6/6/12

Κάτω από την επιφάνεια...

Είναι  αλήθεια άραγε όλα αυτά που μου λένε;
Είμαι τελικά τόσο τυφλός που δεν μπορώ να δω τα οφθαλμοφανή;
Η ο φόβος του άγνωστου επισκιάζει τόσο τα πάντα μέσα σου και σε κάνει να επιτίθεσαι χωρίς λόγο;
Εγώ όμως δεν φοβάμαι και σε προσκαλώ...
Έλα στον κόσμο μου...
Κοίτα με τα μάτια μου...
Προσπάθησε να καταλαβεις...
Αφουγκράσου την λύπη μου...
Όλοι έχουμε όνειρα που περιμένουν να εκπληρωθούν...
Απλώς εγώ δεν μπορώ να τα ζήσω όταν είναι ντυμένα με μανδύα από ψέμα...
Είναι θέμα επιλογής...
Βλέπεις ο φόβος τρώει την ψυχή...
Την μαραζώνει...
Και όταν νικάει σε κάνει να αγαπάς τα εύκολα...
Να φτάνεις στο σημείο χωρίς επιστροφη...
Αρχίζω και κουράζομαι...
Αλλά παρόλα αυτά θα προσπαθήσω...
Να έρθω στο δικό σου κόσμο...
Να δω με τα δικά σου μάτια...
Να καταλάβω...
Και αν αποτύχω θα χαθώ για πάντα...
Ξέρεις τι δεν μπορείς να καταλαβεις;
Ότι εσύ ακούς τα λόγια ενώ εγώ ακούω τις σιωπές...
Και σε ένα κόσμο γεμάτο κακία  και ανευθυνότητα θα πάρω την ευθύνη και το κόστος της...
Δεν περιμένω να καταλαβεις  αμέσως...
Δεν φταις εσύ ετσι είναι τα στερεότυπα που ζουν στο μυαλό σου...
Το μόνο που σου ζήτω  είναι ...
Να προσπαθήσεις να δεις την αλήθεια ...
Να πιάσεις το χέρι μου και να τους δείξουμε οτι είμαστε διαφορετικοί...
Ολόκληρη εικονα και όχι άλλο ένα κομματάκι απο το παζλ ...
Ότι και μέσα στο λαβύρινθο θα βρούμε το σωστό δρόμο...
Που οδηγεί σε ένα ευτυχισμένο τέλος...
Το ξέρω ότι θα πάρει χρόνο...
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο...
Οπότε οι ερωτήσεις είναι απλές και είναι δυο...
Μπορείς και αντέχεις;
Να κοιτάξεις κάτω από την επιφάνεια;

6 σχόλια:

Βιβη είπε...

Ιανέ μου,πόσο δύσκολο είναι να κάνεις το ένα και μοναδικό βήμα που σε χωρίζει από την ευτυχία...όταν είσαι βολεμένος στην ανασφάλειά σου...όταν το να κοιτάξεις κάτω από την επιφάνεια...σημαίνει ότι πρέπει να κοιτάξεις μέσα στην ψυχή σου...να δεις τις φοβίες σου,τη δύναμή σου,την αλήθεια σου και να τις αντιμετωπίσεις...Κάποιοι άνθρωποι...δυνατοί,αληθινοί... που ξέρουν ότι πρέπει να βάλουν βαθειά το μαχαίρι στην πληγή και να πονέσουν για να ιαθούν το κάνουν...Το ξέρεις...το έχεις κάνει...είσαι ένας απ'αυτούς...Άλλοι...θέλουν τον χρόνο τους...Ίσως να το καταφέρουν...ίσως όχι...Πιστεύω κι ελπίζω-για το δικό τους καλό-ότι θα το καταφέρουν...Μοναδικό,δυνατό κι αληθινό...σαν κι εσένα...Καλησπέρα Ιανέ μου!! Φωτό και μουσική...μοναδικά!!!!!!Συγγνώμη για το μακροσκελές σχόλιό μου...αλλά μου βγήκε αυθόρμητα...

zoyzoy είπε...

Ολόκληρη εικονα και όχι άλλο ένα κομματάκι απο το παζλ ...

Μ'αυτό το σύνθημα πιστεύω πρέπει να βαδίζουμε όλοι για να προχωρήσουμε!


Καλό ΠΣΚ
με φιλιά θαλασσινά

Ianos είπε...

Βιβη...
Τι να πω...Τα ειπες εσυ ολα...Ας ελπισουμε και ας πιστεψουμε οτι θα τα καταφερουν λοιπον!!! :)

Ianos είπε...

zoyzoy...
Αν σου πω οτι και μενα απο αυτο το κειμενο αυτη ειναι η αγαπημενη μου φραση θα με πιστεψεις;
Οντως αυτο ειναι το συνθημα...Φιλια πολλα!!! :)

Αγγελίνα είπε...

Εμένα πάλι, πείτε με ρηχή=Ρ, το μυαλό μου κόλλησε στον τίτλο=) Και μετά η σκέψη στο απέραντο γαλάζιο!=D
Καλό καλοκαίρι σε όλη την παρέα και στον "πρωτομάστορα" βεβαίως βεβαίως!=0) Καραμελωμένα φιλιάαα!!

Ianos είπε...

Αγγελίνα...
Βρε βρε σαν τα χιόνια!!! Και μες τον καύσωνα!!! ;) :P
Καλό καλοκαίρι Αγγελινακι!!!Να περάσεις υπέροχα!!! Και όταν γυρίσεις Αθήνα ξέρεις εσύ!!! ;) Πολλαααα φιλιαααα!!!