25/9/11

Μονόκεροι...


Η γυναίκα κοίταξε τον ποιητή με ένα μεγαλοπρεπέστατα υποτιμητικό βλέμμα...
"Ζεις σε ένα φανταστικό κόσμο" τον προγκηξε"Δεν υπάρχει μαγεία...Δεν υπάρχουν ξωτικά,νεράιδες,σειρήνες,μονοκεροι...Μονο μια πεζή καθημερινότητα υπάρχει που σκοτώνει τις ελπίδες και τα όνειρα αμέσως μόλις γεννιούνται..."
Ο άντρας την κοιτούσε όση ώρα μιλούσε προσεκτικά έχοντας ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του...
"Μου επιτρέπεις να απαντήσω η το παραπάνω ήταν μια δήλωση που δεν επιδέχεται σχολιασμό;" την ρώτησε...
"Παρακαλώ, πες μου..." απάντησε η γυναικά και κατάλαβε ότι ίσως ήταν λίγο παραπάνω επιθετική από όσο έπρεπέ...
"Καταρχάς βασική αρχή για να νιώσεις την μαγεία είναι να αφήσεις τον εαυτό σου να την πιστέψει...Έπειτα να χαμηλώσεις τις προσδοκίες σου...Οι μαγικές στιγμές δεν είναι αυτές που στερεότυπα έχεις η σου έχουν βάλει στο μυαλό σου... Η μαγεία μπορεί να κρύβεται σε ένα φευγαλέο φιλί που υπόσχεται,σε έναν αχνιστό πρωινό καφέ που κάποιος σου πρόσφερε,στις στάλες μιας λυτρωτικής βροχής...Οι νεράιδες ,τα αερικά ,οι πρίγκιπες και τα άλλα ονειρικά πλάσματα δεν έχουν πάντα την μορφή που νομίζεις...Μερικές φορές μάλιστα,επίτηδες ο άγνωστος συγγραφέας της ιστορίας της ζωής σου μπορεί να κλείσει την μαγεία μέσα στα πιο απίθανα η άσχημα άτομα και να στην χαρίσει...Και εκεί βρίσκεται το μυστικό...Ότι η μαγεία έρχεται στην ζωή όλων...Αλλά ίσως όχι στην συσκευασία που την φαντάζονται...Και τις πιο πολλές φορές το προνόμιο της επιλογής που μας έχει χαριστεί, μας κάνει να επιλέξουμε με τα μάτια και όχι με την καρδιά...Χάνοντας έτσι ίσως την μονή ευκαιρία που μας δίνεται για να την ζήσουμε..."
Η νεαρή κοπέλα κοιτούσε τώρα τον ποιητή σαν υπνωτισμένη..Μετά από μια μικρή παύση ξαναβρήκε την μιλιά της...
"Το μόνο σίγουρο είναι ότι διαθέτεις ισχυρή πειθώ...Ότι και αν φωνάζει η λογική μου,η ψυχή μου θέλει να σε πιστεύει...Μονο μονοκεροι δεν μου είπες ότι υπάρχουν...'
"Και όμως υπάρχουν ..."
"Πείσε με και γιαυτό..."
"Εγώ τους είδα χθες την νύχτα..."
"Μα χθες ήταν η νύχτα που γνωριστήκαμε.."
"Ακριβώς... Χθες άκουσα τον καλπασμό τους...Τους έφερε ο άνεμος...Η νύχτα ξαφνικά φωταγωγήθηκε και το φεγγάρι έμεινε μισό σαν χαμόγελο...Οι μονοκεροι έλαμπαν κάτω από μια θάλασσα ομίχλης,ανάμεσα στα δέντρα του δάσους...Τους έβλεπα αλλά δεν μπορούσα να τους πλησιάσω...Σπινθηρίσματα,σημάδια στο χώμα,κραυγές...Τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά...Όπως η αλήθεια με το ψέμα.Όπως ο ερωτάς με το μίσος...Και όμως υπάρχουν μονοκεροι μικρή μου...Και ήταν εκεί χθες την χθεσινή νύχτα...Μεγάλοι και απίστευτοι...Κρύβονται μέσα στις ρωγμές του χρόνου και στο μυαλό μας...Μην ανησυχείς που δεν τους είδες....Τους βλέπουν μόνο εκείνοι που κατάφεραν να φτάσουν στην άκρη της ύπαρξη τους και να λάμψουν...Με τον καιρό είμαι σίγουρος ότι θα τους δεις και εσύ..."
Η γυναίκα κοίταξε τον ποιητή με ένα ύφος τελείως διαφορετικό από εκείνο που είχε στην αρχή της κουβέντας τους...
"Δεν ξέρω αν υπάρχουν μονοκεροι η αν υπάρχει μαγεία,αυτό όμως που ξέρω είναι ότι αυτή την στιγμή νιώθω μαγεμένη..."
"Είναι και αυτό μια αρχή ..." της είπε ο ποιητής και έσβησε το φως της λάμπας βυθίζοντας το μικρο δωμάτιο που βρισκόντουσαν στο σκοτάδι...

