Τι να σου προσφέρω απόψε;

Tι να σου προσφέρω απόψε;
Δεν μπορώ να γαληνέψω αυτή την τρικυμιά που γεννά η ψυχή σου...
Δεν μπορώ να πω κάτι και η αξία του να εχει αντίκρυσμα...
Δεν μπορώ να δώσω κατι που να το χρησιμοποιήσεις για να στηριχθείς...
Σαν ένας μικρός παράδρομος αισθάνομαι που παλεύει να νικήσει μια μεγάλη λεωφόρο...
Άλλα δεν με νοιάζει...
Μαθημένος είμαι στα άνισα...
Αμετανόητος και ονειροπόλος ...
Άλλα άσε με έμενα ...
Για σένα μιλάγαμε...
Τι να σου προσφέρω απόψε;
Να σου χαρίσω το πρόσωπο μου να φτύσεις επάνω του με όλη σου την δύναμη;
Να σου χαρίσω δυο συναισθήματα μου να τα συντριψεις στα δυο σου χέρια;
Να σου χαρίσω ένα χαμόγελο να το καρφώσεις για κάδρο στο γκρίζο σου τοίχο;
Μπα πρόσκαιρη πιστεύω θα είναι η χαρά σου απο αυτά...
Άρα άχρηστα θα ειναι τούτα τα δώρα...
Τότε τι;
Τι να σου προσφέρω απόψε;
Να σου δώσω μια σκάλα να φτάσεις στον ουρανό;
Να στρογγυλέψω όλες τις λέξεις να μην σε τραυματίσουν;
Να κόψω ενα κομμάτι απο την καρδιά μου να το βαφτίσω ελπίδα και να στο χαρίσω;
Να ελευθερώσω τον παλιάτσο που κατοικεί μέσα μου να πολεμήσει την λύπη σου;
Τίποτα δεν μου μοιάζει αρκετό ...
Τίποτα δεν μου μοιάζει ικανό...
Τίποτα δεν μου μοιάζει αντάξιο..
Άλλα το ότι ανησυχώ είναι που μου δίνει ελπίδες,σημαίνει πως για κάτι ακόμα νοιάζομαι....
Και μεσα σε όλη αυτή την συναισθηματική γνώση που έγινε η αίτια της αφόρητης πλήξης μου σκέφτομαι το ποιος είμαι...
Και ένα πρώτο συμπέρασμα είναι οτι ίσως να μην είμαι τίποτα άλλο πάρα ένας ανόητος που χαρίζει πράγματα που δεν του ανήκουν...
Γιατί μάλλον, πάλι κάτι που δεν μου ανήκει θα σου προσφέρω τελικά απόψε...
Ένα αγαπημένο μου ποίημα του Ελύτη...
Να το διαβάσεις καλά και να βρεις τις αλήθειες του ...
Είναι πολλές και είναι ανεκτίμητες...




Εκείνο που δε γίνεται


Nα 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παρά-
θυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται ! Kο-
ρίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία
κάποτε μ' έσωσε ο Θεός

Kαι ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε
μην κι από δική μου

Aκριτομύθια φανερωθείς και οι Tύχες σε βάλουν
στο σημάδι Όπως κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι
αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναι

Kι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέ-
ρος του θανάτου υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα
περισφιγμένο κείνο που μας έγινε σάρκα της σαρ-
κός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και ανά-
ψει και ξυπνήσουμε

Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα
και ή κόβονται στα δύο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ
Aλλ' αυτό που μένει σαν

Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη
κι έξω στο κατώφλι

O λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθα-
νά φαίνονται όλα και προ πάντων τα βουνά της Kρή-
της που μικρός τα 'χα στο χιόνι και τα ξαναβρήκα δρο-
σερά μα τι σημαίνει

Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο
ήλιος γέρνει κι είναι ολόγυρά σου

Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη
κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν
για πάντα σκοτεινιάσει

Σα να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει
άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί...

Άυπνες νύχτες...

