Από τότε που θυμόταν τον εαυτό της λάτρευε το χορό...
Όποτε μπορούσε να τον παρακολουθήσει δεν άφηνε ποτέ την ευκαιρία να πάει χαμένη...
Στην τηλεόραση,στο κινηματογράφο, στο θέατρο...Παντού...
Και κάθε φορά ένιωθε την ίδια επιθυμία,την ίδια λαχτάρα,να την κόβουν σαν κοφτερό μαχαίρι...
Πως θα ήθελε να είναι σαν τους χορευτές της σκηνής...
Πως θα ήθελε να μπορούσε να κινηθεί όπως αυτοί...
Χαριτωμένα...Όμορφα...Ελεύθερα...
Άλλα ήξερε ότι αυτό δεν ήταν γραφτό να γίνει...
Γιατί ήταν αιχμάλωτη και παγιδευμένη μέσα στο ίδιο της το σώμα...
Σε αυτό το αδύναμο σώμα...
Που την αναγκάζει να μένει καρφωμένη πάντα στο ίδιο σημείο και απλά να παρακολουθεί...
Συνέχεια να παρακολουθεί...
Ανθρώπινα ζευγάρια που στροβιλίζονται αρμονικά στο ρυθμό της μουσικής...
Να κανουν με τόση ευκολία αυτό για το οποίο εκείνη προσεύχεται κάθε νύχτα...
Κάποιες στιγμές προσπαθεί και εκείνη να χορέψει...
Με το δικό της παράξενο τρόπο...
Σηκώνει τα χέρια της προς τον ουρανό,γέρνει λίγο το κεφάλι της και λικνίζει όσο είναι δυνατόν τον κορμό της...
Όσο και αν πονάει συνεχίζει να σπρώχνει το σώμα της στα όρια του...
Ίσως μερικές φορές και πάνω από τα όρια ,μέχρι που τα μάτια της να γεμίσουν από δάκρυα...
Υπήρξαν φορές που από την παθιασμένη προσπάθεια έπεσε στο έδαφος και τότε αισθάνθηκε ανήμπορη,προδομένη, απογοητευμένη...
Άλλα μετά από λίγο το πείσμα της υπερνικά και συνεχίζει...
Ακόμα και τις στιγμές που το κορμί της κραυγάζει για να σταματήσει αυτή δεν μπορεί καν να διανοηθεί ότι θα εγκαταλείψει το όνειρο της να χορέψει...
Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει να θέλει...
Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει προσπαθεί...
Και γιαυτό δεν πρόκειται ποτέ να πάψει να ωθεί το σώμα της σε ακραίες καταστάσεις...
Καταστάσεις που την κανουν να νιώθει ζωντανή και να ελπίζει...
Κόντρα σε όλους τους νόμους της φύσης ...
Δίνοντας σε όλους εμάς τους βολεμένους το παράδειγμα για το πως πρέπει να κυνηγάμε και να μαχόμαστε για τα όνειρα μας...
Γιατί σίγουρα είναι πιο εύκολα πραγματοποιήσιμα από το δικό της...
Που καρφωμένη πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι δεν σταματάει λεπτό να ονειρεύεται την στιγμή που θα καταφέρει να χορέψει...
Όπως ο χορευτής στο μυαλό της...
20 σχόλια:
Όταν θέλουμε κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρουμε...γιαυτό είμαι σίγουρη πια !!!
Η καρδιά που δεν όνειρεύεται είναι μια νεκρή καρδιά. Τα όνειρα δίνουν ζωή και χρώμα στη ζωή μας. Γι αυτό είναι προτιμότερο να "πεθάνει" κανείς προσπαθώντας να τα πραγματοποιήσει παρά να "ζει" χωρίς αυτά...Καλημέρα Ιανέ μου!
Καλημέρα!
http://www.youtube.com/watch?v=QD37oF3HMV8
Δες τις φωτό που έχω βάλει στο τέλος!
Φιλιά πολλά!
Σμουατςςςςς
D.Angel
Γκρρρρ...
Ονειρεύομαι άρα ζω!!
καλημέρα Ιανε...
Οι άνθρωποι έχουμε πολλή δύναμη τελικά!!!Σε άλλους είναι κρυμμένη και σε άλλους φανερή!Πάντα κάτι χρειάζεται για να την βγάλουμε από μέσα μας!
Τέτοια μικροπράγματα που φαντάζουν απλά, όπως ένα-δυο βήματα ή ένας χορός, για κάποιους είναι άπιαστο όνειρο!Τους χαίρομαι αυτούς που παρ´ όλες τις δυσκολίες δε σταματούν να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να προσπαθούν!!!
Καλό απόγευμα!
Σταλαγματιά...
Εγώ αν και δεν είμαι ακόμα σίγουρος Θα το πιστέψω Πρώτον γιατί έτσι θέλω και εγώ να είναι και δεύτερον γιατί το λες και το πιστεύεις και εσύ...
