12/2/11

Προτιμώ να μιλήσω με τα αστέρια...


Απόψε η μελωδία πάγωσε στα χείλη μου...
Οι τόσες ιστορίες που είναι μόνιμα σφηνωμένες στο μυαλό μου ψάχνουν μάταια ένα μυστικό πέρασμα για να δραπετεύσουν...
Και πάνω στην προσπάθεια τους να ελευθερωθούν άθελα τους με γεμίζουν πληγές...
Αφήνοντας πάντα τα χείλη μου σκισμένα και ματωμένα...
Αφήνοντας πάντα το μυαλό ελεύθερο να ταλαντεύεται ανάμεσα στους δυο κόσμους...
Αφήνοντας πάντα μια πικρή γεύση στο στόμα και έναν έντονο πόνο στα σωθικά μου...
Άλλα όλα αυτά δεν αποτελούν τροχοπέδη ώστε να προσπαθήσω να εμποδίσω την προσπάθεια τους να δραπετεύσουν και να έρθουν κοντά σου....
Εξακολουθούμε να αιμορραγούμε...
Και εγώ...Και οι ιστορίες μου...
Ποιος ξέρει;
Ίσως να φταίει που μερικές φόρες τις βλέπω σαν σημάδια ζωγραφισμένα επάνω σου...
Σαν ιερογλυφικά σκαλισμένα με ξυράφι πάνω σε μια περγαμηνή δέρματος...
Κάποιες νύχτες κάτω από αυτό τον φλεγόμενο ουρανό κάθομαι σε ένα μικρο ξύλινο σκαμνί και το αισθάνομαι σαν να είναι η πιο αναπαυτική θέση του κόσμου...
Μάλλον γιατί μπορώ να σηκώσω το βλέμμα μου και να κοιτάξω το φεγγάρι...
Παράξενα που νιώθω όταν μοιάζει σαν το πρόσωπο σου...
Το αισθάνομαι να μου χαμογελάει και αυτό με κάνει να νιώθω λίγο ένοχος...
Γιατί σε όλες τις στιγμές αδυναμίας μου του λέω μόνο τους πόνους και όχι τις όμορφες σκέψεις μου...
Άλλα αυτό είναι σαν εσένα ...
Σε έναν άνθρωπο γεμάτο ελαττώματα όπως εγώ...
Πάντα δείχνει κατανόηση...
Που είμαι τόσο απρόσεκτος...
Τόσο υβριστικά ελεύθερος...
Τόσο καλά κλειδωμένος...
Με μια κατάρα να μπορώ να δω κάτω από την μάσκα ευτυχίας που φορά ο καθένας...
Φορτωμένος με μια ακαθόριστη θλίψη από μικρός, γιατί είχα την δύναμη να διακρίνω το δάκρυ που κρύβεται πίσω από το μακιγιαρισμένο χαμόγελο...
Και όποτε έβλεπα αυτά τα δάκρυα τα βαμμένα με μάσκαρα άπλωνα το χέρι και έβαφα με αυτά το αίμα μου...
Στο έχω πει;
Ξέρω πότε το σπινθήρισμα στα μάτια είναι λαγνεία και πότε είναι αγάπη...
Ξέρω ότι μπορώ να κρατήσω το χέρι σου για να σηκωθείς άλλα ίσως να μην είμαι ικανός να σπάσω αυτή την πορσελάνινη μάσκα που σε κρατά φυλακισμένη...
Και ξέρω ότι εκτός από μένα όλα αυτά τα ξέρει και το φεγγάρι...
Το ξέρω γιατί πολλές νύχτες κυριαρχεί στην σκέψη μου και μου δίνει περισσότερη γνώση από όση μπορώ να αντέξω...
Γιαυτό απόψε θέλω να πέσει μια γλυκιά ομίχλη...
Να κρυφτώ από το φεγγάρι και να παρακολουθώ τα αστέρια που ενώνονται για να φτιάξουν εικόνες και ιστορίες...
Ιστορίες σιωπηλές,μυστηριώδης ...
Που θα έρθουν να κάνουν παρέα σε αυτές που έχω ήδη μέσα μου...
Ζήτησα συγγνώμη από το φεγγάρι λοιπόν για την σημερινή νύχτα και κρύφτηκα...
Έτσι αλλιώς ξέρει ότι δεν είναι δυνατόν να με χάσει...
Γιαυτό θα δείξει και πάλι κατανόηση...
Που απόψε προτιμώ να μιλήσω με τα αστέρια...

