Η λίμνη του (ι)ανό(υ)ητου...

Δεν θέλω  τα λίγα σου...
Θέλω τα πάντα...
Μπροστά στα μάτια μου ένας κόσμος διαλύεται....
Και νιώθω ξανά το κάλεσμα...
Διάφοροι που με "αγαπούσαν" είπαν ότι δεν θα μπορέσω...
Στοιχημάτισαν στην αποτυχία βασιζόμενοι στο κυκλοθυμικό του χαρακτήρα μου...
Δεν τους παρεξηγώ όμως...
Το έκαναν γιατί ήξεραν ότι πιστευω ακόμα στα παραμύθια ...
Στα μάτια τους,ήμουν απλά ένας ρομαντικός ανόητος...
Αλλά ακόμα και ετσι, εγώ το τόλμησα...
Μπόρεσα και σου έφτιαξα ένα κόσμο από όμορφα όνειρα...
Και ας υπαρχουν μέρες που δεν μπορείς να τον δεις ...
Και ας έρχονται ώρες που οι καλοθελητές σε πείθουν ότι ειναι ο λάθος κόσμος για να ζήσεις...
Τις στιγμές τις αμφιβολίας η ψυχή μου γινεται μια παγωμένη λίμνη...
Και εσύ,έλα να σταθείς στην μέση της...
Γονάτισε και τοποθέτησε το μικρο σου χέρι πάνω στο πάγο...
Πες μου,το αισθάνεσαι να καίει την παλάμη σου;
Καταλαβαίνεις τους ανεπαίσθητους θορύβους από τις ρωγμές που δημιουργούνται στο περίγραμμα του χεριού σου;;;
Μπορείς να δεις κάτω από τον λεπτό πάγο;;;
Να μου πεις πόσο βαθιά φτάνει η μοναχικότητα;;;
Να μου περιγράψεις το γκριζόμαυρο χρώμα της ...
Άραγε θα αντέξεις την παγωνιά και τους ισχυρούς άνεμους;;;
Πιστεύω σε σένα, πίστεψε και εσύ...
Αν δεν φοβηθείς και αφήσεις το χέρι σου επάνω της σε κάποια στιγμή ο πάγος θα λιώσει...
Το ξέρεις...
Έλα λοιπόν,χάρισε μου αυτό το άγγιγμα...
Δεν ζητάω τίποτα άλλο...
Αυτό για μένα ειναι το όλα...
Να θυμάσαι...
Μην σε ξεγελά η φυλακή...
Όποιος υπήρξε μια φορά βασιλιάς ειναι για πάντα βασιλιάς...
Γιαυτό αγνόησε τους κανόνες τους και ελευθέρωσε με...
Βλέπεις δυστυχώς η ευτυχώς...
Είσαι η μόνη που μπορεί να λιώσει τον πάγο της λίμνης του ανόητου....