Είναι κάτι άυπνες νύχτες που όλα μεγεθύνονται...
Και τότε τρομάζω...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον μου...
Και τότε φοβάμαι....
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που οι σκέψεις μου γίνονται αιχμηρά θραύσματα που με κόβουν....
Και τότε αιμορραγώ...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που τραγουδάω δυνατά....
Άλλα δεν μπορώ να ακούσω την φωνή μου...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που κρατάω την ανάσα μου...
Και λίγο πριν μου τελειώσει για πάντα, έρχεται να με λυτρώσει η αυγή...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που θέλω να κλάψω...
Και να σβήσει από τα δάκρυα μου , αυτό το ακατανόητο καυτό συναίσθημα ...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που με πονάει...
Ο,τι αισθάνομαι ,ο,τι ακούω,ο,τι πρέπει να αντιμετωπίσω...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που με τρελαίνει ...
Που έχω μάθει να κρύβω τις αδυναμίες μου...
Που είμαι πολύ περήφανος για να σου πω το πόσο πολύ θέλω να σε αγγίξω...
Το ότι αδυνατώ να ξεχάσω...
Το ότι δεν υπάρχει κανένας εφιάλτης πια για να ξυπνήσω....
Είναι κάτι άυπνες νύχτες...
Που ο χρόνος είναι αμείλικτος ...
Το κενό τεράστιο...
Η επιθυμία διακαής...
Η απουσία σου εμφανής...
Και ο εγωισμός μου νεκρός...
Είναι κάτι άυπνες νύχτες που σε χρειάζομαι τόσο πολύ....
Να έρθεις εδώ...
Έτσι, χωρίς να σε περιμένω ...
Να αφήσεις ένα φιλί στο μέτωπο μου που θα καίει ...
Να ημερώσεις τις σκιές με ένα χάδι σου...
Και έπειτα με μια απαλή κίνηση, να κλείσεις αυτό τον διακόπτη στο μυαλό μου...
Ώστε να ανοίξει η πύλη για το μαγικό βασίλειο του Μορφέα...
Και τότε αποκαμωμένος να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου...

Υπό έλεγχο...

Ολα ειναι υπο ελεγχο...
Εχουμε σταθει πισω απο πολυχρωμα βιτρω και κοιταμε την καταντια της ζωης μας...
Και το κακο ειναι οτι δεν καταλαβαινουμε πια την παραμόρφωση...
Μας μοιαζει φυσικο το αφυσικο...
Θεωρουμε καθαρο το λερωμενο...
Μια στο τοσο στελνουμε κανενα μηνυμα σε κανα τηλεμαραθωνιο για τα παιδια της Αφρικης που πεινανε...
Και αυτο μας κάνει να νιώθουμε χορτασμένοι,προνομιούχοι,ελεήμονες...
Ολα ειναι υπο ελεγχο...
Ξεχασαμε για λιγο τα προβληματα μας κοιτώντας απο μια ψεύτικη κλειδαρότρυπα την φτηνη πορνοταινια ενος μιντιακου κατασκευασματος...
Και τωρα σαν αλλοι οπαδοι σε αυτο το συγχρονο Κολλοσσαιο περιμενουμε το μέσον να κατασπαραξει το ιδιο το δημιουργημα του...
Αρτος και θεαματα ... Μονο που εδω εχουμε μονο θεαματα για να σας κανουμε να ξεχνατε τον αρτο...
Ολα ειναι υπο ελεγχο...
Κλεισαμε μια ιστοσελιδα που κατεβαζε ο κοσμακης μουσικη και ταινιες τζαμπα...
Πιασαμε και ενα περαστικο για τρομοκρατη επειδη ειχε ραστα μαλλι...
Αντε και καμια δεκαρια πρεζακια ...
Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι τώρα ...
Οι κακοι ειναι στην φυλακη...
Ολα ειναι υπο ελέγχο...
Ανάλαβαν να βρούνε που πήγαν τα κλεμμένα λεφτά αυτοί που τα κλέψανε...
Και εγω και εσυ πληρώνουμε και την εξεταστική επιτροπή που συμμετέχουν..
Για να μας πουν οτι κάνεις δεν έκλεψε τίποτα και οτι έχει γίνει, έχει πια παραγραφεί...
Ολα ειναι υπό έλεγχο...
Μην σε νοιαζει που τα λεφτά σου ειναι δανεικά και το σπίτι σου υποθηκευμένο στην τράπεζα...
Οι εθνοπατέρες μας θα σου βρουν κάποτε την λυση ...
Κάποια στιγμή αυτες οι θυσίες που ξεκινήσαμε να κανουμε απο την λιτότητα του 1985 θα ανταμειφθουν....
Και τοτε θα ζησουμε πλουσιοπάροχα...
Αν φυσικά είμαστε ακόμα ζωντανοί...
Όλα είναι υπό έλεγχο...
Οι φιλοι μας πια, ειναι αριθμημένες και μικρες φωτογραφίες στο facebook...
Τα προτυπα των παιδιων ειναι ανεγκεφαλα και ανορεξικα μοντελα...
Ο ερωτας δοκιμάζεται απο το μέγεθος του Ε9 σου και εορτάζεται με λαμπρότητα καθε 14 Φεβρουαριου...
Γιατι σκυθρωπιάζεις;
Δεν ακους τι σου λεω τοση ωρα;
Ολα ειναι υπο ελεγχο...
Μην τολμήσεις να σκεφτείς κάτι αλλο...
Στην τελική εχεις το προνόμιο να ζεις στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου...
Κατι ειναι και αυτο....

