Η νεραιδα κοιταξε την μεγαλη αιθουσα...
Ηταν ασφυκτικα γεματη απο κοσμο...
Συγγενεις ,φιλοι ,γνωστοι ,ολοι ειχαν ερθει να παραστουν στην γιορτη της μεταβασης...
Σε λιγες ωρες θα αποτιναζε απο πανω της ολες της μαγικες δυναμεις που της ειχε χαρισει η φυση και απο αυριο
θα ηταν μια κοινη θνητη...
Βασιλισσα μεν ,θνητη δεν...
Μερες την τυρανουσε η σκεψη αυτου του ταξιδιου χωρις επιστροφη...
Ειχε προετοιμασει τον ευατο της για τον πονο που θα ενιωθε και για το αισθημα της αδυναμιας που θα την κυριευε μετα την τελετη ...
Ολα θα γινοταν οπως επρεπε...
Μεσα στα πλαισια αυτης της προετοιμασιας ειχε αποκοπει απο οτιδηποτε την προετρεπε να διατηρηθει μαγικο πλασμα...
Και αναμεσα σε αυτα ηταν και ο ποιητης της ...
Ενα απο τα πιο δυκολα πραγματα που επρεπε να κανει ηταν να τον σταματησει και να αποκοπει...
Οποτε εκλεινε τα ματια της μες το μυαλο της ακουγοταν τα κατα καιρους λογια του σαν τραγουδι σειρινων που ηθελαν να την κανουν να λιγοψυχησει...
"Δεν θελω να με ερωτευθεις ' του ειχε πει μια μερα ...
"Ερωτευομαι δυσκολα" της ειχε απαντησει
"Ειμαι νεραιδα δεν θα μπορω να σου ανταποδωσω την αγαπη που θα μου δινεις"
"Δεν θελω να μου την ανταποδωσεις"
"Θα θελησεις να γινω θνητη, θα το ζητησεις το ξερω"
'Εγω το μονο που θελω ειναι να βλεπω αυτα τα πρασινα ματια και αυτο το χαμογελο που παιρνει απο μεσα μου την ασχημια.Και δεν θα ζητησω τιποτα αλλο."
Η νεραιδα αναστεναξε...
Οντως δεν ειχε ζητησει ποτε τιποτα αλλο και αυτη σε ανταλλαγμα τον αφησε μονο του...
"Ωραιο μαγικο πλασμα ειμαι"σκεφτηκε
"Για αυτον το εκανα θα ειναι καλυτερα χωρις εμενα"απαντουσε στις τυψεις της
Ετσι αισθανθηκε οτι επρεπε να γινει και ετσι εκανε...
Αλλα αφου αυτο πιστευε οτι ηταν το σωστο τοτε γιατι ενιωθε τοσο ασχημα???
Εριξε μια ματια στην αλυσιδα διπλα στο θρονο που προοριζοταν για αυτη και ενιωσε ενα σφιξιμο στο στομαχι της...
Της ειχαν ταξει οτι θα την ελευθερωναν οποτε το ζητουσε αλλα ποιος μπορει να ειναι ποτε σιγουρος για ανθρωπινες υποσχεσεις???
Θα την κρατουσαν εκει ...θα ηταν και θνητη και φυλακισμενη...
Τα βιολια αρχισαν να παιζουν μια γρηγορη μελωδια σηματοδοτωντας την εναρξη της τελετης ...
Η νεραιδα σηκωσε το βλεμμα της εκανε μια υποκλιση και αρχισε να διασχιζει την αιθουσα αργα για να φτασει στο υπερυψωμενο θρονο της...
Μετα θα ακολουθουσε μια τελετουργια οπου μεσω της ενωσης της με τον θνητο θα απαρνιοταν μια μια της μαγικες της ιδιοτητες...
Καθως βαδιζε ενιωσε μια γνωριμη φωνη μες το κεφαλι της ...
" Αν μπορουσα να δωσω στην ομορφια ενα ονομα θα ηταν το δικο σου,τοσο ομορφη ακομα και την στιγμη που βαδιζεις προς την αιχμαλωσια"
Εστρεψε το κεφαλι της αμεσως αριστερα...
Ο ποιητης της ηταν στην αιθουσα ...
Μονο αυτος μπορουσε να της μιλησει με τηλεπαθητικο τροπο ...
"Ποιητα μου ..που εισαι ?Μα πως το καταλαβες ? Πως ηρθες?"
" Νεραιδα μου η κλωστη που μας δενει...ξεχασες να την κοψεις, και ολο αυτο τον καιρο νιωθω οσα ζεις"
"Και γιατι δεν μιλησες?Τωρα ειναι αργα, δεν μπορω να κανω πισω.."
Ειχε φτασει πια μπροστα στο θρονο της γυρισε προς τους συγκεντρωμενους και καθησε ...
Η μουσικη συνεχιζε και η μελλοντικη βασιλισσα προσπαθουσε να εντοπισει τον ποιητη της μεσα στην αχανη αιθουσα...
"Μην με ψαχνεις ακου με μονο, εισαι σιγουρη γιαυτο που πας να κανεις ?"
"Σε παρακαλω μην μου το κανεις πιο δυσκολο ..."
"Οχι νεραιδα μου δεν ηρθα για να στο δυσκολεψω"
"Τοτε?"
" Εψαξα,ρωτησα και εμαθα και θελω να σου προσφερω το μανδυα προστασιας"
"Οχι ποιητα μου οχι.."
"Ξερω πως για να μπορει να αναστραφει η μεταβαση οποια στιγμη θελησεις πρεπει καποιος θνητος οικιοθελως να δεχτει να θυσιασει ενα κομματι της ψυχης του "
"ΜΗ! Δεν αξιζει για μενα!Σε παρακαλω μην προφερεις τα λογια"
"Προσφερω κομματι της ψυχης μου ως ανταλαγμα στα μαγικα πλασματα στην περιπτωση που η νεραιδα μου θελησει οποιαδηποτε στιγμη να αναστρεψει
την θνησιμοτητα της"
"Εισαι τρελλος? Γιατι το εκανες αυτο ? "
"Δεν θελω καμια αλυσιδα να ειναι ικανη να σε κρατησει...Θελω να εχεις παντα επιλογες ..."
"Μονο γιατι το εκανες πες μου ,εγω σε αφησα , σε προδωσα,και εσυ ηρθες να μου δωσεις το δικαιωμα της επιλογης?"
"Δεν με αφησες, εφυγες αλλα δεν εκοψες ποτε την κλωστη που μας ενωνε αρα προσπαθησες απλα να με προστατευσεις και εγω σου ανταποδιδω αυτη την προστασια"
"Γιατι?"
" Γιατι η ψυχη μου ειναι γεματη απο σενα ,αρα οχι ενα αλλα ολα της τα κομματια σου ανηκουν..Γιατι εισαι το χρωμα στα γκριζα ονειρα μου...Γιατι εφερες στη επιφανεια οτι ομορφο ειχα θαψει ...Γιατι εκανες το θορυβο μουσικη....Γιατι ειχα τα δυο πιο πολυτιμα σμαραγδια του κοσμου οταν κοιταγα τα ματια σου...Γιατι απλα εισαι το πιο αγαπημενο πλασμα που εχω..."
"Εισαι ερωτευμενος μαζι μου? Και ενω εγω φευγω εσυ ηρθες να θυσιαστεις?"
"Εσυ το ειπες ...και για να το λες κατι θα ξερεις ..Μην ξεχνας οτι ακομα εισαι νεραιδα.."
Η μουσικη σταματησε και χειροκροτηματα αντηχησαν στην μεγαλη αιθουσα ...
Απο τα ματια της νεραιδας ετρεχαν δυο δακρυα ...
Ο μαγος που ηταν υπευθυνος για την μεταβαση αρχισε να ψελλιζει τα διαφορα ξορκια...
"Ποιητα μου..." προσπαθησε να τον ακουσει για τελευταια ισως φορα ..
"Φευγω νεραιδα μου δεν αντεχω να το δω αυτο.. να θυμασαι 2 πραγματα μετα την τελετη...
Πρωτον,οτι οποτε θελεις μπορεις να χρησιμοποιησεις την ψυχη μου ως κλειδι για να ανοιξεις την οποιαδηποτε αλυσιδα σε κραταει φυλακισμενη...
Και δευτερον οτι οπως και στο σκακι ετσι και στην ζωη η βασιλισσα εχει παντα το δικαιωμα να κινείται προς ολες της κατευθυνσεις.. Η καρδια μου σου ανηκει...Αντιο..."
