Φλεγομενος ...

Περιστοιχίζομαι...

Από πνεύματα του παρελθόντος που επιτακτικά και αναιδώς ζητούν νεκρανάσταση...
Άυλοι δήμιοι με εκτελούν εικονικά κάθε νύχτα μέχρι να καταφέρουν να με κανουν να ικανοποιήσω τις απαιτήσεις τους....
Δαίμονες  με παράξενα ονόματα κρατούν ομήρους τα όμορφα όνειρα...
Και έτσι εχω ερωτευθεί μια ύπουλα θανάσιμη αϋπνία...
Περιθωριοποιώ...
Καταστάσεις και εικόνες που μου θυμίζουν ότι σε καποια περίοδο της ζωής μου υπήρξα κανονικός άνθρωπος...
Άλλωστε αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια...
Ήταν ένας θλιμμένος αυτόχειρας που φρόντισε να μας απαλλάξει από την παρουσία του εδώ και χρόνια...
Το τωρινό μου εγώ καταπινει καθετί λευκό και εκπνέει μαύρο...
Παλέτα με ένα μόνο χρώμα...
Ζωγραφίζω με επιθανάτιους βρόγχους ξεθωριασμένες εικόνες ευτυχίας με σκοπό να αποβάλω από τον οργανισμό μου τα οποία κατάλοιπα τους...
Λιμνάζοντα συναισθήματα χρόνων βρίσκουν αυτή την ρωγμή στο τείχος και ελευθερώνονται βασανιστικά αργά...
Αντί όμως να ανακουφίζουν ,πνίγουν τις οποίες νεογέννητες ελπίδες...
Είμαι έκπτωτος και κομματιασμένος και αυτοί που με αγαπούν δεν αγγίζουν τα κομμάτια από τον φόβο μην κοπούν...
Παίρνουν μια παλιά φωτογραφία μου και φεύγουν για πιο εύφορα κλίματα...
Έμεινα μόνος αγνοώντας το καλοκαίρι...
Άλλαξα πραξικοπηματικά την θερινή ώρα σε χειμερινή μήπως και παγώσει η κόλαση μου...
Μάταια...
Η φωτιά πάντα θα υπερισχύει του πάγου...
Αναγεννιέμαι άθελα μου κάθε πρωί και πεθαίνω οικειοθελώς κάθε νύχτα φλεγόμενος....
Καταδικασμένος σε αυτό το ιδιότυπο μαρτύριο χωρίς δικαίωμα αναστολής...
Περιμένοντας ηλιθιωδώς,ένα θαύμα που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ....