28/8/08

Μόνο να τραγουδώ…

Μόνο να τραγουδώ…
και να γελώ μονάχος μου με τα γλυκά μου όνειρα
και τη φωνή μου ζωντανή, τα μάτια μου παμπόνηρα,
το καπελάκι μου στραβά, σαν θέλω, να φοράω
στίχους να γράφω ελεύθερα, να ζω, να πολεμάω!
Να σκέφτομαι αμέριμνος κι ας γίνει ότι γίνει
να κάνω το ταξίδι μου που θέλω στη σελήνη!
Κι αν τύχει έναν θρίαμβο να καταφέρω, έναν
να μη χρωστάω τίποτα, ποτέ και σε κανέναν
σε μια ψηλή βελανιδιά ποτέ μην σκαρφαλώσω
σα τον παράσιτο κισσό, μόνο να κατορθώσω
να στέκομαι ολομόναχος κι ας με ζώνει ο φθόνος
κι ας ανεβώ ψηλά, αλλά να ανέβω μόνος...
myspace layout codes Οι Χαριτες ας πανε ανταμα με τις Μουσες κι οι Ερινυες μακρια...
ΑΝ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ ΖΗΛΕΥΕΙΣ
ΠΟΥ ΝΑΙ ΔΕΚΑ ΟΡΓΙΕΣ
ΣΤΑΣΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΟΠΟΥ ΘΕΣ
ΑΝ ΤΙΣ ΑΝΑΣΕΣ ΚΛΕΒΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΒΑΖΕΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
ΜΕΙΝΕ ΜΕ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΟΠΩΣ ΘΕΣ....

27/8/08

i only see in infrared

As you awoke this morning
and opened up your eyes
did you notice the tear- stains
lining your face were mine
dont you wonder cant you see
what happen to our lives
i cant keep living this masquerade
when my lonely eyes
see only your face at night
i only see in infrared
i cant dream anymore
cant you see i need too
i cant stand the pain
you gathered all my secrets
and i dont know who i am
i even feel alone when your are near
cause you "ll never understand
when we first met i must have seemed
a million miles away
its strange how our lives have touched
but the time is right
i'll leave tonight
dont look in my eyes
cause you've never see them so black .
i only see in infrared.....

26/8/08

ΞΥΠΝΗΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΑΡΤΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ .... ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ... ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ .... ΕΓΡΑΦΕ... ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ...
Εχω ανάγκη να ξαναβρω τον εαυτό μου, να βγω απ' τις αμφιβολιες μου. Ο χρονος κυλαει βασανιστικα...
Νιωθω το ηθικο μου να μ' εγκαταλειπει. Βουλιαζω σε μια κινουμενη αμμο και το κοντινοτερο κλαδι βρισκεται αρκετα μακρια απ ' το χερι μου.
Νιωθω λιονταρι ξεδοντιασμενο που βρυχαται μονο τη νυχτα, για να μην καταλαβουν τα αλλα ζωα την αδυναμια του και το κατασπαραξουν.
Οι αναμνησεις μου απο εσενα ειναι ανεξιτηλες. Οσο κι αν εχουν εκφυλιστει τα κυτταρα του μυαλου μου, εσυ εισαι εκει, χαραγμενη για παντα... Στεκεις αναλλοιωτη...
Ξερω απ' εξω κι ανακατωτα την γεωγραφια του σωματος σου. Τους λοφους και τις πεδιαδες σου, τα ποταμια και τα ρυακια σου, τον χειμαρρο των μαλλιων σου. Το σωμα εχει τη δικη του γλωσσα περα απ' το ενστικτο. Μια ταραχη που δεν εξηγειται με λογια..
Νοσταλγησα το γελιο σου....
Σε νιωθω μεσα μου να απλωνεσαι και να καταλαμβανεις το απειρο, να καταπινεις καθε μου κυτταρο και να αναδυεσαι απο τους πορους του δερματος μου. Φοβισμενο πλασματακι μου, ζεις σε καθε τραγουδι, σε καθε αναμνηση. Στις φωτογραφιες που με κοιταζουν με το λοξο σου χαμογελο. Ζεις σε μια αλλη διασταση.... -Το μεγαλο ψεμα που λεει κανεις στον εαυτο του για να παρηγορηθει...
Το μεγαλο ψεμα.... Τι ειναι ψεμα και τι αληθεια τελικα???
Αγαπημενη μου φαντασιωση. η αληθεια δεν ειναι συμπαγης, εχει πολλες αποχρωσεις...
Οταν κλεινεσαι στον εαυτο σου και δε μπορεις να βρεις την καρδια σου, εγω σ' ακολουθω στις διαδρομες σου. Μαζι με τις σκιες.... Εκεινη την ωρα, η θυμηση σου ξεχυνεται μεσα μου, σαν φουρτουνιασμενος ωκεανος. Δε μπορεις να φυγεις απο μεσα μου...
Δε ξερω να γραφω επιλογους. Εσυ, εισαι ειδικη στις ξαφνικες παυσεις...
Ετσι κι εγω, κλεινω εδω. Ετσι αγαρμπα κι αποτομα. Ετσι οπως βγηκες κι εσυ απ' την ζωη μου...
Ονειρα γλυκα....

