Κάτοχος της κλωστής...

Κατηγορούμενος ότι έκλεψα την αναπνοή του αέρα...
Αλλά αθώος λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων...
Οι ζωές των μίζερων αλλάζουν από μια μικρή χρήση απεγνωσμένης μαγείας...
Και ύστερα αφήνονται στο αυτοκαταστροφικό της αλαζονείας...
Παίζω με την ψευδαίσθηση και διαγράφω τους παρηκμασμενους  θρύλους του κόσμου σου...
Είμαι ο κάτοχος της κλωστής και κινώ τα αόρατα νήματα ....
Κολακεύω το ηλιοβασίλεμα να μην εγκαταλείψει την νύχτα ,ενώ μια σκοτεινή λόγχη καρφώνει τον ήλιο στον ουρανό...
Η αιμορραγία κάνει τον χρόνο και το θάνατο να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου...
Για να εξερευνήσουν το απερίσκεπτο αναπόφευκτο τους...
Ψιθυρίζοντας οι στάλες της βροχής πεφτουν πάνω στην καυτή αμμο της ερήμου του εσωτερικού μου...
Συναντιούνται σαν ξένοι σε άγνωστη πόλη....
Το αλλόκοτο αυτό μεγαλείο ενός καινούργιου κόσμου που επιμένει να χαρίζεται στα πόδια μου...
Τον παίρνω στα χέρια μου και τον δένω σε λεπτές αντιλήψεις...
Ξεθάβω τα  θαμμένα συντρίμμια της αυτοθυσίας μου και τα χρησιμοποιώ για να φτιάξω ένα καινούργιο πρόσωπο...
Αυτή την αμφίεση που τόσοι συνωμότησαν για να μην δημιουργήσω...
Εν άγνοια σας ο πεζός κόσμος  αλλάζει...
Η καινούργια του συμπεριφορά πηγάζει από την χρόνια απάθεια σας...
Μέσα σε ένα βουητό από γοητευτικά μουρμουρητά δίνω μια τελευταια ευκαιρία στο αύριο μας να μην ξεγλιστρήσει μακριά από το αίσιο τέλος του...