Παιχνιδιων συνεχεια σημερα!
Η Daria μου ζητησε να πω 7 αληθειες για μενα ...
Δεν μου ζηταγες καλυτερα 7 τραγουδια να σου πω
για να διαλεξεις το σκοπο που λεει και ο ποιητης...
Αν και η ωρα δεν ειναι και η καλυτερη για ενδοσκοπηση
δεν μπορω να της χαλασω το χατηρι οποτε...
Κυριες και κυριοι προσδεθητε ξεκιναμε:
1)Εχω 5 ανηψακια απο την μοναδικη μου αδερφη και τα αγαπαω ολα!
Ομως λατρευω το τριτο που ειναι και το μοναδικο κοριτσακι!
Μπορει να με λιωσει με ενα βλεμμα και μισο ναζι
(το μονο καλο ειναι οτι τα αισθηματα και η αδυναμια ειναι αμοιβαια)
2)Ειμαι 34 χρονων και εχω ηδη 20 χρονια ενσημα σε ΙΚΑ και ΤΕΒΕ
πραγμα που με κανει να πιστευω οτι πρεπει να βγω ΤΩΡΑ στην συνταξη
τιμης ενεκεν και οχι σε 31 χρονια!!!
3)Ειχα ονειρο ζωης να φτιαξω beach bar σε νησι!
Το καταφερα αλλα το τιμημα ηταν η πληρη καταρρευση της
προσωπικης μου ζωης πραγμα που με εκανε να το παρατησω
μετα απο 3 χρονια!
4)Λατρευω το επαγγελματικο ρισκο με οτι αυτο συνεπαγεται,
το κακο ειναι οτι στις κατα καιρους σχεσεις μου κατα κανονα
τους προκαλει τρομο!!!
5)Ενα απο τα ελατωματα μου ειναι οτι αμα με ξενερωσει κατι
σε σχεση η φιλια δεχομαι την ζωη χωρις τον αλλο με υβριστικη ευκολια,
και απο οτι μου εχουνε πει ποναει παρα πολυ αυτο.
6)Μου ειναι εξαιρετικα δυσκολο να εκτονωσω με φυσικη εκφραση
την αγαπη μου(τουλαχιστον τον πρωτο καιρο).
Αυτο το πρωτο φιλι για καληνυχτισμα μπορει να παρει καιρο
μεχρι να πραγματοποιηθει!
7)Εχω παντα την αισθηση οτι μια παραξενη τυχη απομονωσης κρεμεται
πανω απο το κεφαλι μου ...
Αυτα για σημερα, το ταξιδι στην χωρα του Ιανου τελειωνει καπου εδω...
7 σχόλια:
Έχουν ένα κακό αυτά τα παιχνίδια τελικά. Σου δημιουργούν περισσότερα ερωτήματα. Θέλω να πω, πως εκεί που έχεις γενικές απορίες για έναν άγνωστο άνθρωπο, ξαφνικά αρχίζεις να έχεις συγκεκριμένες.
Π.χ. τόσο μικρός και τόσο πολλά ένσημα; Μα γιατί; Δουλειά από τα 14; Και γιατί όχι σχολείο; Ή και τα δύο μαζί;
Κατάλαβες Ιανέ; Τόσα ερωτήματα από μία από τις απαντήσεις σου. Για να μην πιάσω τα beach bar και όλα τα υπόλοιπα....
Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα όμως οπότε το κόβω γιατί θέλω να ζήσω λέμεεεεεε....
Καλησπέρα.
Καλησπερα!
Ε ετσι ειναι οντως μαθαινεις για τον αλλο πραγματα που ουτε φανταζοσουνα! Μπορω να σου πω οτι αυτη την απορια σου την περιμενα !!!
Η απαντηση ειναι και τα δυο μαζι!
Και στο εξηγω ο πατερας μου ηταν καπετανιος τον βλεπαμε μια φορα το μηνα και αν,αφηνε στην μητερα μου ενα συγκεκριμενο ποσο(100 δραχμες αν θυμαμαι καλα) το οποιο μας εδινε για ολη την εΒδομαδα ,εμενα ποτε δεν μου εφτανε και ενα πρωι πηγα σε ενα μαγαζι που ζητουσε βοηθο και επιασα δουλεια απογευματα οταν ειχα σχολειο και το σαββατο απο το πρωι!
Οταν την πρωτη εβδομαδα πηρα βδομαδιατικο ενα ολοκληρο χιλιαρικο αισθανθηκα απο Ωνασης και πανω ...
Απο εκεινη την στιγμη η ζωη μου
συνεχιστηκε καπως ετσι ...
Ενταξει επιστημονας δεν εγινα τελειωσα το σχολειο πηρα ενα lower και ταυτοχρονα δουλευα παντα δουλευα απο τοτε που θυμαμαι τον ευατο μου!
Το καλο ηταν οτι οι εργοδοτες μου οταν ημουν μικρος δεν μου κλεβανε τα ενσημα!χι χι!
Ελπιζω να ηταν επαρκης η απαντηση μου!
Και ρωτα οτι θελεις ελευθερα δεν προκειται να σκοτωσουμε την γατα εδω! Θα την αφησουμε να ζησει!!!!
Άκου τι θυμήθηκα τώρα.
Όταν ήμουν μικρή, αρχές γυμνάσιου, είχα χαρτζιλίκι 1 ή 2 δρχ τη μέρα (όπως θα κατάλαβες σου ρίχνω αρκετά χρόνια). Κάποια στιγμή μου "γυάλισαν" κάτι σανδάλια. Όταν τα ζήτησα, η μαμά μου είπε πως είχαμε ήδη αγοράσει καλοκαιρινά παπούτσια και αν τα ήθελα έπρεπε ή να μαζεύω το χαρτζιλίκι ή να τη βοηθήσω στη δουλειά και να δώσει σε μένα όσα έδινε σε μια κυρία που της έκανε τη συγκεκριμένη δουλειά. Δούλεψα λοιπόν και μάζεψα τα λεφτά αλλά ποτέ δεν αγόρασα τα σανδάλια. Μου φάνηκαν μετά πολύ ακριβά γιαυτό που ήταν και τα λεφτά τα είχα βγάλει δουλεύοντας οπότε δεν μπορούσα να τα ξοδέψω τόσο εύκολα!!
Έμαθα όμως την αξία και των χρημάτων και της δουλειάς.
Όταν μετά σπούδαζα οι γονείς μου μου έστελναν ένα ποσό κάθε μήνα αρκετό για τα απαραίτητα. Για όλα τα υπόλοιπα (διακοπές, ταξίδια κλπ) δούλευα πάντα για να τα κάνω. Κι όταν αποφάσισα να κάνω κι άλλες σπουδές βρήκα και δουλειά για να μπορώ να με ζω. Δεν μετάνοιωσα ποτέ γιαυτό κι ευχαριστώ πάντα τη μάνα μου για το μάθημα που μου έδωσε. Να μη δουλεύω τζάμπα (αν και το έχω κάνει πολλές φορές) και να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη πάντα.
Το beach bar που το είχες; Θα έσκαγα αν δεν ρώταγα...
Kalimera Iane,
Mou ekanan megali entiposi auta pu diavasa kai exo aporia.Exeis paskei na breis gia poio logo diskolevesai na ektonoseis tin agapi su;Ti einai auto pu se ebodizei;
Kαλη μου Daria καλησπερα...
Με την ιστορια που μου ειπες επιασες
ακριβως την ουσια του πραγματος!
Και εμενα εκει γυρω στα 13 με 14 ολοι οι συμμαθητες μου παιρνανε εγχρωμες τηλεορασεις.
Εμεις ειχαμε μια ασπρομαυρη γκρουντιχ του 69.
Σε ενα ξεμπαρκαρισμα του πατερα μου πηγα και του ζητησα να μας παρει μια
εγχρωμη.
Η απαντηση του ηταν οτι αυτος θαλλασοπνιγεται και δεν εχει καν τηλεοραση στην καμπινα του και αμα θελω πολυτελειες να μαθω να δουλευω
και να πληρωνω για αυτες!
Αυτο ηταν και το εναυσμα (μαζι με το τοι το χαρτζηλικι δεν εφτανε )να πιασω δουλεια!
Απο εκεινη την στιγμη και μεχρι σημερα δεν εχω ξαναζητησει τιποτα υλικο απο τον πατερα μου και ειμαι περηφανος για αυτο!
Για τα "αρκετα χρονακια "δεν θα μπω καν στο κοπο να το σχολιασω .
Πρωτον γιατι το savoir-vivre απαγορευει σε ενα κυριο να κανει ερωτησεις για την ηλικια μιας κυριας.
Δευτερον δεν μου αρεσει να χρησιμοποιω ημερολογια προτιμω και εχω αλλα κριτηρια για τον προσδιορισμο της ηλικιας.
Στην τελευταια σου ερωτηση τωρα προσπαθησα να απαντησω κατευθειαν αλλα δεν μπορω να αντισταθω στο πειρασμο να στο κανω πιο δυσκολο σαν κουιζ ενα πραγμα .
Λοιπον θα σου δωσω δυο στοιχεια και εσυ θα βρεις το νησι που ειχα το μαγαζι!
1)Αγαπησα αυτο το μερος μεσα απο το βιβλιο του Τασου Αθανασιαδη "η αιθουσα του θρονου" οταν εγινε τηλεοπτικη σειρα γυριστηκε σε αυτο το νησι.
2)Σε αυτο το νησι συνυπαρχουν ανθρωποι 2 δογματων της ιδιας θρησκειας...
Ελα πανευκολο το εκανα....
Καλησπερα μικρη μου "ξενη"...
Δεν ειχα φανταστει ποτε οτι οι αληθειες μου θα εκαναν εντυπωση σε κανεναν ισως μαλλον γιατι ειναι δικες μου και δεν τις βλεπω ως κατι ιδιαιτερο.
Στην ερωτηση σου τωρα και το εψαξα και το αναλυσα.
Προσεξε, λεω οτι δεν μπορω να εκτονωσω την αγαπη μου τον πρωτο καιρο με φυσικο τροπο,την δειχνω με πολλους αλλους τροπους πιο ουσιωδης θελω να πιστευω .
Τωρα γιατι μου βγηκε αυτο?Δεν ξερω ισως γιατι βιωσα την μανια και τη λυσσα για την κατασπαραξη ευκολων "θυματων" απο κοντινους μου ανθρωπους και αυτη η σαρκικη καταμετρηση να με εκανε να σιχαθω και να μου αφησε ως σουβενιρ το "κουσουρι " να προτιμω ενα διαφορετικο τροπο προσεγγισης.
Τωρα αυτο στην εποχη μας ισως να ειναι πια ελατωμα, αλλα πια ειμαι πολυ μεγαλος για να αλλαξω τροπο σκεψης,ασε που δεν θελω κιολας...
Ελπιζω να σε καλυψα και οποια αλλη απορια ευπροσδεκτη..
Και μόνο με μισό στοιχείο θα την εύρισκα τη Σύρο. Τυχερε!!! Είναι κούκλα κι ένα μέρος που νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω. Δεν έχω πάει ποτέ καλοκαίρι όμως.
Τα χρόνια μου δεν τα κρύβω. Άλλωστε στη φωτογραφία του δημοτικού φόρα παρτίδα είναι η χρονολογία. Τα χρόνια δε, μετράνε και ημερολογιακά. Έστω και λίγο...
Δημοσίευση σχολίου