25/10/12

Με λένε Παύλο και είμαι καλά...

Σήμερα η ανάρτηση θα είναι διαφορετική...
Ξέρετε όλοι όσοι με διαβάζετε αυτά τα 4 χρόνια  που υπάρχει ο Ιανός ότι σπάνια χρησιμοποίησα τον χώρο για να εκφράσω προσωπικά ζητήματα.
Ήθελα και θέλω ο Ιανός να είναι το μέρος που θα εκφράζεται το ρομαντικό κομμάτι του εαυτού μου...
Μια χώρα παραμυθιού  που θα κατοικείται από ποιητές, νεράιδες, μονοκερους και άλλα φανταστικά πλάσματα που ζουν μέσα στην φαντασία μου...
Λυπάμαι που σήμερα είμαι αναγκασμένος να μπω στην άλλη όψη  αυτής της πραγματικότητας και να πω ορισμένα πράγματα...
Όπως καταλάβατε μετά από 4 χρόνια τα σχόλια πλέον δεν είναι ανοιχτά για όλους...
Και αυτό έγινε γιατί  πριν από κάποιες ήμερες κάποιος ανώνυμος αποφάσισε να εισβάλει  άκομψα στο διαδικτυακό μου σπίτι και με σχόλια άρχισε να μου λέει διάφορα. Ειδικά ότι είμαι μια γυναίκα(αν είναι δυνατόν!!!) που από ότι κατάλαβα τα είχε με τον άντρα της και ενώ αυτός είχε διακόψει μαζί της εκείνη συνέχιζε να τον ενοχλεί...
Καταλαβαίνοντας ότι έχει γίνει παρεξήγηση εξήγησα ευγενέστατα στον/στην εν λόγω σχολιαστή/στρια οτι:
Πρώτον είμαι ΑΝΤΡΑΣ...
Δεύτερον ότι το blog δεν είναι ανώνυμο, τα κείμενα μου είναι επώνυμα και κατοχυρωμένα στο πραγματικό μου όνομα...
και τρίτον ότι σχετικά με τις όποιες αμφιβολίες είχε για την αντρική ταυτότητα μου υπάρχουν πάμπολλοι άνθρωποι  που διαβάζουν και σχολιάζουν  εδώ μέσα,bloggers και μη, που με έχουν συναντήσει προσωπικά και διατηρούμε φιλικές σχέσεις...Μάλιστα με μερικούς  έχουμε γράψει και παρέα..
Πίστευα ότι αυτά ήταν αρκετά για  να λυθεί η όποια παρεξήγηση!
Μέτα από μια ήμερα πήρα ένα σχόλιο απάντησης το οποίο μου ζητούσε συγγνώμη για την παρεξήγηση και ότι υπάρχει μια γυναίκα που τους ενοχλεί έχει το παρατσούκλι νεράιδα και χρησιμοποιούσε φωτογραφίες (πιθανόν και κείμενα) σαν αυτές που χρησιμοποιώ εγώ στις αναρτήσεις μου...
Απάντησα ότι δεν τρέχει τίποτα,μπερδέματα γίνονται στο διαδίκτυο και όλα ειναι εντάξει αφού λύθηκε η παρεξήγηση ,ευχήθηκα δε να λυθεί το πρόβλημα τους το γρηγορότερο και ότι στον χώρο μου ήταν ευπρόσδεκτη ως αναγνώστρια.Μέτα από αυτά  θεώρησα το θέμα λήξαν...
Μέχρι προχθές που ξανάρχισα να δέχομαι και πάλι περίεργα σχόλια στο ίδιο ύφος με αυτά που είχαν σταλθεί πριν την λύση της παρεξήγησης και μάλιστα για μια ανάρτηση που είχα κάνει τον Ιούλιο του 2010.
Από τον ίδιο αποστολέα...
Άρχισε να μου στέλνει μνμ του τύπου  "Δεν παίζω πια σκάκι αγαπητε/η αλλά και χωρίς αυτό χαμένος/η είσαι. " υπονοώντας και πάλι ότι είμαι η γυναίκα που νομίζει ,και άλλα του τύπου" ότι νόμιζες ότι είμαι πλανεμένη άλλα δεν είμαι"θέλοντας μάλλον να μου πει μάλλον ότι προσπάθησα να την κάνω να πιστέψει ότι είμαι άντρας άλλα δεν τα κατάφερα...Στην ουσία δηλαδή πάλι από την αρχή τα ίδια...
Κάπου εκεί σταματάει το κατά λάθος και αρχίζει το επίτηδες...
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η επίμονη υπάρχει λόγω της άγνοιας του συγκεκριμένου ατόμου ως προς το πως λειτουργούν τα blogs και κατά πόσο μπορεί να τσεκάρει τα όποια στοιχεία της έδωσα.
Και με αυτό το καλοπροαίρετο πιστεύω εξηγούμαι για τελευταία φορά.