29 σχόλια:

Ginny είπε...

H μαγεία βρίσκεται στα απλά καθημερινά πράγματα. Αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και τη φαντασία σου άπλετη για να την αντικρίσεις! Πίστεψε και θα δεις. Όπως λέω πάντα, η πίστη προηγείται του θαύματος!
I do believe in fairies, I do, I do!
Τα φιλιά μου και μία όμορφη καληνύχτα!

Estella είπε...

Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα παραμύθι με μονόκερους. Δε μου βγήκε τελικά το τέλος αλλά το νοστάλγησα κάπως... Αυτή η γυναίκα στην ιστορία... Κάτι μου θυμίζει. Φιλάκια πολλά. Και το νου σου στη νεραϊδόσκονη....

L είπε...

Εχω πολλα χρονια να δω μονοκερους...Ποσο πισω με γυρισες...Και ποσο καιρο αφησα να παει χαμενος!!!
Σα να τους ειδα κι εγω αποψε!
Την αγαπη μου και τα φιλια μου.. :)

Ανώνυμος είπε...

Χμ.........

Εγώ τον έκανα ταττοο
για να τον βλέπω συχνά :Ρ
Χα χα χα χα
Φιλιά πολλάααααααα

Σμουατςςςςςςςςςςς

D.Angel

Καλυψώ είπε...

ψιτ..
οχι μονο πιστευω..
μα εχω και εναν..
καθε βραδυ ερχετε...
και πεταμε μαζι στην αγκαλια του Ουρανου....

μην νομισεις πως ειμαι τυχερη..
απλα...δεν εχασα την πιστη μου
στην Μαγεια..ποτε!

φιλια;))

Καλυψώ είπε...

ψιτ..
οχι μονο πιστευω..
μα εχω και εναν..
καθε βραδυ ερχετε...
και πεταμε μαζι στην αγκαλια του Ουρανου....

μην νομισεις πως ειμαι τυχερη..
απλα...δεν εχασα την πιστη μου
στην Μαγεια..ποτε!

φιλια;))

Ανώνυμος είπε...

..Και όμως υπάρχουν μονοκεροι μικρή μου...Και ήταν εκεί χθες την χθεσινή νύχτα...Μεγάλοι και απίστευτοι...Κρύβονται μέσα στις ρωγμές του χρόνου και στο μυαλό μας...Μην ανησυχείς που δεν τους είδες....Τους βλέπουν μόνο εκείνοι που κατάφεραν να φτάσουν στην άκρη της ύπαρξη τους και να λάμψουν...


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΑΓΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!

ΦΟΥΛΗ είπε...

Μ'αρεσεις που δεν μπαίνεις στο δικό μας άχαρο κόσμο με όσα δεινά μας φερμάρουν ,εκεί θέλω να ζήσω και εγώ στο δικό σου κόσμο, μα όχι για λίγο για πάντα..
φιλιά Ιανε μου

Βιβη είπε...

Τόσο απλό κι όμως τόσο δύσκολο συνάμα....να νικήσεις την πεζή καθημερινότητα και να αφήσεις την ψυχή σου να "δει",να πιστέψει,να ταξιδέψει.....Πόσο δίκιο έχεις,φίλε μου!!!!!!!!Τέλειο κείμενο!!! Μιλάει κατευθείαν στην ψυχή........Καλησπέρα Ιανέ μου!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πάντα ονειρικές και γεμάτες ποίηση εικόνες...Αθεράπευτα ρομαντικός και ονειροπόλος. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι διαφορετικά! Παραμυθένιες εικόνες με 'ακλόνητα επιχειρήματα' που επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους. Το κορίτσι,θα είναι αδύνατο να αμφιβάλλει πλέον για την μαγεία που τόσο απλόχερα της χάρισες , ούτε και να αντισταθεί στον τόσο μαγικό κόσμο που έφτιαξες για χατήρι της...

Ianos είπε...

Ginny...
Αυτό ακριβώς πιστεύω και εγω!!!Είμαστε οπαδοί του ίδιου δόγματος!!!Και πολύ χαίρομαι για αυτο!!! ;) Ι believe in fairies too!!! Φιλί μεγάλο και καλησπέρα!!! :)

Ianos είπε...

Estella...
Μηπως ηρθε καιρος να πιασεις ξανα το παραμυθι σου και να γραψεις το τελος;Ειμαι σίγουρος οτι τωρα θα σου βγει!!!
Τι σου θυμιζει η γυναικα της ιστοριας αραγε; ;)
Την νεραιδοσκονη την κρατω παντα κοντα στην καρδια μου!!! φιλια πολλα και καλησπερα!!! :)

Ianos είπε...