28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φορτωμένος με μια ακαθόριστη θλίψη από μικρός, γιατί είχα την δύναμη να διακρίνω το δάκρυ που κρύβεται πίσω από το μακιγιαρισμένο χαμόγελο...
Είσαι απίστευτος και ξέρεις...το ξέρω οτι ξέρεις,μπορεις να διακρίνεις
και αυτό με ικανοποιει αφάνταστα!!!!!!!!!!!Αφάνταστα........

Ανώνυμος είπε...

Ξέρω ότι μπορώ να κρατήσω το χέρι σου για να σηκωθείς άλλα ίσως να μην είμαι ικανός να σπάσω αυτή την πορσελάνινη μάσκα που σε κρατά φυλακισμένη...
Μπορεις,αυτή η μάσκα πρέπει να σπάσει!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Alma Libre είπε...

τό φεγγάρι πάντα είναι ο πιό δικός μας γλυκός , πιστός "εκμυστηρευτής " τών πάντων.
Απλά Υπέροχο καί αυτό σου τό κείμενο .
Καλό Σ/ Κ.
φιλιά πολλά .

Ανώνυμος είπε...

...Έτσι αλλιώς ξέρει ότι δεν είναι δυνατόν να με χάσει...!!!!!!!!!!!!Δεν θα σε χάσει!!
Μπορείς,Αυτή η μάσκα πρέπει να σπάσει γιατί την βαραίνει και τότε θα την δεις με πρόσωπο "αμακιγιάριστο",αυτό θα είναι το πραγματικό της πρόσωπο "απαλλαγμένο" και αληθινό γιατι κουβαλάει φόβο και πόνο..
Το δώρο μου:"Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου....δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα..."
Φιλιά πολλά-πολλά,καλημέρα Ιανέ μου!!!!!!!!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

να γεμίζεις από αγάπη μέχρι που δεν αντέχεις... τον εαυτό σου να ξεπερνάς... έστω και αν οι φλέβες σπάνε... έστω και αν τα χείλη σχίζονται...
κοίτα! ακόμα μπορείς το βλέμμα να σηκώνεις στο φεγγάρι!

ακόμα και αν μιλάς με τ' ασρέρια... η φωνή σου θ' ακουστεί!

Βιβη είπε...

Πολλές φορές το φως του φεγγαριού είναι αβάσταχτα φωτεινό...Σαν να διαβάζει την ψυχή μας...Απόλυτα κατανοητό που έστω κι ένα βράδυ θέλεις να του κρυφτείς... Μαγευτική η ανάρτησή σου Ιανέ μου.Όπως πάντα.Και αποδεικνύει περίτρανα ότι διαθέτεις και αυτογνωσία πέραν όλων των άλλων.... Καλησπέρα Ιανέ μου!!!

Στέλλα είπε...

Και γράφεις τόσο όμορφες ιστορίες!!!!!!!!!!!!!Φιλάκια........!!!!!!!!!

D.Angel είπε...

Στ άστρα θα πεις τον πόνο
που δεν τον μαρτυρούνε....

Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή

ΦΟΥΛΗ είπε...

Μια καλημέρα Ιανε....
συνέχισε να μιλάς με τα αστέρια σου...εμείς σε ακούμε..

zoyzoy είπε...

Υπέροχο,ευαίσθητο ονειροπόλο το κείμενό σου με ταξιδεύει στ'αστέρια σου και ακούω τα παράπονά σου!


Καλό υπόλοιπο Κυριακής με φιλιά θαλασσινά:))

Ανώνυμος είπε...