Ο Ιανός είναι άντρας και τον λένε Παύλο...
Δεν υπήρξε πότε ούτε τρίτο ούτε τέταρτο πρόσωπο σε κανενός είδους μπέρδεμα!
Τα κείμενα μου παρόλο που αποτελούν πνευματική μου ιδιοκτησία μπορεί να τα αντιγράψει και να τα πασάρει ως δικά του ο οποιοσδήποτε η  η οποιαδήποτε.(Έχω δει κείμενο μου να φιγουράρει σε φωτογραφία ενός τύπου στο facebook και να κάνει πως το έγραφε εκείνος...)Παράνομα μεν όλα αυτά όταν δεν αναφέρεται η πηγή, όμως  μπορεί να το κάνει ο καθένας και εγώ δεν μπορώ να το ελέγξω...Αλλά δεν είμαι εγώ υπεύθυνος για τον  όποιον η οποιαν χρησιμοποιεί κείμενα η εικόνες που έχουν αναρτηθεί στον Ιανό,είτε για να κάνει τον συγγραφέα,είτε  για να κάνει ερωτικές εξομολογήσεις, είτε δεν ξέρω εγώ για τι άλλο!!!
Ύστερα απορώ πως ενώ ψάχνονται οι αναρτήσεις μου  αγνοείται αυτή http://www.ianos-sonai.blogspot.gr/2008/12/blog-post_14.html που μιλάει για συνάντηση που είχαμε οι bloggers σε bazzar άρα αποδεικνύει  τα λεγόμενα μου.
Υπάρχει φωτογραφία του κολλητού και παιδικού μου φίλου στην δεξιά στήλη  που χαριτολογώντας αναφέρει "γραφείο παραπόνων και υπεύθυνοι ασφαλείας του blog" .Επίσης υπάρχει αυτή η  ανάρτηση  http://www.ianos-sonai.blogspot.gr/2008/10/blog-post_31.html   που μιλάει για τα παιδικά μας χρόνια.Να υποθέσω ότι ούτε αυτά παρατηρήθηκαν.
Πως επίσης υπάρχει ανάρτηση http://www.ianos-sonai.blogspot.gr/2008/09/blog-post_04.html   που λέει ότι η καταγωγή μου είναι από τον Άγιο-Ευστρατιο  της Λήμνου.
Και τέλος υπάρχουν 181 άνθρωποι που ακολουθούν τον Ιανό και είναι φίλοι μαζί μου και στο προσωπικό μου προφίλ στο facebook.
Τέλος...
Και κακώς κάθομαι να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας!!!
Η ευγένεια έχει και όρια!!!
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να δοθούν μια και καλή εξηγήσεις αλλά και για να δηλωθεί δημόσια η ενόχληση η οποία μου γίνεται...
Δεν θα ξαναασχοληθω και ελπίζω να με αφήσετε στην ησυχία μου,δεν ενόχλησα ποτέ κανέναν και δεν θέλω να με ενοχλείται!!!
Τα περίεργα σχόλια έχουν κρατηθεί μαζί με τις Ι.P. από τις οποίες στάλθηκαν!
Θέλω να ελπίζω ότι εξηγηθήκαμε και να μην χρειαστεί να καταφύγω σε νομικά μέτρα!
Τα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά για ανωνύμους και μη μέλη διότι  στο διαδικτυακό μου σπίτι όπως και στο αληθινό απαιτώ να με σέβονται και εγώ με την σειρά μου σέβομαι αυτούς που μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν αυτά που γράφω.Και αυτοί δεν είναι υποχρεωμένοι να διαβάζουν τα ψυχονευρωτικά και τις σκιαμαχίες του καθενός ...
Παρολη την ενόχληση και τον εκνευρισμό εύχομαι να ξεκαθαρίσαμε μια και καλή και το πρόβλημα του άγνωστου σε μένα ζευγαριού να λυθεί.
Ζητώ συγνώμη από τους όποιους ανωνύμους αναγνώστες που τους  στερώ την δυνατότητα να σχολιάζουν τις αναρτήσεις.
Και φυσικά συγνώμη από όλους τους αναγνώστες μου που αντί για μια όμορφη φωτογραφία  και μια όμορφη ανάρτηση σήμερα  είδαν αυτό το κείμενο που το συνοδεύει η  σκατοφατσα μου!!!
Επιφυλάσσομαι για όμορφες αναρτήσεις στο μέλλον!!!
Ευχαριστώ εκ των πρότερων για την κατανόηση σας ως προς το προσωπικό της ανάρτησης ...
Παύλος-Ιανος!!!!


12/10/12

Πιστεύω...

 
"Εγώ, δεν πιστεύω σε τίποτα." μου είχες πει μια νύχτα που είχε αργήσει να ξημερώσει...
"Κακώς ...." θυμάμαι σου είχα απαντήσει...
"Γιατί εσύ πιστεύεις σε κάτι;" επέμεινες...
"Πιστεύω στα πάντα" είπα...
Τα μεγάλα μάτια σου γέμισαν απορία...
"Πως γίνεται αυτό;"
"Εύκολα!!!"
"Πες μου τότε..."
Και έτσι, γεννήθηκε αυτό το ιδιόμορφο πιστεύω που σου χάρισα...
Γιατί η πίστη είναι επιλογή...
Και εγώ έχω επιλέξει να πιστεύω...
Να πιστεύω σε σένα....
Σε μένα...
Στην ελπίδα...
Στην θετικότητα...
Να πιστεύω στην αθωότητα...
Γιατί με κάνει να χαμογελώ, όταν την κοιτάζω μέσα στα μάτια των παιδιών...
Στο πάθος και στις αγάπες που καίνε σαν φωτιά....
Στα αληθινά συναισθήματα που μένουν ανεξίτηλα....
Να πιστεύω στα μικρά βήματα της ζωής που σε οδηγούν...
Στο να ζεις την στιγμή και από αυτή να φτιάχνεται το πεπρωμένο σου...
Στο ταξίδι που οδηγεί στην προσωπική σου Ιθάκη...
Πιστεύω στις ηλιόλουστες μέρες αλλά και στις βροχερές...
Στα γέλια και στα κλάματα...
Στην χαρά και τον πόνο...
Γιατί η σύνθεση των αντιθέσεων δίνει υπέροχα αποτελέσματά...
Και διαμορφώνει αυτό που είμαστε...
Πιστεύω στα χαμόγελα ακόμα και αν είναι πικραμένα...
Στους δρόμους που ανοίγονται....
Στα μάτια που δεν ξέρουν να λένε ψέματα...
Πιστεύω  στην εμπιστοσύνη ...
Στην τιμή και την ακεραιότητα...
Και πάνω από όλα...
Πιστεύω στους ανθρώπους που επέλεξα...
Ναι πιστεύω σε όλα αυτά....
Και για μένα αυτά,είναι τα πάντα...
Μπορείς  να το κάνεις και εσύ...
Και κόντρα σε μια φτηνή εποχή που σε θέλει να μην πιστεύεις σε τίποτα...
Εσύ να καταφέρεις, να πιστέψεις στα δικά σου πάντα...

5/10/12

Όμορφη ψυχή...


 
Κάθε φορά που τρέχεις μες τις λέξεις μου...
Τις στιγμές που ιδρώνεις πάνω στο λευκό χαρτί μου...
Δραπετεύεις  μέσα από το μυαλό μου και μοιράζεσαι...
Γίνεσαι η πιο όμορφη ιστορία....

Κάθε φορά που χορεύεις κάτω από το κίτρινο φως των αστεριών...
Εκείνα υπάκουα σχηματίζουν μια γραμμή και ακολουθούν το χορό σου...
Γίνεσαι η αφορμή για την πιο όμορφη γιορτή του ουρανού...

Κάθε φορά που νικάς τους φόβους και τις επιφυλάξεις σου...
Όταν αφήνεσαι και με ακολουθείς...
Χανόμαστε μέσα στα δάση του πάθους...
Γινόμαστε ορμητικό ποτάμι που μέσα του πεθαίνουν οι στάλες της βροχής...

Κάθε φορά που με αγαπάς...
Μου φαίνεται ότι ξημερώνει αλλιώς στον κόσμο...
Και οι αναμνήσεις  χωρίς εσένα αυτοκτονούν φλεγόμενες ...
Γινόμαστε φως και φωτιά.... 

Κάθε φορά που γράφεις εσύ τις λέξεις ...
Οι λέξεις παίρνουν την ψυχή σου και την οδηγούν μακριά...
Μακριά από όλους...
Κοντά μόνο σε μένα....
Γινόμαστε και πάλι η ιστορία που συνεχίζει...

Γιαυτό...
Κάθε φορά που θα φοβάσαι εγώ θα σε καθησυχάζω...
Τίποτα δεν θα τελειώσει για εμάς...
Βλέπεις...
Έχω  χιλιάδες λέξεις...
Έχω χιλιάδες εικόνες...
Για να ταξιδεύω και να γαληνεύω το μυαλό σου...
Έχω χιλιάδες λόγους...
Έχω χιλιάδες τρόπους...
Για να αγαπώ την όμορφη ψυχή σου...