ΜΑΘΗΜΑ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ...

Bγηκε εξω απο το σπιτι και πηρε το δρομακι που οδηγουσε στον κηπο...
Τα γεγονοτα πια τους ξεπερνουσαν και ειχαν παρει μορφη χιονοστοιβαδας ...
Απο στιγμη σε στιγμη θα τους την πεφτανε και το πιο πιθανον ηταν να τους χτιζαν μεσα στο νεοκλασικο οπως ελεγε και η Σοφια..
Και θα τους πεταγανε τιποτα σκονακια στις τσεπες για να φανει ως ξεκαθαρισμα λογαριασμων μεταξυ συμμοριων...
Πηρε μια βαθια ανασα και αρχισε να λεει απο μεσα του την ιστορια που κοροιδευε η Μαρινα...
Πρεπει να την ειχε πει χιλιαδες φορες στους φιλους του αλλα τωρα την ελεγε στον ευατο του ...
Κατι σαν ενα προσωπικο αγχολυτικο...
"Εκεινο το βραδυ που λες καβαλησε την ασημενια πορσε σπαιντερ και ξεχυθηκε στο δρομο με 100 μιλια την ωρα..
Ωσπου σε μια στροφη πανω κοντα στην Καλιφορνια την τσακισε πανω σε μια κολωνα και το κεφαλι του χωριστηκε απο το σωμα του"
Την ιστορια του θανατου του James Dean διεκοψε η φωνη της Μαρινας που καθοταν διπλα στον ξυλινο φραχτη
"Που πας ?"τον ρωτησε καθως αυτος εκανε μια κινηση να απομακρυνθει...
"Καπου γενικα να την πεσω "της απαντησε με αμηχανια και αποφευγοντας να την κοιταξει ...
"Τι γινεται επανω ?"
"Επανω ?Τι Να γινεται επανω? ολα καλα επανω .."αποκριθηκε παιζοντας με το φερμουαρ του μπουφαν του...
Τοσο καιρο ερωτευμενος μαζι της και ακομα και τωρα που πλησιαζανε προς το τελος τους ενιωθε την ιδια αμηχανια..
Θα πεθαινε και θα επαιρνε το μυστικο του στον ταφο...
Η Μαρινα με τα χερια της σταυρωμενα και το βλεμμα στο κενο του ξαναμιλησε.
"Κοιτα,αν θελεις να κοιμηθουμε μαζι..ενταξει.."
Ο Αργυρης παγωσε για μερικα δευτερολεπτα...
Μετα γυρισε προς το μερος της και την κοιταξε ,αυτη συνεχιζε να κοιταει ακομα στο κενο ..
"Ξερεις κατι ?" την ρωτησε
"Τι?"απαντησε κοφτα εκεινη καθως εκεινος πλησιασε το προσωπο πολυ κοντα στο δικο της..
"Δεν μ'αρεσει ετσι..."
"Και πως το περιμενες δηλαδη?"του ανταπαντησε γεματη απορια...
"Δεν ξερω ,δεν ξερω ,"τραβηξε το προσωπο του μακρια και συνεχισε"καπως αλλιως παντως οχι ετσι"...
Αυτη συνεχισε να τον κοιταει με απορια ..
"Παω μια βολτα στο δρομο "ειπε και γυρισε αποτομα να φυγει...
Εκανε δυο τρια βηματα και κοντοσταθηκε...
Γυρισε στην προηγουμενη του θεση διπλα της και την ρωτησε
"Αν τουλαχιστον ολα αυτα δεν γινονται απο φοβο η απο ανια η απο συναδελφικη διαθεση''
Η Μαρινα για πρωτη φορα γυρισε και τον κοιταξε ,αυτος γυρισε απο την αλλη εστρεψε το βλεμμα του στο χωμα
και εκανε την δυσκολη ερωτηση που κρατουσε τοσο καιρο μεσα του...
"Μ'αγαπας λιγο?"
Το χερι της επιασε το μπρατσο του και το τραβηξε
"Ψιτ ...οχι μεγαλα λογια δεν ειπαμε?..."
Ο Αργυρης εκανε ενα μορφασμο αποδοκιμασιας ,επιασε το φερμουαρ του μπουφαν του για ακομα μια φορα
"Δηλαδη με σενα πως γινεται?" ρωτησε εντονα κατεβαζωντας το φερμουαρ με δυναμη"κατεβαζουμε το φερμουαρ,ξεκουμπωνουμε το παντελονι και μπαπ τελειωσαμε?"ειπε κανοντας στον αερα την χαρακτηριστικη κινηση καποιου που πηδαει ..
"δεν με παιρνει για περισσοτερα "απαντησε ηρεμα η Μαρινα...
"Μαλιστα " ...
Μεσα στο μυαλο του Αργυρη παλευε η αγαπη για αυτο τον ανθρωπο με το θυμο που ενιωθε για αυτα που του ελεγε..
Αποφασισε οτι επρεπε να της πει κατι ακομα...
Επρεπε να τις κανει ενα μαθημα και κατι του ελεγε οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο μαθημα που θα εκανε στην ζωη του..
Με προτεταμενο το δεικτη του μπροστα στο προσωπο της αρχισε να της μιλαει..
"Ακου λοιπον τωρα το μαθημα της ανατομιας ..."
Εφερε το δαχτυλο του στο κεφαλι του .
"Αυτος εδω ειναι ο εγκεφαλος... που διψαει για αληθεια και ποτε δεν του δινουμε αρκετη και ποτε δεν χορταινει..'
Εσκυψε τωρα προς αυτη και εβαλε το χερι του στην κοιλια της
"Και αυτη εδω ειναι η κοιλια που διψαει για τροφη"
Το χερι του τρεμοντας κατεβηκε λιγο πιο χαμηλα και η Μαρινα το σκεπασε με το δικο της...
"Και αυτο εδω κατω ειναι το φυλο που διψαει για ερωτα γιατι νιωθει μοναξια ποτε ποτε...'
Τραβηξε και το χερι του αποτομα και αρχισε να απομακρυνεται ..
"Εγω στην ζωη μου τα θρεψα "Ξαναμιλησε γυριζοντας προς το μερος της "Τα χορτασα και τα τρια οσο μπορουσα και οσο ηθελα"
Συνεχισε να απομακρυνεται κανοντας οπισθια βηματα "εσυ την κοιλια σου λιγο "συνεχισε σηκωνοντας το δαχτυλο του "με φασκομηλο βεβαια,αλλα απο αληθεια , απο ερωτα?...ΤΙΠΟΤΑ ...ΤΙΠΟΤΑ...ΤΙΠΟΤΑ... μονο φουσκωμενα λογια και καμωματα και ποζες" ...
Ο Αργυρης ειχε γυρισει τωρα τελειως την πλατη του και καθως εφευγε ενιωθε τα ματια της Μαρινας καρφωμενα στην πλατη του καθως περιμενε να τελειωσει το λογυδριο του..
"Της αφηνει το χερι " ειπε οσο πιο δυνατα μπορουσε..
"Το μαθημα τελειωσε ,μπορεις να πηγαινεις...'