Να μιλάς με τα άστρα?!..να μιλάς και να γράφεις...μου αρέσει!!!!!!!!!!πάρα πολλά φιλιά!!!

Ανώνυμος είπε...

"Να ενωθούν δυο άνθρωποι, είναι κάτι απλό,να ενωθούν ένας άνθρωπος και ένα αστέρι είναι κάτι μαγικό"!! ...

Dreameraki είπε...

Επώνυμη εδώ!Χαχαχα!!

Ξαστεριά σήμερα!!Ετοιμάσου!!
Χαχαχαχ!!
Καλή Κυριακή φιλαράκο!

Ανώνυμος είπε...

Άλλο ένα βράδυ είμαι κοντά σου…Ιανέ Μου..και επειδη δεν πιστεύω σε κανένα Βαλεντίνο σου χαρίζω το βιβλίο Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα"...!!!!!

Ανώνυμος είπε...

......αλλο ένα??????Τον Αλχημιστή του!!!!!"Η καρδιά μου φοβάται τον πόνο, είπε το αγόρι
-Πες της ότι ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος και από τον ίδιο τον πόνο. Και ότι καμία καρδιά δεν υπέφερε ποτέ όταν ξεκίνησε να αναζητήσει τα όνειρα της, γιατί κάθε στιγμή αναζήτησης είναι μια στιγμή συνάντησης με την αιωνιότητα.''......

Ανώνυμος είπε...

Αλλο ένα δώρο Δικό σου...Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει...Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ!!!!!!!!Καλημέρα,Ιανέ μου,φιλιά πάρα πολλα..:))))

Ianos είπε...

Ανώνυμος...
Πόσα πολλά όμορφα λόγια και δώρα...
Δεν ξέρω τι να πω...Ξέρω ότι το ευχαριστώ μου μοιαζει φτωχό και επαναλαμβανόμενο άλλα ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να πω...Πολλά φιλιά και καλημερες!!! :))

Ianos είπε...

Alma Libre...
Το φεγγάρι είναι οι πιο καλός εξομολογητής... :)
Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου να σαι καλά!!! Καλή εβδομάδα ,φιλιά!!!

Ianos είπε...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ ...
Αυτό το ακόμα είναι που μας κρατά ζωντανους...Αυτο το ακομα μας κανει να θελουμε να συνεχιζουμε...Καλη εβδομαδα...

Ianos είπε...

Βιβή...
Καλά που κατάλαβες ότι διαθέτουμε και αυτογνωσία!!!χε χε χε χε χε χε!!!!Καλημερες και καλη εβδομαδα!!!

Ianos είπε...

STELLINA...
Και να εχω τοσο γλυκους και ετυγενικους αναγνωστες... :) καλημερα!!!

Ianos είπε...

D.Angel ...
Ακριβώς έτσι όμως...Καλημερα γλυκια μου!!! Σμουαααααααααατςςςςςς!!!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Καλημερααααα!!!Χαίρομαι που μπορώ και τα μοιράζομαι μαζί σας!!!Φιλια καλη μου!!!

Ianos είπε...

zoyzoy...
Πάντα με τον γλυκό λόγο...Σε ευχαριστώ πάρα πολύ...Χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορούν τα κείμενα μου και σε ταξιδεύουν...Πολλα φιλια!!!

Ianos είπε...

Dreameraki...
Εσύ είσαι επώνυμη,γνωστή και μη εξαιρετέα...
Celebrity κανονικό...
Ξαστεριά είχε χθες; Δεν το κατάλαβα...
Καλή εβδομάδα...Φιλαράκο...

new-girl-on-the-blog είπε...

..μια συζήτηση στα σύννεφα (αυτή με τ΄αστέρια)!

Καλημέρες!
:-)

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Φτάνει να είναι πυκνά τα σύννεφα για να μην βλέπω κάτω και να ζαλίζομαι!!!
Χι χι χι!!! Καλημερες!!! :)

Ανώνυμος είπε...

πυκνά!!!!!!!!!!Δεν θέλω να ζαλίζεσαι!!!!!!!!!!Φιλιά...φιλιά........φιλιά...........