10/2/10

Κουρασμενος κλοουν...



Ειχα ενα παραξενο εφιαλτη εχθες...
Εναν εφιαλτη αλλιωτικο απο τους συνηθεις...
Γιατι αυτος ειχε ριζες στο υποσυνειδητο μου...
Στις παιδικες εικονες που κατοικουν στο πισω μερος του μυαλου μου...
Εσεις δεν εχετε καποια εικονα που την ειδατε παιδακι και σας εχει μεινει ανεξιτηλη;
Εχω εχω δυο τρεις και την μια απο αυτες την ξαναζησα χθες στον υπνο μου..

Ημουν παλι δεκα χρονων ...
Ημουν ξανα μεσα στο μεγαλο τσιρκο που ειχε επισκεφτει την πολη μας ...
Ξαναβιωνα ολη αυτη την εκπληξη και την μαγεια που νιωθει ενα παιδι σε αυτου του ειδους τα θεαματα...
Ακροβατες,αγρια ζωα, ταχυδακτυλουργοι ολα περναγαν μπροστα απο τα ματια σου και σε εκαναν να νομιζεις οτι μολις ειχες εισελθει σε ενα αλλο κοσμο, σε καποια αλλη διασταση...
Και μετα βγηκε ο κλοουν ...
Δεν ειχα ξαναδει εναν μεχρι τοτε...
Τα μεγαλα αστεια ρουχα ,το εντονο βαψιμο,το μεγαλο κοκκινο ζωγραφισμενο χαμογελο,εφεραν αμεσως μια ευφορια στην παιδικη καρδια μου...
Στα επομενα 15 λεπτα ο κλοουν με γκριματσες ,τουμπες ,παντομιμα ειχε κανει ολο το κοινο στο τσιρκο να γελαει...
Φαινοταν σαν να ηταν μια αστειρευτη πηγη γελιου και χαρας...
Οταν τελειωσε η παρασταση, ο θειος μου με ρωτησε αν θελω να παμε στα παρασκηνια να δω απο κοντα τους καλλιτεχνες ...
Φυσικα και ηθελα,ποιο παιδακι δεν θα το ηθελε αλλωστε ...
Περασαμε μια μεγαλη τεντα και απο πισω ηταν γεματο μεγαλα κλουβια που ειχαν τα διαφορα ζωα και μικρες σκηνες που προφανως εμενα οι ανθρωποι του θιασου...
Ειδα απο κοντα τα λιοναρια ,περασα απο την τεντα του ταχυδακτυλουργου ο οποιος εβγαλε απο το αυτι μου ενα μαντηλι, αλλα εγω περιμενα πως και πως να ξαναδω τον κλοουν...
Θυμαμαι οτι σε μια στιγμη ειδα μια πολυχρωμη σκηνη και ημουν βεβαιος πως ηταν εκει μεσα...
Αφησα αποτομα το χερι του θειου μου και ετρεξα προς τα εκει ...
Φτανοντας στην εισοδο της σκηνης αντικρυσα ενα απροσμενο θεαμα...
Ο κλοουν με το τεραστιο κοκκινο χαμογελο εκλαιγε με λυγμους επανω σε ενα τραπεζι...
Απο το επιφωνημα εκπληξης που εβγαλα μαλλον καταλαβε την παρουσια μου και ανασηκωσε το κεφαλι του...
Και τοτε ειδα την εικονα που με σημαδεψε...
Οι μπογιες απο τα δακρυα και το τριψιμο ειχαν αλλιωθει και ετρεχαν σε ολο του το προσωπο ...
Δεν υπηρχε κανενα μεγαλο χαμογελο πια ,και το προσωπο που με κοιτουσε εκεινη την στιγμη ηταν τρομακτικο ...
Ο κλοουν με κοιταξε στα ματια για μια στιγμη και αμεσως μετα ξανακρυψε το προσωπο του.
Τοτε ακουσα την φωνη ενος μελους του θιασου να λεει στον θειο μου που ειχε φτασει διπλα μου.
"Παρτε τον μικρο απο εδω σας παρακαλω, ο κλοουν δεν ειναι σε καθολου καλη κατασταση, πριν την παρασταση σκοτωθηκε η συζυγος του σε τροχαιο.Ειναι αποριας αξιο που μπορεσε και επαιξε κιολας.."
Φυγαμε αμεσως ,αλλα εγω πηρα και την εικονα και τα λογια μαζι μου για παντα...
Χαραγμενα στο μυαλο και στην ψυχη ..
Και εχθες τα ξαναζησα στα ονειρα μου...


Ξερω ομως οτι περα απο τα ονειρα, αυτο μου το βιωμα με εχει κανει να αντιδρω κατα τον ιδιο τροπο...
Τον εχω ονομασει "η μεθοδο του κλοουν..."
Αποφευγω να μοιραζομαι τον πονο και την στεναχωρια και τα προβληματα μου με τους ανθρωπους που ειναι κοντα μου...
Φοραω την μασκα του δυνατου , του χαμογελαστου , του ξεγνοιαστου...
Του ανθρωπου που θα βρει ολες τις λυσεις ,που θα δωσει ολες τις απαντησεις...
Που δεν θα λυγισει κατω απο τις δυσκολιες και πιεσεις...
Και τις πιο πολλες φορες τα καταφερνω...
Τους πειθω και ετσι πειθομαι και εγω με την σειρα μου οτι ειμαι αυτος ο "ανθρωπος" ...
Ομως κατω απο την επιφανεια παντα παραμονευει ο φοβος και ο εφιαλτης του κλοουν...
Ο φοβος μηπως σε καποια στιγμη γινει κατι που δεν θα μπορω να το χειριστω και αφησω τον εαυτο μου να σπασει σε κοινη θεα...
Τρεμω στην ιδεα πως μπορει καποιος που αγαπαω να με δει σε μια τετοια κατασταση...
Ισως και να το φοβαμαι γιατι οσες φορες εγινε, αυτος που το βιωσε κατα κανονα δεν το αντεξε και εφυγε απο την ζωη μου...
Ετσι οταν θελω να εξωτερικευσω τον πονο και τους φοβους μου κρυβομαι σε μακρινα σκοτεινα δωματια...
Που κανεις δεν θα κανει τον κοπο να ψαξει να τα βρει...
Και ευτυχως...
Γιατι κανεις που αγαπω δεν πρεπει να με δει ετσι...
Γιατι ισως δεν υπαρχει τιποτα πιο τρομακτικο...
Απο την θλιψη του κουρασμενου κλοουν....

17 σχόλια:

D.Angel είπε...

http://farm1.static.flickr.com/111/288092053_d4c85cdb5a.jpg

Την καλησπέρα μου
Φιλιά πολλά

liza είπε...

Μονο ο παλιατσος εχει δικαιωμα να μιλαει για μοναξια.Γυριζει ασκοπα,στις αδειες πλατειες κανει μοναχικα ταξιδια.Ζαρωνει πισω απο τα αδεια παγκακια και γελαει.Κρυβει το προσωπο με τα χερια να μην φαινονται τα δακρυα στα ματια.Σκεψεις παλιατσος

Ευρύνοος είπε...

δέν ξέρω τί είναι "σωστό, τί είναι "λάθος", όμως ποτέ δέν κρύφτηκα κι ας έφευγαν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι απο κοντά μου..

ειλικρινά το λέω..
έχω χάσει ανθρώπους απο αυτό, όμως κέρδισα εμένα..

και τελικά την Σαββίνα μου.. :)

καλό βράδυ φίλε :)

ΦΟΥΛΗ είπε...

Σαν άλλος κλόουν, να σου πω ότι δεν είναι κακό να βγάζουμε τα συναισθήματά μας, και ναι όταν πνιγόμαστε να κλαίμε κιόλας....
Όλοι έχουμε ζήσει την απώλεια δικού μας ανθρώπου,και πόσο μάλλον
μικρού!!!
Σαν κλόουν βάφεσαι και συνεχίζεις,γιατί ετσι είναι η ζωή...
Καλημέρα Ιανε...

Ianos είπε...

D.Angel...
Σε ευχαριστω πολυ για την φωτογραφια... :))
Σκεφτομαι να την βαλω φωτογραφια αναρτησης...Τι λες;
Πολλα φιλια!!! Καλημερα!!!

Ianos είπε...

Liza...
Καλως ορισες... :)
Πολυ σωστες σκεψεις...
Οντως μονο ο παλιατσος...
Καλημερα!!! :))

Ianos είπε...

Ευρυνοοε...
Φιλε μου πολλα ειναι και θεμα συγκυριων και στασης...
Εγω εχω αυτο το "κουσουρι", αποφευγω να μοιραζομαι τα προβληματα και τους φοβους μου...
Και ισως βαση των συγκυριων που σου ειπα και πιο πανω οσες φορες εγινε ειδα οτι ηταν δυσβασταχτο για τον αλλο ανθρωπο.
Οποτε μου το εκανε πιο εντονο...
Εσυ εισαι απο τους τυχερους φιλε μου...
Και χαιρομαι για σενα...
Καλημερες!!! :))

Ianos είπε...

Φουλη...
Γεια σου συναδελφε!!! :)
Τα εκτονονω και τα βγαζω τα συναισθηματα μου...
Απλα οχι σε κοινη θεα...
Και η απωλειες μεσα στο πλαισιο του πολεμου της ζωης ειναι...
Καλημερα και φιλι!!!
:))

zoyzoy είπε...

Τώρα αυτό συνέβη όντως ή είναι ένας εφιάλτης που ζωντανεύει ανα διαστήματα?
Το'χω ξαναπεί εγώ θαυμάζω αυτούς τους καλλιτέχνες και δικαιολογώ όλες τους τις ιδιοτροπίες γιαυτή τους ακριβώς την ικανότητα.
Η Σελήνη στον Αιγόκερο σου κρατά τα αισθήματα κρυμμένα και δεν σ'αφήνει να δείξεις το "τρωτό" σου αν θέλεις σημείο!Ομως όσοι έχουν την Σελήνη στη θέση αυτή οφείλουν να συμφιλιωθούν με τα συναισθήματά τους, να εμπιστευθούν τους άνθρώπους του περιβάλλοντος τους, να χαλαρώσουν και να απολαύσουν μια τρυφερή σχέση με όσους τους αγαπούν!

Καλές απόκριες να'χεις!!

D.Angel είπε...

Ιανέ μου γιατί όχι;
Οτι θες!
Φιλιά πολλά και να χεις
ένα όμορφο κ ήσυχο βράδυ

Ianos είπε...

Zoyzoy...
Αυτο που περιγραφω ειναι γεγονος.
Απλα μερικες φορες το βλεπω στον υπνο μου...
Παλι καλα που εχω εσενα τον προσωπικο μου αστρολογο και μου τα εξηγεις...
χεχε!
Καποια στιγμη πιστευω θα χαλαρωσω και εγω που θα παει...
Καλο βραδυ!!! :))

Ianos είπε...

D.Angel
Tην εβαλα οπως μπορεις να δεις...
Ευχαριστω και παλι... :)
Πολλα φιλια και ενα ομορφο βραδυ να εχεις και εσυ!!!

Roadartist είπε...

Πολλοί οι κουρασμένοι κλόουν εκεί έξω.. Οι περισσότεροι έτσι είναι..
Στους κοντινούς σου, στους δικούς σου ανθρώπους, πρέπει να ανοίγεσαι.. λένε πως αν δεν λυγίζεις, τότε θα σπάσεις.. :) Καλό σκ..

Ianos είπε...

Roadartist...
Λες να ειμαστε η πλειοψηφια και να μην το εχουμε συνειδητοποιησει ακομα;;;
Ωχ να θυμηθω να παω να αγορασω καμια LOGΟ γιατι δεν τα βλεπω καλα τα πραγματα!!! Καλο βραδυ!!!
:))

D.Angel είπε...

Την είδα αλλά οφείλω να πω πως και η προηγούμενη μου άρεσε εξίσου!
Φιλιά πολλάαααααα

Γιώργος είπε...

Η μάσκα του δυνατού..

Η μάσκα του κλόουν..

Τα βιώματα μας καθορίζουν εφ' όσον..

η παιδική μας ηλικία είναι η μόνη μας πατρίδα (είναι γνωστό αυτό..)

Καλώς σε βρίσκω..

Έστω και υπό αυτές τις αμφίρροπες συνθήκες..

Ianos είπε...

Γιώργος, Στιχο-Μυθία...
κάλως όρισες στο φτωχικό μου!!!
Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι εδώ!δυστυχώς Γιώργο οι μάσκες που αναγκαζόμαστε να φοράμε είναι πολλές...
Ο φόβος μου είναι μήπως κάποια στιγμή δεν μας αφήσουν καν να αναπνεύσουμε...
Και παλι καλώς ήρθες θα περάσω σύντομα από το blogospιτακι για επίσκεψη!!! :)
Y.Γ.Η περιγραφή στο προφίλ σου,υπεροχή!!! :))