L...
Χαιρομαι πολυ που καταφερα να σε ταξιδεψω και να τους ξαναδεις!!! :) Ποτε δεν ειναι αργα!!! Ευχαριστώ και ανταποδίδω!!! :)

Ianos είπε...

D.Angel...
Εσυ τι αλλο θα εκανες :P
να προσεχεις μην τον βαρεθείς μονο!! χε χε χε !!! Σμουααααααααααατςςςςςςςςςςς μεγαλο!!!Καλο απόγευμα γλυκια μου!!!! :)

Ianos είπε...

ΚΑΛΥΨΩ...
:) :)
οποιος δεν εχει χασει την πιστη του στην μαγεία ειναι τυχερός!!!
Και εγω χαιρομαι πολυ για σενα!!! :) :) :)
Υ.Γ. που ειχες χαθει τοσο καιρο;Ειναι ολα καλα;

Ianos είπε...

mia fora kai enan kairo ...
Κολακευτική όπως πάντα!!! :) :) :)
Μαγικες καλησπερες!!!!!!!!!!!!!!!!

Ianos είπε...

ΦΟΥΛΗ...
Δεν με αρεσει αυτος ο κοσμος!!!προτιμώ αυτους που φτιάχνω στο μυαλο μου!!!Και φυσικα εισαι παντα ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη!!!!Φιλια πολλα!!!

Ianos είπε...

Βιβη...
Ειναι μια μαχη που πρεπει να δωθει και να κανεις τα παντα για την νικη!!! Στην πιστη ειναι το κλειδι!!! :)

Ianos είπε...

Ανώνυμος...
Ο καθε άνθρωπος εχει ενα ταλέντο!Το δικό μου ειναι να φτιάχνω εικόνες και κόσμους μεσα απο τις λεξεις!!!Μετά τις χαρίζω!!! Ελπίζω και εύχομαι οι αποδέκτες τους να νιώθουν την δύναμη και την μαγεία τους!!!

Ανώνυμος είπε...

Μα, ποιητά μου, αν δεν ήξερα για το ταλέντο σου στην γέννηση εικόνων, και ακόμα περισσότερο, πλασμάτων των παραμυθιών, δεν θα αποτολμούσα να αφήσω σχόλιο με τόση βεβαιότητα!!!
Και διευκρινιστικά:τα σχόλιά μου ταξιδεύουν κι έρχονται από θάλασσα, όχι από στεριά! :)))

Ianos είπε...

Ανώνυμος...
Το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει...Αυτό που είναι η κινητήριος δύναμη για να γεννιούνται όμορφες ιστορίες είναι η πηγή της έμπνευσης!!!Φαντάσου πόσο όμορφη είναι αυτή στα μάτια του ποιητή...Όσος καιρός και αν περάσει... :)
Υ.Γ.Αν τα σχόλια ταξιδεύουν από την θάλασσα που βρίσκετε το νησί που ξέρω και θέλω...
Αν τα σχόλια ταξιδεύουν από εκεί που ζει η νεράιδα...
Τότε ο διάλογος του "μονοκερου " της είναι γνώριμος...
Αν τα σχόλια ταξιδεύουν από το νησί που ζει η νεράιδα,η ψυχή του ποιητή είναι γεμάτη χαρά σήμερα...Και η κλωστή στο δάχτυλο του λάμπει πιο δυνατά από ποτέ... :)))

Ανώνυμος είπε...

Της αρέσει και πάντα διαβάζει αλλά ξέρεις ότι στην φύση της κυριαρχεί η σιωπή. Σκέφτηκε να δώσει ένα σημείο ζωής και χαίρεται που είναι καλά ο ποιητής και χαρίζει τόσο όμορφες εικόνες. Το ταλέντο αλλά και ο χρόνος που εξιδανικεύει, μπορεί να γεννήσουν κάτι όμορφο, ακόμα κι αν η πηγή της έμπνευσης απέχει πολύ από αυτό. :)

Ianos είπε...