Φιλι!
Βιβη...
Ακριβώς έτσι...
Δεν εχω να πω τίποτα παραπάνω....
Καλό βράδυ!!! :)
D.Angel...
Υπεροχο!!! και το τραγουδι και το βιντεο...ΥΠΕΡΟΧΟ!!!ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑ!!!
ΦΟΥΛΗ...
Ετσι ειναι καλη μου...Ετσι ακριβως! Καλο βραδυ!
porcupine...
Έτσι είναι γλυκιά μου...Αυτό που σε εμάς φαίνεται απολύτως φυσικό για κάποιους άλλους είναι ένα άπιαστο όνειρο...Άρα πρέπει να παραδειγματιζόμαστε και πάνω από όλα να μην είμαστε αγνώμονες...
Καλο βραδυ! :)
Αυτο ξαναπέστο!Ξέρεις πόσες φορές με πιάνω να γίνομαι αχάριστη;Έχω τόσα πράγματα και νομίζω πως μου λείπουν κι άλλα!
Ευτυχώς επανέρχομαι γρήγορα!!!
:-)
Βοηθάνε κάτι κείμενα σαν κι αυτό!
porcupine...
μην νομιζεις οτι εισαι η μονη...Ολοι μας λιγο πολυ εστιαζουμε σε αυτα που μας λειπουν και οχι σε αυτα που εχουμε...Χαιρομαι πολυ που πιστευεις πως το κειμενο μου μπορει να βοηθησει στην επαναφορα... :)
Τα όνειρα μας κρατούν την φλόγα αναμμένη για ζωή!
Αν δεν υπήρχαν μπορεί να'ταν μάταιη η ζωή μας.
Και δικαιούμαστε να τα κυνηγάμε νομίζω??
Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!
zoyzoy ...
Οχι μόνο δικαιούμαστε zoyzoy μου,επιβάλλεται να το κάνουμε...
Πολλα φιλια!!! :))
Κάτι τέτοια βλέπεις-ακούς-διαβάζεις και νιώθεις πολύ λιγόψυχος τελικά!
Εγώ ήδη ενοχοποιήθηκα.Και ξέρω καλά το γιατί.Μου χρειαζόταν.Καληνύχτα!
Dreameraki...
Εγώ πάντως δεν είχα πρόθεση να δημιουργήσω σε κανένα ενοχές...Μονό προβληματισμό...Άλλα αφού λες ότι σου χρειαζόταν τότε χαίρομαι γιατί σου έκανε καλό!Καλή σου μέρα!
Βρε δεν σου έχω πει να μη μου προκαλείς προβληματισμούς;;;Είμαι που είμαι όπου είμαι,τι θες,να το 'χεις κρίμα;;Και μη πεις ότι εγώ είχα την επιλογή να διαβάσω και να σχολιάσω,γιατί δεν θα έχω απάντηση και θα εκνευριστώ!
Ευτυχώς οι ενοχές μου κρατάνε λίγο!!Μουχαχαχα!
Εγώ τώρα τι να απαντήσω; Ότι και να σου απαντήσω χαμένος θα μαι!Αλήθεια πως το καταφερνεις αυτό;
Το πόσο μου αρέσει αυτό το Dreameraκικo πολίτευμα δεν μπορώ να στο περιγράψω...
Ε εντάξει άμα είναι ενοχές express μικρο το κακό! ;)
Ενα ατυχημα "καθηλώνει" την Λίλα.. περπατάει με δυσκολία "Όσο και αν πονάει συνεχίζει να σπρώχνει το σώμα της στα όρια του..."Πως θα ήθελε να μπορούσε να κινηθεί όπως αυτοί...
Χαριτωμένα...Όμορφα...Ελεύθερα...Και τα κατάφερε,Ιανέ..Τώρα πιά έμειναν μόνο δύο μικρά σημαδάκια ψηλά στα πόδια..Κάνει και 800σάρια(τρέξιμο) στο δασάκι κοντά στην αγαπημένη της παραλία χαχαχα.Σε ευχαριστώ για το γέλιο........και το κλάμα..........
Είχε ένα ατύχημα......"Ίσως μερικές φορές και πάνω από τα όρια ,μέχρι που τα μάτια της να γεμίσουν από δάκρυα...Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει να θέλει...
Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει προσπαθεί...
Και γιαυτό δεν πρόκειται ποτέ να πάψει να ωθεί το σώμα της σε ακραίες καταστάσεις...
Καταστάσεις που την κανουν να νιώθει ζωντανή και να ελπίζει"...Τώρα πιά εμειναν δυο μικρές ουλες ψηλά στα πόδια κάνει 800σαρια(τρέξιμο) κοντά στη αγαπημένη της παραλία χαχαχαχα σε ευχαριστώ,Ιανέ, για το γέλιο......... και το κλάμα..............
Δημοσίευση σχολίου