στιγμές που αποτραβιέσαι στις σκιές και κομματιάζεσαι...
Κάποιες νύχτες,στο χυτήριο της ψυχής σου λιώνεις σκοτάδια και σφυρηλατείς πανοπλίες από χρώματα...
Φοράς μια από αυτές και όλα αλλάζουν...
Και εγώ...
Είμαι ένας ξένος που το φως του μοιάζει μακρινό...
Ένας αλήτης που η καρδιά του ζει άστεγη...
Ριψοκίνδυνος ακροβάτης στην καμπύλη του χαμόγελου σου...
Και τα αισθήματα μου ένας στρατός παραδομένος και αιχμάλωτος στων ματιών σου το σφράγισμα...
Χρονια τώρα στέκω παράμερα και παρακολουθώ τα αντικρουόμενα σου...
Να αγαπάς αυτό που είμαι και να μισείς αυτό που μπορεί να γίνω...
Αλλά με τον καιρό συνήθισα και αγάπησα τις αντιθέσεις σου...
Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα  νιώθω όλο και πιο διάφανος...
Και εσύ το ξέρεις ...
Ότι ούτε ο χρόνος δεν μπορεί να μας νικήσει...
Και όσο το μυαλό σου θα με ζητά η κλωστή θα λάμπει...
Και όσο θα ξεθωριάζω μέσα σου, κόντρα σε όλες τις λογικές,αντί να σβήνω, θα γίνομαι ένα με σένα...
Χρονια πολλά ...