Ανεκπληρωτο....

Eιχα φορεσει τα καλα ρουχα της ψυχης μου...
Τα ειχα βγαλει απο το ντουλαπι του παρελθοντος ,τα ξεσκονισα, επιδιορθωσα την φθορα τους
και ημουν ετοιμος να σε ξανασυναντησω...
Οι παλμοι μου θυμαμαι πολλοι και το σφιξιμο στο στομαχι μονιμο καθως ο χρονος λιγοστευε και ζυγωνε η στιγμη....
Ραντεβου με ονειρικο πλασμα...
Στιγμη που το ονειρο μπλεκεται στα ποδια της φτηνης πραγματικοτητας και της δινει αξια...
Και ειχε χαριστει σε μενα ...
Σε ποιον?Σε μενα ...
Σαν παιδι χαμενο στην χωρα του ποτε ενιωθα..
Εξαχρονος πιτσιρικας που μολις ειδε το πρωτο του ταχυδακτυλουργικο κολπο!!!
Η στιγμη δεν αργησε...
Ουτε εσυ αργησες...
Εγω μαλλον αργησα...
Και απο οτι φαινεται θα αργησω ακομα...
Παντα ασυνεπης σε οτιδηποτε αποτελει συνιστωσα ευτυχιας και ομορφιας ...
Αδεξιος ζωγραφος που εχει καμβα με μονο δυο χρωματα ...
Μαυρο και γκρι...
Και με αυτα τα χρωματα δεν μπορεις να ζωγραφισεις το ουρανιο τοξο...
Αλλα δεν φταιω μονο εγω αγαπημενη μου...
Φταιει και ο Αιολος που εχει συνομωτησει με την οποια δυναμη καθοριζει την μοιρα μου
και εχει καθηλωσει τους ανεμους σημερα και δεν φυσαει...
Και αν το περιμενα...
Σαν τρελλος ...
Σκεφομουν πως αν ειχα κανει καποτε κατι καλο στην ζωη μου αυτη θα ηταν η επιβραβευση..
Αλλα ματαια ...
Παλι οι Θεοι ειναι εναντιον μου...
Μαλλον πληρωνω αλλο ενα κομματι του χρεους μου ...
Στεκομαι στην ακρη της θαλασσας και περιμενω..
Περιμενω να παψει η γαληνη και να γινει το θαυμα...
Το θαυμα που θα με φερει κοντα σου μονο για λιγο... εστω μια μικρη στιγμη..
Τζαμπα οι προσευχες και οι ικεσιες ..
Η θαλλασα στεκει εκει στην απολυτη γαληνη της σαν να κοροιδευει την προσδοκια μου...
Και αρχιζει να νυχτωνει πια...
Αλλα εγω δεν θα φυγω...
Εδω θα κατσω ολη την νυχτα και αφου ειμαι αναξιος να γινω αποδεκτης ενος θαυματος θα κανω χαζα θνητα πραγματα...
Θα πεταω πετρες μεσα της και θα χαλαω την γαληνη της ...
Θα την βριζω που μια ζωη κραταει μακρια τα αγαπημενα μου..
Καποιος μου ειχε πει οτι για να μιλησεις με την θαλασσα,θαλασσα πρεπει και εσυ να γινεις!
Εγω ομως σημερα δεν θελω να ταυτιστω μαζι της...
Θελω να τσακωθω με την γαλαζια κυρα...
Δεν προκειται να κερδισω το ξερω....
Χαμενη μαχη δινω...
Αλλα και παλι ,μηπως ειναι η πρωτη?
Θα παλεψω μεχρι να με εγκαταλειψουν οι δυναμεις μου ...
Και μετα κουρασμενος θα κατσω στην ακρη της και θα στελνω σκεψεις και υποσχεσεις σε σενα...
Που μου φευγεις, που απομακρυνεσαι...
Φωναζω ακου με...
Μην αφησεις τον ευατο σου να με σκοτωσει...
Μην γινεις νυχτα ακομη ματια μου...
Κρατα σε μια σκοτεινη σου γωνια ενα κομματι μου....
Κρατα το σαν ενα παλιο μυστικο σου και ξεχασε το...
Θα κρατησω και εγω ενα δικο σου κομματι ...
Θα το βαλω σε ενα ιδιαιτερο μερος και θα αφησω την εικονα λειψη...
Μεχρι να ξαναρθεις ...
Θα μενει ετσι...
Ανεκπληρωτο...