Η μελωδία απαλά γεμίζει τον αέρα...
Μέχρι που να κάνει πλήρη κατάληψη...
Αργά υπερνικάει το βρυχηθμό των κυμάτων...
Η ηχώ της αναπηδά στους μεγάλους βράχους και αντηχεί μέσα στις σπηλιές...
Μια κατευναστική άρια που φέρνει στον ακατάπαυστο πόνο ένα γρήγορο τέλος...
Κάθε νότα και μια μνημη δεσμευμένης ευτυχίας...
Κάθε στίχος και ένα αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε και βρέθηκε ξανά...
Τα μάτια κοιτούν γεμάτα συγκίνηση...
Το βλέμμα της είναι ελεύθερο και απεριόριστο...
Σαν το ωκεανό...
Τον ωκεανό που περιβάλει αυτή την παράξενη ντίβα σαν μεταξένιο πλαίσιο...
Και εκείνη τότε αρχίζει να τραγουδά...
Τα κύματα χορεύουν στο τραγούδι της και υποτάσσονται στο πρόσταγμα της...
Είναι η κυρα του γαλάζιου...
Αλλά στο τέλος όλα αυτά λίγη παρηγόρια παρέχουν...
Η υπεροχή φωνή της μπορεί να γεννήσει μια καινούργια ψυχή...
Είναι ο μοναδικός της σύντροφος...
Δώρο και κατάρα της...
Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στο θέλγητρο του τραγουδιού της σειρήνας...
Γιαυτό εκείνοι που έχουν την τιμή της γνωριμίας ποτέ δεν επιβιώνουν...
Και η μελωδία της σειρήνας είναι το μόνο που τους μένει όταν το αίμα τους σταματάει να κυλά...
Άλλα εγώ δεν ξέρω ποια είναι η πιο μεγάλη κατάρα...
Η πιο μεγάλη δυστυχία...
Να πεθάνεις στην αγκαλιά της σειρήνας ανταποκρινόμενος στο μαγευτικό της κάλεσμα...
Η να ζήσεις μια ζωή καταδικασμένος στο να ακούς την σιωπή της...
14 σχόλια:
Μακάρι να μπορούσα να σε βγάλω από το δίλημμα που έχεις....η Κυρία του γαλάζιου ας αποφασίσει....μα, είναι πόλη εγωιστικό το φέρσιμο της..
Φιλιά
Για μένα προτιμότερο να πεθάνεις στην αγκαλιά της έχοντας ακούσει το μαγευτικό τραγούδι της, παρά να ζεις με τη σιωπή της...Τι μαγευτικό κείμενο Ιανέ μου!!!!!! Όσο το διάβαζα είχα την εικόνα της σειρήνας μπροστά μου,άκουγα τον παφλασμό των κυμάτων και μύριζα την υπέροχη θαλασσινή αύρα... Καλησπέρα Ιανέ μου!!!!!!! Μας ταξίδεψες ακόμη μια φορά!!!!!!!!!!!
Το τραγούδι να ακουσεις και ας σε ''κάψει'',οι σιωπές δεν καίνε ειναι ξύλα που δεν θα γίνουν ποτέ κάρβουνο ,ποτέ δεν θα περάσουν την διαδικασία φωτιά,καπνός...πάθος,ξέσπασμα,κάρβουνο αχ !!Κάρβουνο που αυτή η ζεστασιά σου ''μαρτυράει''τη διαδρομή σου...ΕΡΩΤΑ...Δεν αγαπώ τη σιωπή, τη Σειρίνα και το τραγούδι της θέλω,να καιγομαι και να φωνάζω..ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ..ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ..
και το ένα και το άλλο πόνο και ηδονή γεμίζουν την ψυχή… οπότε [να πεθάνεις στην αγκαλιά της σειρήνας ανταποκρινόμενος στο μαγευτικό της κάλεσμα] ψηφίζω. τι άλλο άραγε, θα κάλυπτε τη μουσική της;
Nα πεθαίνεις και ν αναστένεσαι μαζί!
Καλησπέρεςςςςςςςςς
Διακοπάρωωωωωωωωωω
Σμουατςςςςςςςς
ΦΟΥΛΗ...
Ειναι ενα δίλημμα που δεν μπορει να βοηθησει κανεις!!! ;) Οτι ειναι λιγο εγωίστρια ειναι αλλα τι να κανεις; Ο καθενας με την ατέλεια του!!! Φιλιααααααα!!! :))
Βιβη...
Θανατος λοιπον!!! χε χε χε!!! Ευχαριστω πολυ για τα ομορφα λογια!!!φιλια!!!
Ανώνυμος...
Η συμβουλή και το πάθος με το οποίο δόθηκε καταχωρήθηκε!!! :)
Θα την ακολουθήσω κατά πάσα πιθανότητα και ας γινει οτι θελει!!! :) τα φιλια μου!!!
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ...
Καλά από εσένα δεν περίμενα να ψηφίσεις κάτι το διαφορετικό!!!Πως να γίνει κάποιες ψυχές γεννιούνται έτσι!!! :) :) Φιλια πολλα πολλα!!!!
D.Angel...
Τι άλλο θα έκανες εσύ???? Διακοπες και αγιος ο Θεος!!! :))) Σμουααααααααααααααααατςςςςςςςςςςςςςςς!!!
Η υπεροχή φωνή της μπορεί να γεννήσει μια καινούργια ψυχή...
Είναι ο μοναδικός της σύντροφος..
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Να ακολουθήσεις και εκτος από το κάλεσμα και τη σαγήνη του πρόσεξε τα χέρια της... να εύχεσαι να γινουν πλοκάμια να σε τυλίξουν και εκει μέσα στη ζέστη τους να βαδίσετε πλευρό με πλευρό ,να νιώσεις το κορμί της να καιει και ύστερα??Υστερα να πάτε στο στοιχείο της στη θάλασσα ..να πέσετε στο αλμυρό νερό που τα πνίγει σχεδόν όλα,ασχημες σκέψεις,δισταγμους...εκτος το πάθος...φιλια....!!!
mia fora kai enan kairo...
:))))))))))))))))))))))))))))
Την καλησπερα και τα φιλια μου!!!
Ανώνυμος...
Η περιγραφή ακούγεται και φαίνεται άκρως ενδιαφέρουσα...Εξάπτει την φαντασία και μικραίνει τους δισταγμούς!!! ;) τα φιλιά μου!!!
Δημοσίευση σχολίου