Έχετε παρατηρήσει ότι γράφω λίγο τον τελευταίο καιρό...
Για να πω την αλήθεια εγώ αισθάνομαι σαν να μην γράφω καθόλου...
Νιώθω κάπως ...
Σαν να τα εχω πει όλα ...
Λες και η έμπνευση μου στέρεψε...
Και οταν δεν εχω κατι που εγω να θεωρω αξιο να ειπωθεί προτιμώ να σιωπώ...
Το πιο πιθανό,γνωρίζοντας το κυκλοθυμικό του χαρακτήρα μου, είναι αυτή η σιωπή να είναι παροδική...
Άλλωστε ο Ιανός πάντα λειτουργούσε για μένα ως βαλβίδα ασφαλείας άρα νομίζω ότι πάντα θα τον χρειάζομαι...
Αλλά αυτή την περίοδο ίσως να μην μπορεί να με βοηθήσει ούτε αυτός...
Στέκω ανέμπευστος και νιώθω για πρώτη φορά εντελώς άγονος...
Οι λόγοι δεν έχουν σημασία...
Απλά έτσι νιώθω...
Αλλά δεν έγραψα αυτο το κειμενο τοσο για να σας εξηγησω τους λογους της σιωπης μου,άλλωστε σιγά τον μεγάλο ποιητή που θα στερηθείτε, οσο για να ζητήσω συγγνώμη από τους φίλους μου συνταξιδιώτες bloggers που 4 χρονιά τώρα κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί...
Γιατί αυτή μου η διάθεση έχει ως αποτέλεσμα να μην περνάω και από τα δικά τους bloggoσπιτακια και να χάνω την υπεροχή επαφή που έχουμε δημιουργησει...
Ελπίζω εσείς που με έχετε καταλάβει διαβάζοντας τα εσώψυχα μου τόσα χρονιά να με κατανοήσετε και να συγχωρήσετε ...
Ελπίζω να είναι απλά ένα διάλειμμα...
Σας φιλώ...
Για να πω την αλήθεια εγώ αισθάνομαι σαν να μην γράφω καθόλου...
Νιώθω κάπως ...
Σαν να τα εχω πει όλα ...
Λες και η έμπνευση μου στέρεψε...
Και οταν δεν εχω κατι που εγω να θεωρω αξιο να ειπωθεί προτιμώ να σιωπώ...
Το πιο πιθανό,γνωρίζοντας το κυκλοθυμικό του χαρακτήρα μου, είναι αυτή η σιωπή να είναι παροδική...
Άλλωστε ο Ιανός πάντα λειτουργούσε για μένα ως βαλβίδα ασφαλείας άρα νομίζω ότι πάντα θα τον χρειάζομαι...
Αλλά αυτή την περίοδο ίσως να μην μπορεί να με βοηθήσει ούτε αυτός...
Στέκω ανέμπευστος και νιώθω για πρώτη φορά εντελώς άγονος...
Οι λόγοι δεν έχουν σημασία...
Απλά έτσι νιώθω...
Αλλά δεν έγραψα αυτο το κειμενο τοσο για να σας εξηγησω τους λογους της σιωπης μου,άλλωστε σιγά τον μεγάλο ποιητή που θα στερηθείτε, οσο για να ζητήσω συγγνώμη από τους φίλους μου συνταξιδιώτες bloggers που 4 χρονιά τώρα κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί...
Γιατί αυτή μου η διάθεση έχει ως αποτέλεσμα να μην περνάω και από τα δικά τους bloggoσπιτακια και να χάνω την υπεροχή επαφή που έχουμε δημιουργησει...
Ελπίζω εσείς που με έχετε καταλάβει διαβάζοντας τα εσώψυχα μου τόσα χρονιά να με κατανοήσετε και να συγχωρήσετε ...
Ελπίζω να είναι απλά ένα διάλειμμα...
Σας φιλώ...
12 σχόλια:
To ελπίζω και γώ !!!
γτ Πιστεύω πως έχεις ακόμα πολύ έμπνευση .
Χρειάζεται το διάλειμμα .. ;)
Καλημέρα :) :) :)
δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη, κάπως ετσι νομιζω νιώθουμε όλοι,δεν ξέρω αν είναι σημεία των καιρών η κάτι άλλο,τώρα το οτι θες να σου χαϊδέψω τα αυτιά και να σου πω ότι είσαι ο ποιητής μου τα αφήνω ασχολίαστο......καλημερα καλο μηνα
Γελιέσαι, ποιητή μου, αν νομίζεις πως οι σιωπές δεν έχουν τίποτα να πουν. Τις περισσότερες φορές -αν και εγώ πιστεύω, όλες- κραυγάζουν.... ξεκουφαίνουν. Αρκεί να θέλεις και να ξέρεις να τις αφουγκραστείς.
Από την άλλη, η σιωπή είναι η ανάπαυλα του πολεμιστή. Ο χρόνος που απαιτείται για την ανασύνταξή του.
Πάρε το χρόνο σου, λοιπόν και ξεκουράσου. Άλλωστε, τι Ιανός θα ήσουν, αν δεν είχες και την άλλη όψη σου? Μόνο μην το παρακάνεις! Έχουμε συνηθίσει και "καλομάθει" στο ταξίδεμά σου...
Αν ο "Ιανός" σου έγινε "βάρος", αν νομίζεις οτι δεν έχει κάτι να πει πια, άφησέ τον να αναπαυθεί.
Κάπως έτσι λειτουργήσαμε πολλοί, δεν είσαι μόνος, μάλλον φυσιολογικό είναι.
Κάποιοι αλλάξαμε και "ταυτότητα" για να δοκιμάσουμε κάτι άλλο, άλλοι τα παρατήσαμε εντελώς, άλλοι ξέχασαν κωδικούς, άλλοι πέθαναν.
Με το θάρρος του πολύ "παλιού" αναγνώστη (κι ας είμαι πια διπλοψευδώνυμος αλλά και μη καταγεγραμμένος ως follower) σου λέω να κάνεις αυτό που πραγματικά γουστάρεις κι άσε μας εμάς τους υπόλοιπους.
Δικιά σου ζωή, δικός σου σταυρός, δικές σου επιλογές.
Σου εύχομαι υγεία και αντοχές φίλε...
Να ξέρεις Ιανέ πόσα λέει η σιωπή καμιά φορά...!!! ίσως να θελει να μιλήσει και αυτή και να χρειάζεται τον χρόνο της δώσε της τον....
Να είσαι καλά..
Purple Rompishness * ...
Και εγώ διάλειμμα το νομιζω...Και μάλλον το χρειαζομαι... :)
Καλημερα γλυκιά μου!!! :) :) :)
ΦΟΥΛΗ...
Καλη μου Φουλη!!! :) :) :) Και εσυ το ξερεις οτι εισαι μια απο τις πιο αγαπημένες μου αναγνώστριες!!! :) :) :) Ισως να μας εχει επηρεάσει ολους αυτη η κακομοιριά που μας εχουν επιβάλλει!!!Καλημερες πολλες!!! :)
Onirokosmos...
Γλυκιά μου...Τι όμορφο σχόλιο!!! :)
Μολις μου έδωσες ένα λόγο να μην σταματήσω!!!Σε ευχαριστώ πολύ πολυ!!!Ας αφήσουμε για λίγο την σιωπή να μιλάει και βλέπουμε...Η έμπνευση έρχεται πάντα ακάλεστη!!!Σε φιλώ!!! :) :) :)
Σπύρος Σ.
Καλημερα!!!
Όχι πως τον νιωθω τόσο βάρος αλλά να,αισθάνομαι πως αυτό τον καιρό δεν εχω κάτι να πω...Εχω δει κατά καιρούς οτι πολλοί bloggers το παθαίνουμε αυτό άρα όπως πολύ σωστά το θέτεις και εσύ, το θεωρώ και εγώ κάπου φυσιολογικό...Άλλωστε τι υπάρχει που να μην το φθείρει ο χρόνος...;;;...
Δεν με νοιάζει αν είσαι καταγεγραμμένος ως follower με νοιάζει και με χαροποιεί που ξόδεψες χρόνο για να μου δώσεις την πολύτιμη γνώμη σου!!!Να σαι καλά φίλε μου...Σου εύχομαι και σένα να μπορείς πάντα να βρίσκεις δύναμη και ελπίδα μέσα σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς!!!
Σμαραγδένια Ρούλα...
Αυτό ακριβώς κάνω...Αφήνω την σιωπή να εκφραστεί...Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!!! :)
αφήνω μια μικρή καλησπέρα!
Μερικές φορές δεν έχουμε τίποτα στο μυαλό μας να γράψουμε (έτσι νομίζουμε) αλλά όταν ξεκινάμε να γράψουμε,τότε πάντα κάτι αφήνουμε στο χαρτί ή στον υπολογιστή!
Καλή συνέχεια!<3
Sweet December...
Μερικές φορές χρειαζεται και να πάρουμε λιγη απόσταση απο κατι που αγαπάμε ισως για να μπορέσουμε να το εκτιμήσουμε και να το αγαπήσουμε περισσότερο... Καλημερες!!! <3
Δημοσίευση σχολίου