Καινούργια ζωή...

Κάποτε ,μπορούσα να καταφέρω τον αγέρα να δυναμώσει...
Και έτσι να σκορπίζει μακριά όλα τα άσχημα...
Είχα την δύναμη να πείσω το φεγγάρι να λάμψει ακόμα και στις πιο δύστροπες του νύχτες...
Δημιουργούσα ουράνια τόξα μόνο με την σκέψη μου...
Και έχτιζα φιλόξενα σπίτια για μαγικά πλάσματα και κουρασμένους ταξιδιώτες...
Ήμουν ο βασιλιάς του μικρού και παράξενου μου κόσμου...
Ωστόσο μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι αυτό...
Είμαι ένας ονειροπλοος που ταξιδεύει ,ένας αδέξιος ρομαντικός μαχητής που πέφτει και ξανασηκώνεται..
Αυτό το στέμμα με χρυσό και διαμάντια μοιάζει πια με σκουριασμένο κομμάτι χαλκού...
Έχασα το θρόνο μου από προδοσίες...
Το βασίλειο μου από φιλικό μίσος...
Και μπήκα στο μάτι του κύκλωνα φορτωμένος με ενοχές και αμαρτίες...
Πολεμώ για την εξιλέωση και την συγχώρεση...
Έχω νιώσει την ευλογία του να αποτελείς έργο απο πινελιές των αγγέλων...
Αλλά έχω χάσει τα φτερά μου καιρό τώρα από δαίμονες με πέτρινες καρδιές...
Ξέρω πως ειναι ο βυθός γιατί έχω φτάσει μέχρι εκεί..
Και τώρα είμαι εδώ ...
Στο σημείο εκκίνησης της δικής μου θύελλας...
Ένιωσα φόβο ,επέμεινα στις σκιές...
Εγκλώβισα την καρδιά μου σε μαρμάρινους τοίχους και πέταξα μακριά τα κλειδιά που θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν την ψυχή μου...
Τόσες ευκαιρίες που άφησα να χαθούν...
Τόση αγάπη που δεν αναζήτησα...
Πόσοι άνθρωποι στους οποίους δεν έδειξα το άλλο μου πρόσωπο...
Άφησα το σκοτάδι να σκάβει το μέσα μου...
Και έγινα ένα με την νύχτα...
Μεχρι που έγινες λάμψη..
Ζεστό αεράκι που φέρνει στα πνευμόνια μου ένα αναζωογονητικό άρωμα...
Και πάλι έχω ένα λόγο να χαμογελώ σε αυτό το μακελειό...
Μια ελπίδα απλώνει την ζεστασιά της κάθε φορά που με ακουμπάς...
Και πια το ξέρω ότι δεν μπορώ να παραιτηθώ...
Έχω λόγους να πολεμήσω ...
Έχω αφορμή για να μην λυγίσω...
Η τύχη είναι στα χέρια μου...
Η αγάπη σου το πιο όμορφο κίνητρο για να ξαναφτιάξω το ωραιότερο βασίλειο...
Πιάσε το χέρι μου και έλα να ξεκινήσουμε από την αρχή...
Μια καινούργια ζωή...