Νεραιδοθλιψη...

Nεραιδα της θαλασσας...
Πανεμορφο, μαγικο μου πλασμα...
Εσυ που κανεις αληθινα τα πιο ομορφα μου παραμυθια...
Γιατι η θλιψη εχει σταθει στα μεγαλα σου ματια αποψε;
Ποιος εφερε αυτη την καταχνια που σκεπαζει ο,τι σε κανει να χαιρεσαι και να αγαπας;
Ποιος αορατος εχθρος αραγε στελνει το σκοταδι του για να νικησει το φως σου;
Και τι αμυνες μπορουν να κρατησουν απεναντι του τα μικρα ξωτικα σου;
Μηδαμινες...
Θα σκορπισουν απο το φοβο και θα σε αφησουν μοναχη...
Το ξερω..
Θα στεκεις στην ακρη του παραθυρου σου ...
Αλλα οι φωνες θα ειναι πολλες...
Πολλες και οι περισσότερες ασημαντες και κακοβουλες...
Και εσυ δεν θα εχεις δυναμη πια για να κλεισεις τα αυτια σου...
Να προστατευτεις απο την διαστρέβλωση και την κακια τους...
Κοιτας την καρδια σου που ειναι γεματη αγαπη ...
Αλλα ταυτοχρονα την νιωθεις τοσο συντετριμμένη και αδεια ...
Δεν μπορεις να κατανοησεις αυτο το τοσο αντικρουομενο συναισθημα...
Ο ποιητης σου ισως να ηξερε την λυση αυτου του γριφου...
Αλλα δεν ειναι κοντα σου...
Καπου στεκει απομακρος και εσυ νιωθεις τοσο μονη...
Μονη και αδυναμη απεναντι σε αυτη την επιθεση της θλιψης...
Παρομοιαζεις την χαρα σου με πολυχρωμη πεταλουδα...
Που ειναι καταδικασμενη σε ζωη μιας μερας...
Και τωρα ξεψυχα καθισμενη επανω σε μια πορφυρη παπαρουνα...
Δροσοσταλιδα που κυλα το δακρυ σου,το χαριζεις στον ανεμο να ξεδιψασει...
Και για ανταλαγμα του ζητας ενα ταξιδι να σε παρει...
Εκει στην ονειροχωρα..

