18/11/13

Παίζουμε ξανά...

Κάιρο είχα να παίξω σε παιχνίδια ...
Για να πω την αλήθεια δεν γράφω πολύ τελευταία και αφιερώνω στον Ιανό πολύ λίγο χρόνο...
Κάτι επαγγελματικά τρεξίματα συν κάποια προβλήματα υγείας της μητέρας μου δεν μου αφήνουν και πολύ χώρο για έμπνευση....
Όταν όμως σου κανουν την τιμή να σε βραβεύσουν δυο τόσο αξιόλογα άτομα πρέπει να βρεις λίγες στιγμές ακόμα και αν χρειαστεί να τις κλέψεις για να απαντησεις στις ερωτήσεις του παιχνιδιού....
Καταρχάς ευχαριστώ πολύ τον Onirokosmo και την   για τις προσκλήσεις τους...
Έχουμε λοιπόν δυο σειρές ερωτήσεων ...

 One lovely blog award ...
Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας;
Η ανάγκη να αδειάζω όλα αυτά που ζουν στο μυαλό μου στο ψηφιακό χαρτί ...Λειτουργεί για μένα όπως το καπάκι στην χύτρα ταχύτητος!!!! ;)
Από που βρίσκετε την έμπνευση σας;
Η κύρια πηγή  έμπνευσης του  Ιανού είναι η νεράιδα του...
Σχεδιάζεται από πριν το περιεχόμενο του blog σας;
Όχι!Οι αναρτήσεις μου είναι συνήθως πρώτα γραμμένες πάνω σε μικρά χαρτιά και τσαλακωμένες χαρτοπετσέτες και πάντα μεταφέρονται σχεδόν αυτούσιες...
Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;
Δεν θέλω να του προσθέσω η να του αφαιρέσω κάτι!Έτσι ξεκινησε και έτσι αγαπώ να το βλέπω...
Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για εσάς  να δημιουργήσετε;
Αν σαν δημιουργία θεωρείτε το γράψιμο δεν υπάρχουν στάνταρ στιγμές...
Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς;
Τι να ξερει;Δεν υπάρχει κατι το σημαντικό που αφορά το άτομο μου για να το μοιραστώ... ;)
Ποια τα hobby σας;
Γράψιμο,διάβασμα και ταινίες...

The unpaixtable Award

1-Intro -Όνομα ,Τοποθεσία , Ζώδιο , Βlog Platform Ianos για την bloggoσφαιρα Παύλος για τον real world...Αθηνα ,τυπικός Υδροχόος,blogger...
Ποιό είναι το μότο του Βlog σου? Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!Always practice what you preach...
Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι , ποιό θα ήταν και γιατί ;\Κρυφτό...Πολλοί συμμετέχοντες ,συνεργασίες ,μυστικά μέρη,εναλλαγές και πάντα κάποιος θα μπορει να μας ξελευθερωσει ολους στο τέλος...
Όταν γίνω διάσημος blogger θα ...

Δεν θα γίνω ποτέ διάσημος blogger...
Κάνε φίρμα την λιγότερη δημοφιλή ανάρτησή σου . Αν και δεν κοιτάζω ποτέ την δημοφιλια των αναρτήσεων μου θα πω ότι μια απο τις πιο αγαπημένες μου αναρτήσεις ειναι  η "Νυχτερινό "Σε χρειαζομαι"..."
Ποιά κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blogo-σφαιρα και γιατί;;Νομίζω οτι δεν είμαι εγώ αρμόδιος να αφανίσω κανενός ειδους έκφραση,θα πω μονο οτι με εκνευρίζουν τα blog  με δήθεν δημοσιογραφικό περιεχόμενο που σκοπεύουν στην συλλογη κλικ...
Αν εμφανιζόταν μπροστά σου ένα τζίνι ,έτοιμο να πραγματοποιήσει 3 ευχές σου ,ποιές θα ήταν αυτές;Να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στην γη χωρίς στέγη και φαγητό...
Να έχω την υγεία μου όσο ζω...
Και να γίνει η ζωή των αγαπημένων μου προσώπων τόσο όμορφη όσο μπορούν να αντέξουν και να διαχειριστούν...

Ξέρω ότι πρέπει να καλέσω ανθρώπους με την σειρά μου να παίξουνε αλλά μετά από τόση καθυστέρηση οι πιο πολλοί έχετε ήδη προσκληθεί και άλλοι ξέρω ότι δεν σας τρελαίνει και να παίζετε ,όποτε όποιος έχει όρεξη και θέλει η πρόσκληση από μέρος μου ανοιχτή...
Πάρτε το βραβείο και πείτε τα!!! ;)
Σας φιλώ....
Η μουσική επένδυση είναι τρελό κόλλημα του τελευταίου μήνα...Audioslave - Like a stone....

2/11/13

Ξεθωριάζω μέσα σου...

Στέκομαι ακόμα δίπλα σου..
Σε πείσμα όλων των καλοθελητών ...
Ανόητες Κασσανδρες που διαψεύδω τις προφητείες τους...
Συνεχίζω....
Θέλω να κρατάω αυτό το αόρατο χέρι σου...
Θέλω να  συνεχίσω να παίρνω την ζωή από τις ανάσες σου...
Σε κοιτάζω και ξέρω όλες τις κρυφές σου αλήθειες...
Αόρατες  από το πλήθος υποκλίνονται στην δύναμη της ένωσης μας...
Σιωπηλή και περήφανη...
Ζεις την ζωή σου...
Και έρχονται στιγμές που αποτραβιέσαι στις σκιές και κομματιάζεσαι...
Κάποιες νύχτες,στο χυτήριο της ψυχής σου λιώνεις σκοτάδια και σφυρηλατείς πανοπλίες από χρώματα...
Φοράς μια από αυτές και όλα αλλάζουν...
Και εγώ...
Είμαι ένας ξένος που το φως του μοιάζει μακρινό...
Ένας αλήτης που η καρδιά του ζει άστεγη...
Ριψοκίνδυνος ακροβάτης στην καμπύλη του χαμόγελου σου...
Και τα αισθήματα μου ένας στρατός παραδομένος και αιχμάλωτος στων ματιών σου το σφράγισμα...
Χρονια τώρα στέκω παράμερα και παρακολουθώ τα αντικρουόμενα σου...
Να αγαπάς αυτό που είμαι και να μισείς αυτό που μπορεί να γίνω...

Αλλά με τον καιρό συνήθισα και αγάπησα τις αντιθέσεις σου...
Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα  νιώθω όλο και πιο διάφανος...
Και εσύ το ξέρεις ...
Ότι ούτε ο χρόνος δεν μπορεί να μας νικήσει...
Και όσο το μυαλό σου θα με ζητά η κλωστή θα λάμπει...
Και όσο θα ξεθωριάζω μέσα σου, κόντρα σε όλες τις λογικές,αντί να σβήνω, θα γίνομαι ένα με σένα...
Χρονια πολλά ...