Αναχώρηση...

Το ταξίδι έχει ξεκινήσει καιρό...

Ο προορισμός όμως παραμένει ακόμα άγνωστος...

Χαμένος μέσα σε καπνούς από αυταπάτες και δανεικά τσαλακωμένα σεντόνια...

Κάθε στάση φέρνει μια ανάσα προσμονής...

Κάθε αναχώρηση ένα μικρο ακρωτηριασμό...

Και ο δρόμος συνεχίζεται...

Ίσως τελικά να είναι αυτός ο πραγματικός σύντροφος...

Έχω στιγμές που απογυμνώνομαι από όλα...

Από όλα εκτός από την περηφανεια μου...

Που σε κάθε αναχώρηση με κάνει να αναρωτιέμαι...

Έφυγα νικητής η άπλα έμεινα υπέρμετρα εγωιστής;

Δεν μπορώ να είμαι ο ήλιος όταν είμαι άπλα ένα κερί...

Δεν λάμπω σαν διαμάντια σκορπισμένα στον ουρανό...

Τα όνειρα μου είναι πάντα λουσμένα με αλμυρή βροχή...

Και οι φόβοι μου κρύβονται πίσω από την κουρτίνα της γενναιότητας...

Όταν η σκιά σου θα συναντήσει την δικιά μου ίσως να τρομάξω και να σε διώξω...

Γιατί καταβάθος είμαι μόνο ένας αδέξιος παραμυθάς...

Γεμάτος φόβους και ανασφάλειες...

Ένας χαζός μυθοπλάστης που υποφέρει όταν η αναπνοή του αντί για δώρο αγάπης γίνεται βουητό συνήθειας...

Σχίζω φύλλα χαρτιού γιατί ξέρω ότι ποτέ δεν θα σταματήσω να συγχωρώ και να συνεχίζω...

Καταδικασμένος να διαψεύδω προσδοκίες...

Και όταν θα απομακρυνθώ τα κείμενα μου που τώρα τόσο αγαπάς θα μοιάζουν σαν κακογραμμένα ονόματα στην άμμο που θα σβήσουν με το πρώτο μεγάλο κύμα...

Βλέπεις στην ζωή παίρνεις πάντα αυτό που διαπραγματεύεσαι..

Άλλα εγώ έχω ένα βασικό μειονέκτημα...

Σιχαίνομαι τις διαπραγματεύσεις...