Ο ποιητης πηρε το ασημενιο κλειδι και εβγαλε την καρδια του εξω απο το ασημενιο κλουβι που την ειχε κλεισει...
Την κρατησε για λιγο στα χερια και μετα την φυσηξε απαλα ...
Αυτη τοτε αρχισε να παιρνει το χρωμα της φωτιας και να πάλλεται ξανα ...
Με μια επιδέξια κινηση την ξανατοποθετησε στο στηθος του....
Μετα, αδειασε απο το μυαλο του τις σκεψεις οργης και θυμου σε ενα μικρο φλασκι και το πεταξε μακρια...
Νηφαλιος πια, προσπαθησε να ανοιξει τα ματια του...
Ειχε στενεψει την οραση του οσο πιο πολυ γινοταν τοσο καιρο...
Ηταν ηθελημενα τυφλος ...
Γιατι η νεραιδα του εχει περισσότερη ομορφια και απο τον πιο ομορφο πινακα ζωγραφικης...
Και αυτο πολλες φορες επηρεαζε την κριση του ..
"Οταν ερωτευεσαι νεραιδα πονας και ζηλευεις ακομα και τον αερα που αναπνεει"...Ετσι του ειχε πει ο σοφος...
Αυτος ομως το πολεμησε...
Απομόνωσε αυτο το κομματι του μυαλου που τον δηλητηριαζε και καταφερε να το νικησει...
Δεν την ζηλεψε ,δεν την πονεσε, και δεν την κρατησε ποτε φυλακισμενη...
Οταν χρειαστηκε να μπει κατι σε κλουβι ,προτιμησε να βαλει εκει την καρδια του και να αφησει εκεινη να φυγει...
Αλλα σημερα εκεινη ηρθε στο ονειρο του ...
Την εβλεπε ξανα...
Εκει στο παραθυρο της ...
Σαν μια αερινη οπτασια ...
Κρατουσε στα λεπτα χερια της το μαγικο κοχυλι και ψιθύρισε μεσα του το ονομα του...
Καθως σηκωσε το βλέμμα της ,ειδε το κρυσταλλένιο δακρυ της που επεφτε στο χωμα ...
Τωρα ηξερε ...
Ειχε κανει επιθεση η θλιψη και η νεραιδα του κινδύνευε ...
Τον χρειαζοταν και τον φωναζε για να την βοηθησει...
"Για κατι τετοιες στιγμες αξιζει να ζεις "ψέλλισε καθως εβαζε την καρδια του στην θεση της ...
Χαιδεψε την ασημενια κλωστη που ηταν τυλιγμενη στο δαχτυλο του και χαμογελασε...
'Ερχομαι νεραιδα μου,κουραγιο...Μην τους κανεις το χατήρι να λυγισεις..."
Αισθανθηκε την ανακούφιση της νεράιδας μεσα του σαν ανατριχίλα...
Ηξερε πως ειχε φοβηθει οτι δεν θα πηγαινε...
Ηξερε πως νομιζε οτι τον ειχε χασει για παντα...
"Κανεις δεν φευγει,οσο δεν τον ξεχνάνε..."ειπε και ξεκινησε ...

Σιωπηλη διαμαρτυρια...

Ο Ιανος συμμετεχει στην σιωπηλη διαμαρτυρια ως μελος των ενωμενων bloggers...

Simple life advice...

Καποιες νυχτες που το μυαλο μου γεμιζει απο σκεψεις και αναλυσεις ,διαπιστωνω οτι εμεις οι ανθρωποι μερικες φορες απλα δεν μπορουμε να συνειδητοποιησουμε το προφανες...
Παραβλεπουμε ενα σωρο αλυτα ζητηματα η συναισθηματα και νομιζουμε οτι θα μας ξεχασουν και αυτα με την σειρα τους...
Αλλα δυστυχως κατα κανονα ματαιοπονουμε...
Ολα οσα παραβλεψαμε η αφησαμε κατω απο το χαλι ηθελημενα, επιστρεφουν σε ενα χρονο τοσο ακαταλληλο δημιουργωντας μας ετσι το μεγαλυτερο δυνατο πληγμα και αντικτυπο...
Γιαυτο μην συσσωρευεται προβληματα,δωστε λυσεις ,εστω και εαν μερικες απο αυτες ειναι οδυνηρες ...
Eλατε αντιμετωποι με τον καλομαθημενο εαυτο σας και αν χρειαστει...
Καντε τον να πονεσει...
Καντε τον να ματωσει...
Καντε τον να κλαψει...
Ειμαστε ενας εξελιγμενος συνδυασμος συναισθηματων ,σαρκας ,αιματος,εμπειριων,ψυχης και καρδιας...
Οπως ολα τα πλασματα σε αυτη την γη...
Αυτο που μας κανει να διαφερουμε ειναι η συνειδηση ...
Οτι οι δρασεις και τα αισθηματα μας ειναι συνδεδεμενα μεταξυ τους με μια ακατανικητη ελξη...