Ανώνυμος...
:) :) :)...
Αυτή την στιγμή χαμογελάει όλη η νύχτα μου!!!
Νεράιδα μου το ξέρω ότι στην φύση σου κυριαρχεί η σιωπή και όσο και αν ακούγετε παράλογο και παρόλο που μερικές φορές με πονάει ,είναι ένα από τα πράγματα που αγαπώ επάνω σου...
Σε μένα δεν εξιδανικεύει τιποτα ο χρόνος,η εικόνα παραμένει αναλλοίωτη από την πρώτη στιγμή...Πήγαινε και διάβασε κείμενα 3 χρόνια πριν,δεν θα βρεις καμιά διαφορά...
Όταν είσαι η αιτία για να γεννιούνται τόσο όμορφα πράγματα δεν γίνεται παρά να είσαι και εσύ όμορφη τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά...Και εσύ είσαι μια από τις βασικές αιτίες που γεννήθηκε ο Ιανός...
Αν το δεις ακόμα και τώρα μεσώ σχολίων κάνουμε μια παραλλαγή του διάλογου του μονοκερου... ;)
Υ.Γ. Ποτέ δεν θα με κουράσει αυτός ο διάλογος ,θα τον συνεχίσω μέχρι να πειστεις!!!
Υ.Γ.2 Να ξέρεις ότι μου λείπεις!!!
Υ.Γ. 3 Στην προηγούμενη ανάρτηση είχα γράψει:
"Κάθε φορά που η κλωστή που μας δένει λαμπυρίζει στο χέρι σου...
Και εγώ όπως βλέπεις ποτέ δεν σε ξεχνώ...
Και μένω πάντα εδώ...
Αιχμάλωτος της μαγείας μιας νεράιδας...
Που κάθε φορά που η σκέψη της η εκείνη επισκέπτονται τον κόσμο μου,βρέχει αστέρια και φως...
Εκστασιασμένος...
Νεραιδομαγεμένος..."
Αυτό περιγράφει απόλυτα την σημερινή νύχτα!!! :))))

Κρυμμένος Μονόκερως είπε...

Τι εγινε ρε παιδιά;;;
Για μονοκερουσ ακουσα + ηρ9ααα..
χαχα..πλακα κανω! ετσι + αλλιωσ 9α ερχομουνααα.. ^_^

Ιανεε..:)
με συγκινησε ρει τοσο το κειμενο οσο + τα σχολια...

κι εγω πιστευω στην μαγεια..αλλα μερικεσ φορεσ αισ9ανομαι οτι ειμαστε πολλοι λιγοι αυτοι που πιστευουν σε αυτην...Μεχρι που μπαινω εδω...και μασ βλεπω μαζεμενουσ...:)

Επισησ..σε ενα σχολιο γραφεισ:"Και εσύ είσαι μια από τις βασικές αιτίες που γεννήθηκε ο Ιανός."..και μολισ το διαβασα ενιωσα ενα ρευμα...γιατι + για μενα υπηρξε ενα παρομοιοσ λογοσ που γεννη9ηκααα..

Τα μαγεμενα μ φιλια!

zoyzoy είπε...

Κοίτα να δεις που μπήκα στο ρόλο του κοριτσιού και πήρα τις απαντήσεις που σου ζητώ εδώ και καιρό!

Τελικά είσαι τόσο νεραιδομαγεμένος που μαγεύεις και τους γύρω σου.

Αν και παραμυθιάζομαι εύκολα μου είναι δύσκολο να ζω στα παραμύθια.
Ομως σήμερα μαγεύτηκα απ'αυτό που μεταδίδεις την κλωστή όπως λες που σε κρατά 3χρόνια!

Πολύ χαίρομαι για σένα!

Εύχομαι αυτό το δέσιμο να ολοκληρωθεί να γίνει πραγματικότης!

Τα θαλασσινά μου!

Ianos είπε...

Κρυμμένος Μονόκερος...
Είδες μονοκερακι ανάρτηση ασορτί με το όνομα σου!!!
Χαίρομαι πολύ που σε συγκίνησε και σε άγγιξε το κείμενο μου!!! :)
Όσο για τα σχόλια όπως θα κατάλαβες είχα επίσκεψη από την νεράιδα μου και είμαι πολύ χαρούμενος!!! :) :) Και αυτή ήταν και είναι η αφορμή που γεννιούνται τα πιο όμορφα παραμύθια μου!!!
Και όπως κατάλαβα και εσύ είχες ένα παρεμφερή λόγο γέννησης!!!να κρατάς πάντα την ομορφιά του λόγου στην καρδιά σου και να γράφεις σαν να μην πρόκειται να σβήσει ποτέ!!!Πολλά πολλά φιλιά!!! :)

Ianos είπε...

zoyzoy...
το ότι κατάφερα και σε έκανα να μπεις σε αυτό το ρόλο είναι μια μικρή συγγραφική νίκη!!! ;) :)
Η μαγεία είναι παντού και κυρίως μέσα μας αρκεί να έχουμε υπομονή και θέληση!!!
Χαίρομαι που η κλωστή που δένει έμενα και την νεράιδα μου δημιουργεί όμορφους κόσμους και μέσα τους ταξιδεύουν υπέροχοι άνθρωποι όπως εσύ!!! πολλά φιλιά !!! :)

new-girl-on-the-blog είπε...

(..απλά) Θαυμάσιο!

Ianos είπε...

new-girl-on-the-blog...
Σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ (...απλά) ;)