26/6/09

The king is dead...



O βασιλιας της ποπ πεθανε...
Για μας που μεγαλώσαμε με τον Μιχαλάκη τον Jackson, ο θάνατός του ήταν ο θάνατος ενός μύθου.
Το τελος μιας εποχης που για εμας αντιπροσωπευε την παιδικοτητα και την αθωοτητα...
Ηταν σιγουρα μια παραξενη και αμφιλεγομενη προσωπικοτητα αλλα οπωσδηποτε ηταν ενας χαρισματικος καλλιτεχνης ...
Ενας καλλιτεχνης που σημαδεψε την παγκοσμια μουσικη σκηνη και αφησε το δικο του αποτυπωμα το οποιο θα μεινει ανεξιτηλο...
Αλλωστε δεν νομιζω να σπασει ποτε το ρεκορ πωλησεων που κατεχει απο το 1982 το αλμπουμ "Τhriller"...
Εφυγε νωρις, οπως οι περισοτερροι χαρισματικοι καλλιτεχνες φευγουν ,με μια μονο διαφορα...
Ολοι οι αλλοι ζησανε και φυγανε πανω στην εποχη της δοξας τους, με εξαιρεση ισως το Sid Vicious...
Ο Jackson ομως γνωρισε εκτος απο την απολυτη δοξα, και την απολυτη απαξιωση και αυτο τον καθιστα ιδιαιτερο...
Αλλα ισως αυτη να ειναι και η καταρα ολων των μυθων να ακροβατουν αναμεσα σε δυο κοσμους ,αναμεσα στο καλο και το κακο, την κολαση και τον παραδεισο...
Θλίβομαι πραγματικά που,οι νεότεροι θα τον θυμούνται μόνο για τις πλαστικές του και τα τραβήγματά του στα δικαστηρια ως παιδοφιλος...
-Σαν freak δηλαδη...
Εγω αρνουμαι να αναλυσω τους προσωπικους δαιμονες του καθενος, οση αποστροφη και αν μου προκαλουν...
Ειδικα ενος ανθρωπου που δεν ειναι πια μαζι μας..
Αυτο που μενει ειναι οτι εφυγε ενας μεγαλος καλλιτεχνης που σημαδεψε μια ολοκληρη γενια με την μουσικη και το χορο του..
Ελαμψε και επεσε σαν αστερι...
Καλο ταξιδι Μιχαλακη ,ελπιζω να εισαι στην πια στην χωρα του ποτε που τοσο σου αρεσε...

24/6/09

Μελίνα...



Εβλεπα πριν λιγες μερες τα εγκαινια του νεου μουσειου της Ακροπολης...
Πολυς λογος εγινε ,πολλα λεφτα δαπανηθηκαν και μετα απο αρκετο καιρο αφου δημιουργησαμε ενα ακρως εντυπωσιακο χωρο ξαναζητησαμε τα μαρμαρα του Παρθενωνα πισω...
Ακουσα αναλυσεις ,ακουσα προστριβες σχετικα με το θεμα ...
Δεν με νοιαζουν οι μικροπολιτικες αναλυσεις , θα το πω οπως μου βγαινει...
Εγω για τα μαρμαρα εμαθα απο την Μελινα ...
Δεν θελω να μηδενισω την προσφορα κανενος αλλα εγω απο παιδι αυτην θυμαμαι να μαχεται για την επιστροφη τους..
Χωρις να θελω να παρει κομματικο χρωμα το κειμενο πιστευω οτι η μεγαλη προσωπικότητα της Μελινας συντελεσε τα μεγιστα στο να γινει
παγκοσμιως γνωστο το θεμα..
Οσοι την προλαβαν ασχετα πολιτικης τοποθετησης ξερουν πολυ καλα τι ενοοω.
Οσοι δεν την προλαβαν απλα διαβαστε 2 αποσπασματα απο ενα λογο της για να παρετε μια γευση...



"Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι

Καταρχήν επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω την OXFORD UNION που έφερε το θέμα αυτό για συζήτηση και ευχαριστώ που με προσκαλέσατε. Νομίζω ότι θα ήταν καλό αυτό το βράδυ ν΄ακουστεί μια ελληνική φωνή. Μια φωνή έστω με τη φτωχή μου προφορά. Την ακούω και μορφάζω. Θυμάμαι εκείνο που είπε κάποτε ο Brendan Behan για κάποιο εκφωνητή "Μιλάει σαν να΄χει τα Ελγίνεια Μάρμαρα στο στόμα του."

Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης το μεγάλο αριθμό Βρετανών πολιτών που συνηγόρησαν υπέρ των θέσεων της κυβέρνησης με τα αξιότιμα μέλη και των δύο σωμάτων του κοινοβουλίου που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και συμπάθεια για το αίτημα της επιστροφής των μαρμάρων. Και βεβαίως εκφράζω τη βαθεία ευγνωμοσύνη μου στη Βρετανική Επιτροπή για την Eπιστροφή των Mαρμάρων του Παρθενώνα, για τις προσπάθειες της να αποκαλύψει την αλήθεια στο Βρετανικό λαό.

Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. ΄Οπως

υπάρχει ο Δαβίδ του Michael Angelo

υπάρχει η Αφροδίτη του Da Vinci

υπάρχει ο Ερμής του Πραξιτέλη

υπάρχουν οι Ψαράδες στη θάλασσα του Turner

υπάρχει η Capella Sixtina

Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα.

Ξέρετε , λένε ότι εμείς οι ΄Ελληνες είμαστε ένας θερμόαιμος λαός. Να σας πω κάτι, είναι αλήθεια. Και είναι γνωστό πως δεν αποτελώ εξαίρεση. Γνωρίζοντας τι σημαίνουν τα γλυπτά αυτά για τον ελληνικό λαό δεν είναι εύκολο να μιλήσω ψύχραιμα για το πως πάρθηκαν τα Μάρμαρα από την Ελλάδα, αλλά θα προσπαθήσω. Το υπόσχομαι."


"Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνεια μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο τ΄όνομα μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητας. Είμαστε έτοιμοι να πούμε ότι θεωρούμε όλη την πράξη του Elgin σαν άσχετη προς το παρόν. Λέμε στην Βρετανική Κυβέρνηση: Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο σχεδόν αιώνες.Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο και σας ευχαριστούμε. Ομως τώρα στο όνομα της δικαιοσύνης και της ηθικής παρακαλώ δώστε τα πίσω. Ειλικρινά πιστεύω ότι μια τέτοια χειρονομία εκ μέρους Μεγάλης Βρετανιάς θα τιμούσε πάντα τ΄όνομά της. Ευχαριστώ. "

Δειτε επισης εδω ενα χαρακτηριστικο αποσπασμα για τον αγωνα της απο την εκπομπη "μηχανη του χρονου"

Ακομα την θυμαμαι να στριμωχνει τον επικεφαλη του Βρετανικου μουσειου και μπροστα στις καμερες και ενω τους παρακολουθουσαν εκατομμυρια τηλεθεατες, ρωτωντας τον αν υπαρχουν πολλοι Παρθενωνες στον κοσμο!
Ας μου πει καποιος ποσους Ελληνες πολιτικους θυμαται να το εχουν κανει αυτο???
Εγω την Μελινα και τον τεως προεδρο της δημοκρατιας Κωστη Στεφανοπουλο με τον Κλιντον θυμαμαι...
Μια και μοναδικη ηταν η Μελινα και ενας και μοναδικος ο αγωνας της ,γιαυτο μακρια απο την μνημη της μικροπολιτικα παιχνιδια και επιλεκτικες αναφορες...
Σε καποια στιγμη ειχε πει:
"Αν γυρισουν τα μαρμαρα και εχω πεθανει θα σηκωθω απο τον ταφο..."
Τετοιο παθος , τετοια προσηλωση, τετοια αγαπη ...
Καπου εκει τα λογια σταματανε για αυτην την γυναικα και μενει ο θαυμασμος και ο σεβασμος κυριες και κυριοι...

21/6/09

Deja vu...


Ειναι μερικες φορες που απλα ξερεις...
Δεν χρειαζεται να ρωτησεις,δεν χρειαζεται να ψαξεις,δεν χρειαζεται να εξηγησεις...
Ειναι μερικες στιγμες που ο χρονος σταματαει και γινεται θεατης...
Συνειδητοποιεις οτι αυτη η λεπτη γραμμη που τοσο σε τρομοκρατουσε ειναι πλεον μπροστα σου...
Αλλλα βαθια μεσα σου ξερεις οτι την εχεις ηδη περασει και ας μην εισαι στην αλλη πλευρα..
Δεν ξερεις το πως και με ποιο μαγικο τροπο εχει γινει αλλα ξερεις το γιατι και ας μην θελεις να το παραδεχτεις...
Και εκει σε αυτη την σχισμη του χρονου σου κοιτας αυτα που εχεις ζησει και δεν θυμασαι..
Γιατι ειναι μερικα ερωτηματα που γινονται απλα και μονο για να ειπωθουν..
Οι απαντησεις ειναι ηδη γνωστες στον ερωτων και ψευδονται μπροστα στα ματια του προσπαθωντας να τον αφησουν αιχμαλωτο της αγνοιας του...
Και αρχιζει να πεφτει η νυχτα...
Που παντα σε τρομαζαν...
Γιατι ειναι κατι νυχτες που εχεις αισθανθει οτι ακροβατεις αναμεσα σε δυο κοσμους...
Και προσπαθεις να σπασεις τον ενα με μανια ...
Για να αποκαταστησεις την μονοτονια και την ρουτινα απο την οποια τρεφεται ο εχθρος του ευατου σου...
Και οταν δεν τα καταφερνεις και νιωθεις φοβο ανοιγεις με δυναμη το παραθυρο της ψυχης σου προσπαθωντας να μαζεψεις φως για να νικησεις την δυναμη της...
Τη δυναμη της νυχτας που μεσα απο την μαγεια της σου δειχνει τις προηγουμενες σου ζωες...
Ονειρα που εχουν πραγματοποιηθει,αληθειες που εχουν ειπωθει,ερωτες που εχουν ολοκληρωθει...
Ολα σκορπισμενα μπροστα στα ποδια σου..
Και απεναντι σου εγω..
Να βλεπω την ψυχη μου μεσα απο τα ματια σου....
Και γνωριμα πνευματα που μου χαμογελανε...
Και τοσες ζωες ...
Αληθεια...
Με αναγνωρισες?
Το καταλαβες?
Ειπες αραγε σε καποια στιγμη απο μεσα σου οτι: " Θεε μου καπου πρεπει να το εχω ξαναζησει αυτο"?
Ειμαι σιγουρος πως ναι...
Ηρεμησε και μην φοβασαι γλυκια μου...
Ειναι απλα ενα Deja vu...
Γιατι οτι αγαπησαμε ειναι καταδικασμενο να επιστρεφει....

17/6/09

Δολοφονιες και αποριες...



Σημερα το πρωι εκτελεστηκε ενας ανθρωπος...
Δεν με νοιαζει αν ηταν αστυνομικος...
Oπως δεν θα με ενοιαζε αμα ηταν αριστερος,δεξιος, αναρχικος, σημαντικος, ασημαντος...
Αυτο που με νοιαζει και με θλιβει ειναι οτι ηταν ενας νεος ανθρωπος 41 ετων και πατερας ενος ανηλικου παιδιου...
Που απλα ηταν στην δουλεια του...
Και αυτος ο νεος τροπος επαναστατικης δρασης καθολου δεν μου μοιαζει επαναστατικος...
Τυφλη βια και εκδικηση μου κανει...
Και δεν θεωρω και πολυ ανδρικο το να γαζωνεις με πανω απο 20 σφαιρες ενα ανθρωπο που ειναι μεσα σε ενα αμαξι και πινει καφε...
Η 17 Νοεμβρη αν για καποιο λογο ειχε λαικη απηχηση ηταν γιατι απεφυγε επιμελως στα χρονια της δρασης της την τυφλη βια και το να εκτελει καθημερινους μεροκαματιαρηδες ανθρωπους.
Οταν εστω και κατα λαθος σκοτωθηκε ενας αθωος ανθρωπος (ο Αξαρλιαν) αρχισε η μεταστροφη της κονης γνωμης που μεχρι εκεινη την στιγμη φανερα καταδικαζε τα πεπραγμενα της οργανωσης αλλα κρυφα ενοιωθε καποια ικανοποιηση...
Προσωπικα δεν καταλαβαινω το κερδος που υπαρχει απο το θανατο αυτου του ανθρωπου...
Και σκοτωνοντας δεν εχεις καμια διαφορα με αυτο που υποτιθεται καταδικαζεις και πολεμας ...
Ασε που ριχνεις νερο στο μυλο της οποιαδηποτε κρατικης εξουσιας για ακομα πιο σκληρους κατασταλτικους και αντιτρομοκρατικους νομους...
Αρα αδυνατω να καταλαβω στο ονομα ποιου κοινωνικου αγωνα δικαιολογειται να σκοτωνεις εν ψυχρω ενα ανθρωπο που απλα εχει παει για το μεροκαμματο του...
Και οσο σκεφτομαι ασυναισθητα μου ερχονται ερωτηματα...
Ποιοι ειναι αυτοι που γνωριζουν ακομη και ποιοι αστυνομικοι ειναι σε μυστικη φυλαξη;
Ποιοι ειναι αυτοι που χτυπανε τυφλα και το μονο αποτελεσμα της πραξης τους ειναι να γινονται ασπιδα ενος αναλγητου κρατους να περασει κατω απο το πεπλο του φοβου οτι νομο θελει;
Τι κρατος ειναι αυτο που αφησε δυο ωρες τον δολοφονημενο αστυνομικο στο δρομο; Και στο ονoμα ποιας ενημερωσης οι καμερες κανανε ζουμ επανω στο νεκρο ... Ελεος ρε..
Τι κρατος ειναι αυτο που κανενας αρμοδιος δεν αναλαμβανει ποτε τις ευθυνες του; Μονο την θλιψη τους καταθετουν και ποτε δεν βλεπουμε ουτε μια παραιτηση...
Περιμενω με αγωνια να δω στους ποσους νεκρους θα νιωσει καποιος απο εσας την στοιχειωδη ευθιξια;
Τι κρατος ειναι αυτο και πως θα με πεισει οτι μπορει να με προστατευσει οταν δεν μπορουν να προστατευθουν οι ιδιοι που υποτιθεται ειναι εντεταλμενοι με την δικη μας προστασια;
Και οσο σκεφτομαι αλλα τοσα ερωτηματα θα μου ερθουν στο μυαλο αλλα οπως παντα δεν θα παρω καμια ικανοποιητικη απαντηση...
Τι να πω;
Mερικες φορες αισθανομαι οτι υποτιμαται η νοημοσυνη μου βαναυσα βλεποντας ολους τους υπευθυνους να εκφραζουν τον αποτροπιασμο τους αλλα κανενας να μην ντρεπεται για την ανεπαρκεια και την ανικανοτητα του που εχουν οδηγησει την χωρα μας σε αυτο το χαλι...
Και σαν πολιτης που με εχουν τσακισει στους φορους και στην λιτοτητα τοσα χρονια , αγανακτισμενος θετω μια τελευταια ερωτηση...
Πληρώνουμε ενα σωρο φορους για εξοπλισμό,ασφάλεια,ευνομία, και αντι αλλου εχουμε νεκρούς μαθητές...βιτριολιομένες καθαρίστριες..νεκρούς αστυνομικούς ...νεκρούς μαφιόζους..καμμένα αστικά κέντρα...
Το εγκλημα κυριαρχεί μαζι με το παρακράτος ... kαι για ολα αυτα δεν υπάρχει τελικά ευθύνη απο τον Αρχηγο αστυνομιας ,τον Υπουργό , τον ...Πρωθυπουργό?
Kανενας δεν φταiει τελικα ρε πουστη μου;
Pε μηπως φταις εσυ;Ρε μηπως φταιω εγω;

10/6/09

Deadly 7 of a politician


Το εχω ξαναδει...
Αμετρητες φορες εχει παιχτει αυτο το εργο μπροστα στα ματια μου...
Eπρεπε να το ειχες δει και εσυ αταραχε πολιτικαντη...
Και τωρα γεμισαμε ενα δωματιο πετρινες καρδιες που μενουν απρακτες και οκνηρες...
Το ξερεις και το ξερω οτι η αληθεια ειναι ενοχλητικη,πικρη ,αγενης...
Αλλα οταν το τιμημα ειναι αρκετο ανεχεσαι να στην εκσφενδονιζουν στα μουτρα συνεχιζεις στρουθοκαμηλιζοντας
και μετρας ως νεος Ιουδας τα τριαντα σου αργυρια ...
Η απληστια ειναι το παυσιπονο του διεθφαρμενου ευατου σου...
Περπατας στο σκοταδι και αξαφνα βρισκεις μια λαμπα πετρελαιου,την αναβεις και εκτος απο φως
ο αερας πλυμμηριζει απο αναθυμιασεις πετρελαιου και φοβου...
Φοβος οτι τα χειροτερα δεν ηρθαν ακομα....
Φοβος οτι καπου κρυβεται...
Και θα εμφανιστει παλι την ωρα που αχορταγος οπως παντα θα βυθιζεσαι σε διονυσιακα
οργια προσπαθωντας να πολεμησεις το τρομο που σου προκαλει η θνησιμοτητα σου..
Βουτηγμενος στην διαφθορα και στη λαγνεια..
Αιωνια δεσμιος της ακατασχετης βουλιμιας σου...
Θυμασαι πως εφτασες ως εδω?
Οχι βεβαια η μνημη σου εχει διαγραψει και δεν μπορει να ανακαλεσει οτιδηποτε ταπεινο...
Ακομα και οι λεξεις σου πια εχουν αποκτησει την δικη τους αυτονομια και
φτιαχνουν μονες τους προτασεις που εχουν σκοπο να εξαπατησουν...
Μας εχεις μαντρωσει σε ενα μοντερνο στρατοπεδο συγκεντρωσης και μας πειθεις να πιστευουμε χωρις να προσπαθουμε...
Οταν καποιος απο εμας παει να ξεκοψει απο το κοπαδι του πετας ενα ξεροκομματο υλικης απολαυσης και προσπαθεις
να εξαγορασεις το οποιο καθαρο κομματι της ψυχης του.
Χρησιμοποιωντας την ρητορικη σου δεινοτητα για να μας πεισεις οτι αυτο ειναι το νοημα της ζωης ...
Η επιθυμια να αποκτησουμε ολο και περισσοτερα...
Και ολα αυτα τα καλυπτεις κατω απο το πεπλο της δηθεν αγαπης σου...
Αγαπη για κατι που θεωρεις υποδεεστερο σου..
Αλλα δεν αγαπας απλα λυμπιζεσαι και ζηλευεις...
Ζηλευεις αυτο που ησουν καποτε ,και μην μπορωντας να γυρισεις πισω προσπαθεις να παρασυρεις τους αλλους στην καταπτωση σου..
Και αυτη η ζηλεια σου καταστρεφει το οποιο θετικο προσημο σε αυτα που κανεις στο ονομα της δηθεν αγαπης σου ...
Το κακο ειναι οτι πλεον εισαι ορατος ...
Το αφελες κοινο σου μοιαζει να απεκτησε μια αποτομη ευφυΐα και αποχωρει αφηνοντας σε μονο σε αυτη την παρασταση...
Και τοτε οργιζεσαι διοτι εχεις συνηθησει στους χωρις αποψη υποτακτικους ...
Βριζεις, απειλεις, τρομοκρατεις ...
Αλλα ο κοπος σου ειναι ματαιος πια..
Κανεις δεν σε φοβαται πλεον ...
Και εγω που σε παρατηρω τοσο καιρο θελω να σου επισημανω κατι...
Καποια στιγμη θα ακουστει ο ηχος της καμπανας για ολους μας ...
Και ξερω οτι και εγω απο τα 7 θανασιμα αμαρτηματα εχω υποπεσει στα 6 και ισως να ειμαι ενας εν δυναμει καταδικος...
Αλλα ακομα και στο νημα μπορει να εχω μια ελπιδα να σωθω ...
Παρολο που δεν το πιστευω...
Εσυ ομως οχι...
Γιατι εισαι αλαζονας ...
Και οπως καθε αλαζονας, δεν αναγνωριζεις τα λαθη και συνεχιζεις μεχρι το τελος αναγλητος και αμετανοητος...
Και οπου δεν υπαρχει μετανοια δεν υπαρχει και συγχωρεση...
Και γιαυτο εισαι καταδικασμενος....
Γιατι η αγαπημενη σου αμαρτια ειναι η αλαζονεια ..
Και η αλαζονεια θεωρειται η αγαπημενη του διαβολου και μητερα ολων των αμαρτιων...

7/6/09

Η τελετη της μεταβασης(in from the glance of fairy)



Η νεραιδα κοιταξε την μεγαλη αιθουσα...
Ηταν ασφυκτικα γεματη απο κοσμο...
Συγγενεις ,φιλοι ,γνωστοι ,ολοι ειχαν ερθει να παραστουν στην γιορτη της μεταβασης...
Σε λιγες ωρες θα αποτιναζε απο πανω της ολες της μαγικες δυναμεις που της ειχε χαρισει η φυση και απο αυριο
θα ηταν μια κοινη θνητη...
Βασιλισσα μεν ,θνητη δεν...
Μερες την τυρανουσε η σκεψη αυτου του ταξιδιου χωρις επιστροφη...
Ειχε προετοιμασει τον ευατο της για τον πονο που θα ενιωθε και για το αισθημα της αδυναμιας που θα την κυριευε μετα την τελετη ...
Ολα θα γινοταν οπως επρεπε...
Μεσα στα πλαισια αυτης της προετοιμασιας ειχε αποκοπει απο οτιδηποτε την προετρεπε να διατηρηθει μαγικο πλασμα...
Και αναμεσα σε αυτα ηταν και ο ποιητης της ...
Ενα απο τα πιο δυκολα πραγματα που επρεπε να κανει ηταν να τον σταματησει και να αποκοπει...
Οποτε εκλεινε τα ματια της μες το μυαλο της ακουγοταν τα κατα καιρους λογια του σαν τραγουδι σειρινων που ηθελαν να την κανουν να λιγοψυχησει...
"Δεν θελω να με ερωτευθεις ' του ειχε πει μια μερα ...
"Ερωτευομαι δυσκολα" της ειχε απαντησει
"Ειμαι νεραιδα δεν θα μπορω να σου ανταποδωσω την αγαπη που θα μου δινεις"
"Δεν θελω να μου την ανταποδωσεις"
"Θα θελησεις να γινω θνητη, θα το ζητησεις το ξερω"
'Εγω το μονο που θελω ειναι να βλεπω αυτα τα πρασινα ματια και αυτο το χαμογελο που παιρνει απο μεσα μου την ασχημια.Και δεν θα ζητησω τιποτα αλλο."
Η νεραιδα αναστεναξε...
Οντως δεν ειχε ζητησει ποτε τιποτα αλλο και αυτη σε ανταλλαγμα τον αφησε μονο του...
"Ωραιο μαγικο πλασμα ειμαι"σκεφτηκε
"Για αυτον το εκανα θα ειναι καλυτερα χωρις εμενα"απαντουσε στις τυψεις της
Ετσι αισθανθηκε οτι επρεπε να γινει και ετσι εκανε...
Αλλα αφου αυτο πιστευε οτι ηταν το σωστο τοτε γιατι ενιωθε τοσο ασχημα???
Εριξε μια ματια στην αλυσιδα διπλα στο θρονο που προοριζοταν για αυτη και ενιωσε ενα σφιξιμο στο στομαχι της...
Της ειχαν ταξει οτι θα την ελευθερωναν οποτε το ζητουσε αλλα ποιος μπορει να ειναι ποτε σιγουρος για ανθρωπινες υποσχεσεις???
Θα την κρατουσαν εκει ...θα ηταν και θνητη και φυλακισμενη...
Τα βιολια αρχισαν να παιζουν μια γρηγορη μελωδια σηματοδοτωντας την εναρξη της τελετης ...
Η νεραιδα σηκωσε το βλεμμα της εκανε μια υποκλιση και αρχισε να διασχιζει την αιθουσα αργα για να φτασει στο υπερυψωμενο θρονο της...
Μετα θα ακολουθουσε μια τελετουργια οπου μεσω της ενωσης της με τον θνητο θα απαρνιοταν μια μια της μαγικες της ιδιοτητες...
Καθως βαδιζε ενιωσε μια γνωριμη φωνη μες το κεφαλι της ...
" Αν μπορουσα να δωσω στην ομορφια ενα ονομα θα ηταν το δικο σου,τοσο ομορφη ακομα και την στιγμη που βαδιζεις προς την αιχμαλωσια"
Εστρεψε το κεφαλι της αμεσως αριστερα...
Ο ποιητης της ηταν στην αιθουσα ...
Μονο αυτος μπορουσε να της μιλησει με τηλεπαθητικο τροπο ...
"Ποιητα μου ..που εισαι ?Μα πως το καταλαβες ? Πως ηρθες?"
" Νεραιδα μου η κλωστη που μας δενει...ξεχασες να την κοψεις, και ολο αυτο τον καιρο νιωθω οσα ζεις"
"Και γιατι δεν μιλησες?Τωρα ειναι αργα, δεν μπορω να κανω πισω.."
Ειχε φτασει πια μπροστα στο θρονο της γυρισε προς τους συγκεντρωμενους και καθησε ...
Η μουσικη συνεχιζε και η μελλοντικη βασιλισσα προσπαθουσε να εντοπισει τον ποιητη της μεσα στην αχανη αιθουσα...
"Μην με ψαχνεις ακου με μονο, εισαι σιγουρη γιαυτο που πας να κανεις ?"
"Σε παρακαλω μην μου το κανεις πιο δυσκολο ..."
"Οχι νεραιδα μου δεν ηρθα για να στο δυσκολεψω"
"Τοτε?"
" Εψαξα,ρωτησα και εμαθα και θελω να σου προσφερω το μανδυα προστασιας"
"Οχι ποιητα μου οχι.."
"Ξερω πως για να μπορει να αναστραφει η μεταβαση οποια στιγμη θελησεις πρεπει καποιος θνητος οικιοθελως να δεχτει να θυσιασει ενα κομματι της ψυχης του "
"ΜΗ! Δεν αξιζει για μενα!Σε παρακαλω μην προφερεις τα λογια"
"Προσφερω κομματι της ψυχης μου ως ανταλαγμα στα μαγικα πλασματα στην περιπτωση που η νεραιδα μου θελησει οποιαδηποτε στιγμη να αναστρεψει
την θνησιμοτητα της"
"Εισαι τρελλος? Γιατι το εκανες αυτο ? "
"Δεν θελω καμια αλυσιδα να ειναι ικανη να σε κρατησει...Θελω να εχεις παντα επιλογες ..."
"Μονο γιατι το εκανες πες μου ,εγω σε αφησα , σε προδωσα,και εσυ ηρθες να μου δωσεις το δικαιωμα της επιλογης?"
"Δεν με αφησες, εφυγες αλλα δεν εκοψες ποτε την κλωστη που μας ενωνε αρα προσπαθησες απλα να με προστατευσεις και εγω σου ανταποδιδω αυτη την προστασια"
"Γιατι?"
" Γιατι η ψυχη μου ειναι γεματη απο σενα ,αρα οχι ενα αλλα ολα της τα κομματια σου ανηκουν..Γιατι εισαι το χρωμα στα γκριζα ονειρα μου...Γιατι εφερες στη επιφανεια οτι ομορφο ειχα θαψει ...Γιατι εκανες το θορυβο μουσικη....Γιατι ειχα τα δυο πιο πολυτιμα σμαραγδια του κοσμου οταν κοιταγα τα ματια σου...Γιατι απλα εισαι το πιο αγαπημενο πλασμα που εχω..."
"Εισαι ερωτευμενος μαζι μου? Και ενω εγω φευγω εσυ ηρθες να θυσιαστεις?"
"Εσυ το ειπες ...και για να το λες κατι θα ξερεις ..Μην ξεχνας οτι ακομα εισαι νεραιδα.."
Η μουσικη σταματησε και χειροκροτηματα αντηχησαν στην μεγαλη αιθουσα ...
Απο τα ματια της νεραιδας ετρεχαν δυο δακρυα ...
Ο μαγος που ηταν υπευθυνος για την μεταβαση αρχισε να ψελλιζει τα διαφορα ξορκια...
"Ποιητα μου..." προσπαθησε να τον ακουσει για τελευταια ισως φορα ..
"Φευγω νεραιδα μου δεν αντεχω να το δω αυτο.. να θυμασαι 2 πραγματα μετα την τελετη...
Πρωτον,οτι οποτε θελεις μπορεις να χρησιμοποιησεις την ψυχη μου ως κλειδι για να ανοιξεις την οποιαδηποτε αλυσιδα σε κραταει φυλακισμενη...
Και δευτερον οτι οπως και στο σκακι ετσι και στην ζωη η βασιλισσα εχει παντα το δικαιωμα να κινείται προς ολες της κατευθυνσεις.. Η καρδια μου σου ανηκει...Αντιο..."

3/6/09

Kαι αμα τα παρω...


Και μια που ειμαστε αυτο το καιρο ολοι σε προεκλογικο κλιμα
και αφου με την προηγουμενη αναρτηση μου στεναχωρησα το μπαλονι μου
και τζατζαριστικαμε λιγο που λεει και αυτη ,σημερα θα το παω πιο ομορφα και πιο μουσικα...
Αυτο τον καιρο λοιπον την αποψη μου για την πολιτικη κατασταση την περιγραφουν με τον καλυτερο τροπο τα Κιτρινα ποδηλατα...
Και επειδη τα πολλα λογια ειναι φτωχεια και εγω συνηθως μιλαω πολυ αρα μαλλον για αυτο δεν προκειται να γινω ποτε πλουσιος
σας το παραθετω χωρις να πω τιποτα αλλο ...

Θα παρω φορα ...

Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που ’χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.

Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω.

Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Πρώτη εκτέλεση: Κίτρινα Ποδήλατα