Και κατι τετοιες νυχτες που το μυαλο μου γεμιζει απο σκεψεις και αναλυσεις,το να τις αποτυπωσω στο χαρτι και να τις μοιραστω μαζι σας, λειτουργει σαν βαλβιδα ασφαλειας...
Διαφορες φρασεις μου καρφωνονται στο μυαλο και οπως τις προφερω μου μοιαζουν σαν κανονες...
Και το παραδοξο ειναι οτι τους μισω τους κανονες...
Γιαυτο και δεν γινεται να τις ονομασω ετσι ...
Θα πρεπει να βρω μια αλλη λεξη...
Θα τις πω συμβουλες ...
Απλες συμβουλες ζωης...

Η εμπειρια πρεπει να χρησιμοποιειτε για να δωσει στην γνωση ενα καλυτερο δρομο....

Η εκδικηση αν γινει σε συνδυασμο με θυμο καταληγει απλα σε κακια ...

Η τιμωρια αν ειναι αναγκαια και αναποφευκτη θα πρεπει τουλαχιστον να ειναι ταυτοσημη με την δικαιοσυνη ....

Η φιλια ειναι στηριξη και ασχετα αν ζητείτε η οχι πρεπει να δινεται απλοχερα,αλλα παντα θελει πολυ προσοχη το πως...

Η αγαπη,αυτο το πολυπλοκο και τοσο ομορφο συναισθημα οταν επιτυγχανεται πρεπει να ειναι αδιαιρετη με την ευτυχια...

Η φαντασιωση ειναι ενα ονειρο που μπορει να ειναι τρελο αλλα δεν παυει να αποτελει ενα ισχυρο κινητρο...

Η εμπιστοσυνη πρεπει να ειναι το διδυμο αδερφακι της αληθειας...

Η συγχωρεση ειναι μια πολυτελεια πουδεν πρεπει να ξεχνας οτι τρεφεται αποκλειστικα απο εσενα....

Και για το τελος κρατησα αυτη που μεχρι τωρα στην ζωη μου, μου εχει φανει πιο χρησιμη...

Ενα βραδυ θυμαμαι με ειχες ρωτησει ποιος ειναι ο καλυτερος τροπος για να καταλαβαινεις τους ανθρωπους και να προλαβαινεις καταστασεις...Και εγω σου ειχα απαντησει:

"Η διαισθηση ειναι χαρισμα και δεν εχει δοθει σε ολους τους ανθρωπους...Aσχετα ομως με αυτο, για να καταλαβαινεις και να προλαβαινεις, παψε να σκεφτεσαι συνεχως τι θα εκανες εσυ και μαθε να σκεφτεσαι οπως σκεφτονται οι ανθρωποι γυρω σου....Πανω σε αυτη την βαση ολα ειναι πιθανα.."

Beauty...