25/8/08

ΠΑΛΙ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑ ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΜΕ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ
ΠΑΛΙ Η ΝΥΧΤΑ ΠΗΡΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΜΑ ΔΕΝ ΓΙΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ
ΠΑΛΙ ΜΟΝΑΧΟ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ
ΑΠΟ ΚΑΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΑ ΤΡΙΓΥΡΙΣΜΕΝΟ
ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΩ ΘΑ ΠΟΥΛΩ ΦΘΗΝΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΠΑΛΙ ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΩ
ΧΑΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΞΕΓΕΛΩ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΜΑ ΟΧΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΠΟΥ ΟΛΟ ΜΕ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑ
ΨΕΥΤΙΚΑ ΓΕΛΑΩ ΠΕΦΤΩ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ
ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΑΣ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
ΣΕ ΑΨΥΧΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΝΑ ΒΡΩ ΛΥΤΡΩΜΟ
ΣΒΗΣΑΝΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΗΡΘΕ ΤΟ ΠΡΩΙ
ΠΕΡΑΣΕ Η ΝΥΧΤΑ ΕΛΕΙΠΕΣ ΕΣΥ...
ΠΑΛΙ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΑ ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ
ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΟ
ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΤΟΠΙΟ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΩ !

ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΝΕΣΕ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ

ΠΟΥ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΗΤΑΝΕ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΦΕΡΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ

ΜΑ ΘΕΛΩ ΠΙΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΓΩ ΝΑ ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΩ

ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΣ, ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΣΑΝ ΝΑ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΟ ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ

ΤΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΣΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ

ΜΑ ΑΔΗΜΟΝΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ

ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΔΩΡΟ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΚAΙ ΑΠΟΡΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΡΩΤΟΥΣΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ

ΚΙ ΕΣΥ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΕΣ

ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΣΤΑ ΔΩΡΑ ΔΕΝ ΡΩΤΑΝΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥΣ

ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΔΩΡΟ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΚΑΙ ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΑ ΣΩΣΤΟ, ΕΧΕΙΣ ΝΙΚΗΣΕΙ

ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΤΩΝΩ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΧΑΡΙΣΕΙ

ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΔΩΡΟ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ......

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΡΑΙΔΑ ΜΟΥ...............

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο
βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω.
Αν είχα θάρρος για να πω το “έλα”
τώρα δε θα ‘χα τη φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα, θα ‘ταν άσπρη η τρέλα
αν είχε σώμα θα ‘ταν πάλι ψέμα
κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου.
Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σε όποιον μου εξηγήσει
να ‘χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει.
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ…
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λένε οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
και ότι αργεί απάντηση να στείλει
αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα ‘τανε φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα, θα ‘ταν άσπρο ο φόβος
αν είχε σώμα θα ‘ταν σαν κι εμένα.
Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.
Δε σε λυπούνται που δεν το ‘χεις νιώσει
εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν, χρόνια, κρότος
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φέρνω
αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να ‘ναι σαν κι εμένα.
Τίποτα σημαντικό
ζω μονάχα εν λευκώ…

24/8/08

Θυμάμαι το χαμόγελό σου, τα δυο σου χείλη
όμως τώρα δεν είμαστε ούτε φίλοι
να 'ταν η απόσταση γυαλί κι ο χρόνος ψεύτης
να ήμασταν πάντα μαζί κι όταν στα χέρια μου πέφτεις
να σε σηκώνω και σαν κλέφτης, να σου κλέβω τα αισθήματα
τα θρύμματα απ' τα ποιήματα, αιώνια καταλύματα
να 'ταν ανέγγιχτη στιγμή που τώρα έχει χαραχτεί
να μην ένιωθα ποτέ την ανάγκη για φυγή....
2-5-9-13-15-26
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΕΣ ΟΠΩΣ ΟΛΩΝ.
ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ.
ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...
ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ!
ΧΟΡΕΨΕ...ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΟΡΕΥΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ.
ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΟΜΟΡΦΙΑΣ, ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΑΣΧΗΜΟΣ.
Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, ΔΙΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΞΕΠΕΡΝΑ.
ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΣΕΙΣ.
ΑΓΑΠΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΧΟΝΤΑΙ, ΚΡΑΤΑ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΙΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΓΕΦΥΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΚΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΓΕΡΝΑΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕΣ ΟΣΟ ΗΣΟΥΝ ΝΕΟΣ .
ΖΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΛΛΑ ΦΥΓΕ ΠΡΙΝ ΣΕ ΨΥΧΡΑΝΕΙ.
ΖΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΕΙΑ ΑΛΛΑ ΦΥΓΕ ΠΡΙΝ ΣΕ ΜΑΛΘΑΚΩΣΕΙΣ.
ΤΑΞΙΔΕΨΕ.
ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ, ΣΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΣΟΥ ΘΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ 80ΑΡΗΣ.
ΠΡΟΣΕΞΕ ΠΟΙΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΑΤΟΡΕΣ ΣΟΥ.
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ!
ΣΑΝ ΝΑ ΨΑΡΕΥΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΙΣ....

Θελω να σου γραψω ενα γραμμα...
Θα ειναι παραξενο αυτο το γραμμα, γιατι θα εχει μεσα την καρδια μου...
Μονο....
Όχι τη σκέψη μου... πολυ περισσοτερο οχι το σωμα μου...
Θα εχει την καρδια μου, που θα παλλεται στην τσεπη σου κι εσυ θ' αναρριγας, καθως θα σου θυμιζει πρωινα Κυριακης στο ιδιο κρεββατι. Τοτε που εβαζα το αυτι μου στο στηθος σου, μηπως και αφουγκραστω κατι απο αυτο που πραγματικα ενιωθες, μηπως και νιωσω λιγη λαχταρα... Λαχταρα σαν κι αυτη που ενιωθα εγω για σενα....
Μηπως βρω μια ακρη στο λαβυρινθο σου... ανακαλυψω τα μυστικα σου... Μυστικα που θα σε εκαναν χαρουμενη κι ευτυχισμενη...
Μα προσεξε.. προσεξε καλα...
Εγω για σενα ειμαι πια ενα γραμμα!
Μη με κρατησεις στο συρταρι του μυαλου σου και με ξεχασεις, οπως ξεχνουν οι ανθρωποι οτι τους ευεργετησε...
Σαλιωσε με και στειλε με πιο κατω...
Καπου αλλου...
Σε καποια αλλη....
Σε καποια που οι χτυποι μου θα της δινουν τον ρυθμο για μια νεα αρχη...
Για μια, ισως, καλυτερη αρχη....

Δικος σου........... (για ποσο ακομα)
2-5-9-13-15-26
Σκονισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
δεν προσπαθώ να σώσω ότι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή.
Είναι δύσκολο για μένα, πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ' αφήσω,
αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε
Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας, μόνος του, τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιος απ' τους δυο μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιος απ' τους δυο μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγώ, έχεις φταίξει κι εσυ
λένε, έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή
Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πει "θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις"
μα τις στιγμές που σε ζητούσα, εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το 'χες πει "αρρωστημένο" το 'χες πει καρναβάλι"
και μην πεις ότι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί, στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές, δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περήφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε.
Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ενα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει "θα είμαι πάντα δίπλα σου"
απορώ ποιος απ' τους δυο μας τώρα πιο πολύ πονάει..
Καλοκαίρι έχει έρθει κι εγώ μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα, τα λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου 'λεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το 'ψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πες μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απελπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνιωσα κι ας είναι μαλακία
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και για καλοκαίρι με τον κυνισμό σου
ίσως συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια μ' εμένα να λες
γι' αυτό παίρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές.
Κάπου σε είδα πριν μέρες, κρύφτηκα να μη με δεις
τυπικά μη μου μιλήσεις, λόγια άσχετα να πεις
στο 'χα πει "θα είμαστε ξένοι", μου 'χες πει "θα 'μαστε εντάξει"
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί πια να χαράξει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπωρο και τα γεννέθλια σου
γι' αυτό σου γράφω, για να πω χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
ήμουν εκεί για μια φορά, τίποτα δεν τ' αλλάζει.
Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει "θα είμαι πάντα δίπλα σου"
απορώ ποιος απ' τους δυο μας τώρα πιο πολύ πονάει...
Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
νιώθω πως δεν άλλαξα κι ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω, είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει, απ' τ' αντίο, ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά, γουστάρω που 'μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα ακόμη όνειρο δε μου 'κανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακριά, ο διάολος να τα πάρει.
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ' αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιο ήταν τελικά από όλα το καλό μου
μα ξέρω, έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου

δε γράφω τίποτα άλλο, ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρει άλλο τρόπο να πει την ετυμηγορία
και με μοναξιάς ποινή, θα λήξει η ιστορία
κλείνοντας να προσέχεις τίποτα άλλο μη σε νοιάζει
εσύ να 'σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρεις κάτι μια φορά, εμάς να σου θυμίζει
κόψ' του αμέσως τα φτερά, καθόλου μην ελπίζει...

Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ' τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει "θα είμαι πάντα δίπλα σου"
απορώ ποιος απ' τους δυο μας τώρα πιο πολύ πονάει...

22/8/08

Ο καθένας από εμάς παίζει ένα ρόλο στη ζωή του! Κάποιος έχει καθορίσει αυτό το ρολο στην ταινία που λέγεται "ΖΩΗ"...
Είναι ο Θεός?
Είναι "κάποιος" που την είδε Θεός? Είναι ο ίδιος του ο εαυτός και οι αδυναμίες του?
Είναι, όπως πίστευαν οι αρχαίοι, η Μοίρα?? Αυτη η διπρόσωπη Μοίρα...
Κανείς δε ξέρει να απαντήσει με σιγουριά.
Ο δικός μου ποιος είναι? Κι αν τον έχει καθορίσει κάποια "ανώτερη" δύναμη, είναι δυνατόν η ανθρώπινη φύση μου να μπορέσει να τον αλλάξει? Εστω να τον διαμορφώσει και να τον "παραλλάξει" λίγο?? Λίγο πιο στα μέτρα μου, ας πουμε...
Μάλλον είναι δύσκολο, ως κι απιθανο πιστευω... Ισως και να με βολεύει κατι τέτοιο, ποιος ξέρει??
Κουράστηκα να μένω καρφωμένος στα ίδια
το λαθος, που γεννήθηκα, πληρώνω ακριβά
μονάχα του καιρου τα καθως πρεπει σκουπιδια
μου στελνουν την αγάπη τους ξανα....
Οπου κι αν κοιταξεις γυρω σου βλεπεις τα ιδια πραγματα... Ανθρωποι βιαστικοι, (γιατι βιαζονται τοσο ολοι? που πανε?), αγνωστοι μεταξυ τους, σιωπηλοι οι περισσοτεροι, υπερλαληστατοι οι υπολοιποι. Κι ολοι με μασκες...
Φοβισμενοι, δυσκολα σου αποκαλυπτουν το προσωπο τους, "μεταμφιεσμενοι" σε κατι διαφορετικο απο αυτο που ειναι. Λες και κρυβονται απο ολους και ολα!
Ενας κοσμος αλλοπροσαλος, που κινειται με μεγαλη ταχυτητα και μαθηματικη ακριβεια, θα ελεγα, προς την καταστροφη...
Ενας κοσμος που συχνα με φοβιζει, γι' αυτο και συχνα τον αποφευγω...
Φοβος.... Το επικρατεστερο συναισθημα. Ξεπερασε την ελπιδα, την αγαπη, και ολα τα υπολοιπα. Ενας μεγαλος φοβος για το αυριο που ξημερωνει...
Δεν εχω αλλη υπομονη, δεν εχω που να ταξιδεψω
μου περισσευει μια ζωη.. δεν εχω που να την ξοδεψω...
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΑΘΩ.ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ...ΜΑΛΛΟΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑ....ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟ ΟΤΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙΣ...ΙΣΩΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΣΠΟΝΔΟ ΕΧΘΡΟ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΧΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΤΗΣΕΣ..ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΣ...ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΠΙΑ ΜΙΑ ΚΡΥΦΗ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΑΜΗΧΑΝΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΑ..ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΧΘΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ....ΒΕΒΑΙΑ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ.....

21/8/08

Iανος... Γιατί η ζωή έχει δυο όψεις... Μια της σκληρής πραγματικότητας και μια αυτή της χώρας της φαντασίας... Ανάλογα λοιπόν με την ροή της ζωής και την διάθεση της στιγμής θα αποτυπώνονται ιστορίες και απόψεις πότε από την μια όψη και πότε από την άλλη...ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ......