Το μυστήριο που ζει μέσα στα μάτια σου,πάντα καθυστερεί ναζιάρικα όλες τις λύσεις μου...
Σε αυτό το διακριτικό χαμόγελο περιέχονται τόμοι πλούσιοι σε έννοιες και ουσία...
Πόσο διαφέρεις...
Κάθε φορά που ανοίγεις την πόρτα βιώνω ένα ακόμα θαύμα...
Σε εχω χάσει αμέτρητες φόρες μέσα στις χιλιάδες ιστορίες που ζουν στην χώρα τη φαντασίας μου...
Και σε εχω ξαναβρεί...
Και όταν το κατορθώνω αυτό γίνεσαι η αλήθεια μου...
Σε έχουν αποκαλέσει ομορφιά...
Σε έχουν ονομάσει υπέροχη...
Και όμως,αποτυγχάνουν να μεταφέρουν την πραγματική σου αξία...
Όλα τα επίθετα που χρησιμοποιούν είναι ανεπαρκή...
Μου αρέσει η έκφραση που παίρνεις όταν διαβάζεις τις λέξεις μου...
Αποπνέει μια αρχοντιά της οποίας το είδος συναντάται τόσο συχνά όσο το να δεις να διασχίζει τον δρόμο ένας λευκός μονόκερος...
Το όνομα σου γεννά μουσική...
Το τραγουδούν μόνο τα πεφταστέρια...
Αριστοκρατική ύπαρξη χωρίς να χρειάζεται καν την υποστήριξη των τίτλων...
Δεν κατασκευάζεται βλέπεις η αρχοντιά και η ευγένεια...
Κατοικεί στις βαθύτερες ίνες της ψυχής και αναδύεται άκοπα...
Οι συνέπειες της παρουσίας σου στην ζωή μου με κάνει να επιτρέψω στον εαυτό μου να πιστέψει για ακόμα μια φορά...
Στο βασίλειο της ομορφιάς,της τιμής,της περιπέτειας....
Εκεί που η δόξα των πιστών ιπποτών δεν ξεθωριάζει και δεν πεθαίνει ποτέ...
Είσαι η πριγκίπισσα του φωτός που λάμπει μέσα σε ένα σκοτεινό και φοβισμένο κόσμο...
Σήμερα κλείνει άλλος ένας χρόνος που συνεχίζω να ζω στο μικρο σου βασίλειο...
Ταπεινός ιππότης με φθαρμένη και τρύπια πανοπλία...
Που παραμένει αθεράπευτα ερωτευμένος και αμετανόητα πιστός, σε όλους τους όρκους που έχει δώσει στο όνομα σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου