Πεσμένα φύλλα...

Το έδαφος ήταν γεμάτο από πεσμένα φύλλα ντυμένα με τα φθινοπωρινά παλτά τους...
Άλλα καφέ ,άλλα χρυσά,άλλα πράσινα...
Καθώς ο άνεμος περνάει από επάνω τους και τους ψιθυρίζει τα μυστικά του,
αυτά βγάζουν επιφωνήματα έκπληξης που το απαίδευτο θνητό αυτί το λαμβάνει σαν θόρυβο,σαν τρίξιμο...
Ξέρω ότι τα βήματα μου δεν με έφεραν τυχαία εδώ...
Διαλέγω μια απόμερη γωνιά και περιμένω να δω το γιατί του καλέσματος...
Δεν αργώ να καταλάβω ότι θα γίνω μάρτυρας ενός ζωντανού πινάκα ζωγραφικής...
Η νεράιδα μου είναι εδώ και με κομμένη την ανάσα τρέχει στο μέρος που είναι ο σωρός με τα πεσμένα φύλλα...
Τα μάγουλα της είναι κατακόκκινα ενώ δεν κάνει τόσο κρύο ...
Μάλλον θα είναι λόγω της έξαψης...
Τα μαλλιά της λυτά είναι παραδομένα στο χάδι του Αίολου που σφυρίζοντας κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του...
Πρελούντιο για το επερχόμενο μουσικό θέμα...
Ο αγέρας ξαφνικά δυναμώνει και τα φύλλα αρχίζουν να αιωρούνται γύρω της...
Εκείνη σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και αρχίζει να στροβιλίζεται μέσα σε αυτή την δίνη που είναι ντυμένη από τα φθινοπωρινά φύλλα...
Που και που ο άνεμος χαμηλώνει την ένταση του και τότε εκείνα ακουμπάνε το δέρμα της γεμίζοντας το με απαλά χρυσοπράσινα φιλιά...
Τι μαγικός και όμορφος χορός...
Μέσα από αυτή την παράξενη συνεργασία η νεράιδα και τα φύλλα χορεύοντας παραδίνονται στην ομορφιά και την χαρά...
Κάποιες στιγμές καρφώνει το βλέμμα της στην γωνιά μου και κοιτάζει την ψυχή μου...
Βλέπει μέσα της χαμογελά και συνεχίζει
Και όταν έρχεται η νηνεμία τότε κάθεται απέναντι μου κουρασμένη...
Χαμογελάει αληθινά ικανοποιημένη και μου λέει...
"Γιατί με κοιτάς έτσι ποιητή μου;"
"Είχα πολύ καιρό να σε δω να χορεύεις... Είχα καιρό να σε δω τόσο ενθουσιασμένη...Και αυτό με κάνει να χαίρομαι τόσο πολύ..."
"Δεν θα με ρωτήσεις τι σε κάλεσα να σου πω;"
'Μου φτάνει που είσαι εδώ,που σε βλέπω ,που μπορώ να σε αγγίξω..."
"Το ξέρω πως σου φτάνει αγαπημένε μου άλλα εγώ πριν ξαναφύγω θα σου χαρίσω το νόημα από την εικόνα που είδες..."
Βύθισα το βλέμμα μου στα μεγάλα μάτια της και χαμογέλασα...
"Καιρό είχες να μου κάνεις μάθημα νεράιδα μου... Ομολογώ ότι μου έχει λείψει...Πες μου λοιπόν, τι κρύβεται πίσω από αυτό τον όμορφο χορό..."
"Η αναζήτηση της ευχαρίστησης και τις αληθινής ευτυχίας ποιητή μου κρύβεται πίσω από την ικανότητα που έχει ο καθένας να δει την ομορφιά που είναι κρυμμένη στα απλά καθημερινά πράγματα..."
"Μάλιστα...Αυτό όμως,νομίζω ότι ήδη το ξέρω νεράιδα μου..."
Η νεράιδα χαμογέλασε και μου έδειξε το σωρό από τα πεσμένα φύλλα που βρισκόταν εκεί που πριν από λίγο χόρευε...
"'Για πες μου τι είναι αυτά;"
"Πεσμένα φύλλα..."
"Είδες που πάντα βιάζεσαι και τελικά δεν ξέρεις...Εκεί ποιητή μου που εσύ βλέπεις άπλα πεσμένα φύλλα εγώ βλέπω τον ιδανικό παρτενέρ για το χορό μου...Αυτη είναι και η διαφορά..."