Πριν λιγες μερες ειχα μια συζητηση γυρω απο την ομορφια ...
Ξερετε οχι την εσωτερικη αλλα αυτη της εμφανισης...
Ειπωθηκαν αποψεις και ακουστηκαν πολλα ονοματα...
Σας παραθετω λοιπον τα αποτελεσματα ...
Στις γυναικες οι δημοφιλεστεροι ηταν ο Brand Pit και ο Σακης Ρουβας...
Αναμενομενο οσο το οτι το πρωι θα ξημερωσει...
Οι αντρες ψηφιζαν Μonica Βellucci και Αngellina Jollie...
Αυτο και αν ειναι αναμενομενο θα μου πειτε...
Οντως...
Mερικα πραγματα οπως η εξωτερικη ομορφια τελικα εχουν στανταρ και δεδομενα...
Που πανω κατω για ολους ειναι τα ιδια με μικρες αποκλισεις και παραλλαγες...
Αν και εγω πιστευω οτι στο τελος την ομορφια την βρισκεις στην ατελεια και στα μικρα ψεγαδια που κανουν ενα ανθρωπο για σενα μοναδικο,δεν θα το αναπτυξω τωρα ...
Ουτε φυσικα και στη συζητηση που ειχα εκανα τετοιου ειδους αναλυση...
Γιατι το θεμα μας εκεινη την στιγμη ηταν μονο το οπτικο κομματι του πραγματος...
Ποιο ειναι για τον καθενα το ιδεωδες προσωπο....Η ιδεωδη γυναικα η αντρας αντιστοιχα εχοντας μοναδικο κριτηριο το φαινεσθαι...
Αφου ακουσα τα ονοματα που προανεφερα κατα κυριο λογο ,αντε και ενα Gerald Butler για να μην τον αδικω, εφτασε και η σειρα μου να πω την γνωμη μου...
Πριν μιλησω χαμογελασα γιατι ηξερα οτι με το ονομα που θα ελεγα θα απορουσαν ολοι..
"Για μενα η πιο ομορφη γυναικα που υπαρχει ειναι η Μαρια Ναυπλιωτου" ειπα...
Τα κεφαλια γυρισαν αποτομα καθως οι μισοι δεν την ηξεραν και οι αλλοι μισοι την θυμηθηκαν εκεινη την στιγμη...
Ακολουθησε μια μικρης διαρκειας επεξηγηση για το ποια ειναι αυτη η Μαρια...
Και μετα την επεξηγηση τα επιφωνηματα και οι δηλωσεις ..
"Α ναι ρε ..Ναι καλη ειναι .. Ομορφη...Αλλα που στο διαολο πας και τις βρισκεις ρε αδερφε μου.."
Ελα μου ντε ;
Την συγκεκριμενη την" βρηκα "στην τηλεοπτικη σειρα του ΜEGA "Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ". πριν καμια δεκαρια χρονια αν θυμαμαι καλα...
Ηταν αν δεν κανω λαθος η πρωτη της τηλεοπτικη εμφανιση,μολις την ειδα εμεινα να την κοιταω σαν ηλιθιος,οποτε την ξεχωρισα και απο τοτε παρακολουθω την πορεια της...
Επειδη οπως συνηθιζω να λεω σε παροξυσμους περηφανειας σχετικα με το ευστοχο της διαισθησης μου και των επιλογων μου, οι γυναικες που διαλεγω παντα εχουν κατι το ιδιαιτερο που τις κανει να ξεχωριζουν ...
Ετσι και η Μαρια εγινε Πρωθιέρεια της τελετής αφής της Ολυμπιακής φλόγας...
Που για μερικους μπορει να μην λεει τιποτα ,ομως για μενα δειχνει και καποια αλλα πραγματα ως προς την αυρα και το τι βγαζει ο συγκεκριμενος ανθρωπος...
Και ασχετα με αυτο για να επανελθω στο ρηχο της κουβεντας που ειχα, αυτο που ξερω ειναι οτι αυτη η γυναικα για μενα ειναι η επιτομη της ομορφιας...
Οποτε την κοιταζω αισθανομαι οτι στο προσωπο της μπορουν και συνυπαρχουν αρμονικα η γλυκα,η χαρη,η φινετσα,η ευγενεια και η απλοτητα...
Γιατι μερικες φορες η ομορφια δεν χρειαζεται να κραυγαζει για να σου κοψει την ανασα ..


Καλη εβδομαδα και καλο μηνα σε ολους ...
Αν δεν το καταλαβατε μπηκε η Ανοιξη...