ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ.....

Αποψε δεν θελω κανεναν ...
Αποψε θα μεινω μονος μου και θα παω στο κρυφο μου μερος ...
Εκει που κανενας δεν μπορει να με βρει και μπορω να βγαλω την μασκα
της καθημερινοτητας....
Εκει μπορω να κλαψω και να μην ντρεπομαι ,μπορω να ξεκαρδιστω στα γελια και να μην
νιωθω ενοχες ,κοιτα που φτασαμε ,να αισθανεσαι μερικες φορες ενοχος και για το γελιο σου,
Καταντια της κοινωνιας μας πρεπει να ειναι και αυτο ....
Σημερα λοιπον δεν εχει βολτες, φιλους και τα λοιπα σημερα θα παω στο πηγαδι των αναμνησεων...
Εκει θα ειμαι , θα ανεβαζω με το κουβα αναμνησεις και θα κανω λυτρωτικα ντουζ στον ενηλικο ευατο μου..
Αρχιζω λοιπον ....
Να μαι! Ειμαι 10 χρονων και τρωω αυτες τις πορτοκαλι καραμελες που εσκαγαν στο στομα ειναι απογευμα και
οπως καθε απογευμα βλεπω τενεκεδουπολη...
Η μανα μου καθως μου φερνει το γαλα μου με ομοβαλτινη παρακαλω, φωναζει να αφησω το Μπλεκ και την βαβουρα και να διαβασω τα μαθηματα μου...
Η τενεκεδουπολη διακοπτει για διαφημησεις και ακουγεται το τραγουδακι "ολα τα καλα παιδακια τρωνε μποζο γαριδακια"...
Ηδη αρχιζω και νιωθω καλυτερα...
Ξαναριχνω τον κουβα μεσα στο πηγαδι των αναμνησεων και βγαζω μια καινουργια φουρνια...
Τωρα ειμαι μαζι με την Ελλη τον παιδικο μου ερωτα ,αυτη ντυμενη με μια Robe di kappa φορμα και μια σουπερ Κατερινα στα χερια,
εγω καμαρωνω για τα καινουργια μου Strike που οπως ελεγε η διαφημηση οποιος τα φορουσε καρφωνε...
Παμε στην πυλωτη που μαζευομαστε ολα τα παιδια της γειτονιας, εκει η Δημητρα δειχνει την συλλογη απο καρτες της ντισνευ και εγω
την παρακολουθω και ντρεπομαι να της πω οτι προτιμω να παιξω με τον Φανη που καθεται πιο διπλα και παιδευεται με ενα κυβο του Ρουμπικ ,
Ατου υπερατου η Σουμπουτεο...
Σε ενα χαλασμενο τρικυκλο που ειναι χρονια παρατημενο καθεται ο Χρηστος με την Ευαγγελια και διαβαζουν.... ο μεν μικυ μαους
η δε το "Με οικογενεια"...
Πρεπει να ηταν η μονη που ειχε καταφερει να διαβασει και το με και το χωρις οικογενεια,μαζι φυσικα με ολα τα βιβλια
του Ιουλιου Βερν!
Τωρα ειμαι μια χαρα.... αυτες οι γλυκες αναμνησεις εχουν παρει απο πανω μου το αγχος.
Xαμογελαω και ξαπλωνω πισω ...
Καλα εκανα και δεν πηγα πουθενα και ηρθα εδω σημερα.
Παλι δεν θα χρειαστω χημικα για να ηρεμησω...
Τελικα κανενα αγχολυτικο δεν ειναι τοσο αποτελεσματικο οσο το νερο που βγαζει το πηγαδι των αναμνησεων....